We weten nog niet of er hier een tweede kindje komt. Mijn twijfels daarover schreef ik eerder al neer. Maar we spreken er wel regelmatig over. En onlangs zei ik tegen mijn man dat ALS er een tweede zou komen, ik sommige dingen anders zou zijn. “Je deed het toch goed, wat zou je anders doen?” was zijn correct antwoord.

Wel ja. Ik denk wel dat we die prille periode redelijk goed doorstaan hebben. Het was zoeken, ik was moe en het liep echt niet altijd even vlot. Vaker niet vlot dan wel. Maar al bij al heeft iedereen dat netjes overleefd en hebben we het best goed gaan. Maar als ik het opnieuw zou kunnen doen, zou ik bij sommige dingen langer stilstaan.

Ik zou haar langer op mijn buik hebben laten slapen

Ik zou haar vaker en langer bij mij in slaap laten vallen. Natuurlijk viel baby Mona geregeld op mijn buik in slaap. Maar meestal legde ik haar dan in haar wiegje. De vroedvrouw had me ook aangeraden haar zelf in slaap te leren vallen. En dat hebben we ook gedaan. Let wel, ik heb haar nooit laten huilen hoor. En ik ben blij dat we dat gedaan hebben. Dat zal deels ook een reden zijn waarom Mona een goede slaper is.

Maar anderzijds mis ik het ook wel dat ze bij me in slaap valt. Want echt, dat gebeurt nooit meer.

Ik zou me ook minder druk maken over de borstvoeding en meer vertrouwen op mijn lichaam.

Ik zou meer slapen als de baby slaapt.

Ik zou meer slapen als de baby slaapt in plaats van te stofzuigen, te strijken of zelf te douchen. En me bijgevolg dus ook minder schuldig voelen als ik eigenlijk de hele dag niets had gedaan, buiten voor onze baby gezorgd.

Ik zou meer stilstaan bij hoe klein ze is. Maar echt klein hé. Dat plat boeleke is snel verdwenen.

Maar ik zou ook nog viezer kijken als iemand tegen met zegt “geniet er maar van, ze zijn rap groot.” Ja dat zal allemaal wel zijn. Maar ik was soms gewoon echt te moe om te genieten hoor.

Ik zou meer foto’s genomen hebben. “Euh, nog meer?” hoor ik je denken. Ja echt! Ik was die eerste weken helemaal nog niet zo bezig met mijn blog als nu. Ik was ook amper actief op Facebook of Instagram. En ik heb echt niet overdreven veel foto’s van die eerste weken.

Ik zou ouderschapsverlof bijnemen. Een maandje ofzo. Want dat bevallingsverlof is zo voorbij. Echt, voor je het weet heb je een peuter door de woonkamer rent en schrijf je een blog wat je anders zou gedaan hebben.

Maar achteraf is het natuurlijk makkelijk praten. Ik weet dat ik op het moment zelf mijn uiterste best heb gedaan. Maar genieten zat er eenvoudigweg gewoon niet altijd in. En elke fase heeft zo zijn charmes.

Hoe zit het bij jullie? Hebben jullie ergens spijt van? Zouden jullie iets anders hebben aangepakt?

Foto door Philipe Valerio