Op belangrijke momenten schrijf ik hier al eens graag een brief. Verjaardagen ontsnappen daar niet aan. Ik neem dat moment om even stil te staan. Terug te kijken en vooral vooruit te blikken.
Mijn Mooie Mona,
Vandaag vieren we je zevende verjaardag. Je bent al enkele weken aan het aftellen. In slaap vallen gisterenavond was wat moeilijk door al je enthousiasme. Vanochtend was je er al héél vroeg bij om aan jouw dag te starten.
De briefing voor je verjaardag was zeer duidelijk. Ontbijten met wafels, een snoepje in de brooddoos voor de middag, ’s avonds hapjesavond. Cupcakes voor de klasgenootjes.
Als thema voor je verjaardag koos je voor bloemen. Daarbij hoort een ballonslinger, bloemendecoratie en het cijfer ‘7’ dat moest worden opgehangen. En best niet bij iets scherps want dan zou die ontploffen. Gelukkig hebben mama en papa beroepsmatig ervaring met briefings. We zouden tekenen voor klanten die zo goed weten wat ze willen en zo’n duidelijke briefing geven.
Zeven jaar geleden waren jouw eerste ademhalingen ook de eerste seconden voor mij als mama. Ik gaf jouw het leven, jij maakte van mij een mama. Mijn leven zou voor altijd veranderd en ik zou het niet anders meer willen.
Met je verjaardag op 11 mei gaan we ook stilaan richting einde schooljaar. Een speciaal jaar voor jou met je eerste jaar in de lagere school. Mijn kleine kleuter heeft er bijna haar eerste leerjaar opzitten. En wat doe je het goed! Nu je kan lezen is het voor mij wel iets moeilijker op stiekem enkele pagina’s in het verhaal voor het slapengaan te skippen.
Lieve Mona, je fladdert door het leven. ‘Mona plukt de dag’ zeiden je juffen op het oudercontact. Je bent een spring-int-veld, een levensgenieter. Ook eentje die al haar tijd neemt om te genieten van dat leven. Ik die zeven jaar ben ik er nog geen enkele keer in geslaagd om je ook maar ietwat op te jagen.
Je maakt je weinig zorgen. Behalve over onze planeet, dieren, klimaatopwarming en oorlogen.
Je maakt snel vrienden en past je heel snel aan. En toch kies je altijd je eigen weg. Je bent altijd vrolijk, altijd goed gezind. Het leven door een roze bril. Je valies om op vakantie te vertrekken staat altijd klaar. Je bent positief, gelukkig, heel empatisch en je relativeert. ‘Ja mama, niemand gaat door het leven zonder fouten of zonder te vallen hé.’
Je bent ‘a walk in the park’. Je maakt ons leven als ouder zo ontzettend makkelijk. En vooral, zo geweldig leuk.
Zeven jaar Mona. Zeven? Hoe ook? Wanneer is dat gebeurd? Vorig jaar dacht ik dat het een goed moment zou zijn om je in een glazen kastje te steken. Om die pauzeknop in te duwen. Om je te houden zoals je toen was. Maar nu, een jaar later, ben ik blij dat die opties er niet zijn. Want dan zou ik gemist hebben hoe je het voorbije jaar bent gegroeid. Hoe je bent open gebloeid. Je bent zo een mooie, lieve, vrolijke en zelfzekere meid geworden. En het is een groot privilege om dat vanop de eerste rij te mogen volgen.
Je bent mijn absolute favoriete dochter, Oscar’s lievelingszus.
Mooie Mona, groei maar verder. Ontdek de wereld, maak vrienden, lach, probeer, zoek, probeer opnieuw, maak plezier, geniet. Wij zijn er. Soms gaan we de weg voor, soms naast je, soms achter je vanop een afstand. Maar altijd in de buurt, nooit ver weg. We zijn er voor je. Altijd en overal.
Gelukkige zevende verjaardag meid! Geniet van je dag, geniet van de komende feestjes.
Ik hou van je,
Mama
