In een van m’n vorige blogs kon je lezen dat ik op zoek ging naar enkele typische stellingen over baby’s waarmee je als (aanstaande) ouders wordt geconfronteerd. Ik heb er toen aan aantal proberen te weerleggen of net te bevestigen. Maar er zijn natuurlijk nog een hele hoop uitspraken, dus tijd om ook deze eens te bekijken.
- “Ha, nu is het gedaan met reizen hé.”
Ik heb een hekel aan die uitspraak. Verschrikkelijk. Waarschijnlijk omdat ik bang ben dat die uitspraak klopt en ik het toch niet wil geloven. Want wij houden ontzettend van reizen. De afgelopen 10 jaar hebben we al enkele mooie plekjes op deze aarde ontdekt en we zouden dat graag blijven doen. Mijn omgeving weet dat en ik hoor dus sinds mijn zwangerschap die uitspraak regelmatig terug komen.
Ik denk/hoop/wil geloven dat die stelling niet klopt. Ik zie genoeg koppels in m’n omgeving die wél nog op reis gaan. Zelfs vrij extreme gezinnen die met peuters op wereldreis zijn. Maar het is volgens mij afhankelijk van je instelling.
Dat reizen met een kind anders is geloof ik wel. Dat hebben we zelf ook wel gemerkt tijdens onze vakantie in Frankrijk. Het vraagt aanpassingen in je planning. Je moet rekening houden met de beperkingen van een kind. Maar naar mijn gevoel kan ik met Mona perfect naar de Westkust van Amerika of naar Thailand. Daar zijn ook baby’s en die overleven daar toch ook. Het is een kwestie van instelling en verwachtingen.
Een ander struikelblok is natuurlijk geld. Met twee gaan reizen is al niet zo goedkoop. Met 3 alleen duurder. Al betaalt je baby de eerste 2 jaar amper iets voor een vlucht natuurlijk. Heb je 2, 3, 4 kinderen, dan moet je al serieus sparen om op vakantie te kunnen gaan. Zeker een vliegvakantie. I know, ik kom zelf uit een gezin van 4.
We zijn momenteel ook op huizenjacht, en als ik die prijzen zie ben ik ervan overtuigd dat niet de baby ons reisbudget zal bepalen, maar wel dat huis.
Ik weiger te geloven dat het reizen er voor ons voor de komende 16 jaar (of langer) op zit. Ik ben ervan overtuigd dat reizen, andere smaken, culturen en omgevingen mijn dochter alleen maar ten goede zullen komen. Ik hoop echt dat ze onze reismicroben heeft en ze op haar beurt de wereld gaat verkennen. Maar liefst eerst nog enkele jaren met ons
2. Elke uitstap brengt een volksverhuis met zich mee
En dat klopt. Ik sta ervan verstelt wat zo een kleine baby allemaal nodig heeft (of dat ik denk dat ze nodig heeft).
Toen we met vakantie vertrokken was de auto helemaal volgeladen. Daar was ocharme één reistas bij die mijn man en ik dan nog deelden. Al de rest was van de baby. En of je nu een week of een weekend weggaat, je moet precies evenveel meenemen.
Maar het hoeft al geen vakantie te zijn hoor. Eenvoudige uitstappen in het weekend zorgen voor een volgepropte wagen: onderstel, wieg, maxi-cosi, pamperzak en dan steekt die koffer snel vol hoor. Gelukkig heb ik tijdens m’n zwangerschap een Mini Countryman besteld. Echt, what was I thinking?!
3. There is no ‘I’ in us
Maar wel in ‘familie’, 2 zelfs! Nog zoiets wat mensen je maar al te graag wijsmaken. Eens er een kindje is, heb je nog amper tijd voor jezelf.
Ja een dag is kort. Hier is het ook vaak al 22uur voor we uiteindelijk even in de zetel kunnen gaan zitten. Ik heb momenteel ook niet echt de behoefte om 3x per week twee uur te gaan fitnessen. Ik heb geen nood aan wellness behandelingen (alhoewel…) of citytrips met de vriendinnen. Natuurlijk is dat allemaal fijn, al die tijd voor jezelf. Maar ik ben sinds de komst van Mona met minder tevreden. En toch heb ik niet het gevoel dat ik meer tijd nodig heb voor mijzelf.
Ik ga 3x per week lopen. Gewoon omdat het makkelijk is. Manlief past op de baby. Sportoutfit aan en ik ben weg. Ik loop met m’n iPhone en ik ben in de buurt. Moest er echt iets zijn, ben ik snel thuis (je zou me nogal zien sprinten). En ik geniet daar echt van.
Ik spreek regelmatig af met vriendinnen om na het werk iets te gaan eten of naar de film te gaan. Of we nodigen vrienden gewoon thuis uit. Ook mijn man plant nog zijn activiteiten met de vrienden.
Ik ben echt niet minder Annelies sinds ik mama ben geworden. Integendeel. Ik ben misschien meer Annelies dan ik ooit had gedacht. Het is gewoon een 2.0 versie.
Ken jij nog uitspraken waarmee je omgeving je maar al de graag op wijst? Laat het zeker weten.
