Ik vertelde jullie even geleden al dat we gestart waren met een programma slaaptraining met Oscar. Na bijna 2,5 jaar op een minimum aan slaap werd het allemaal een beetje teveel en was het hoog tijd voor wat extra slaap. Op het waarom van die heel die slaaptraining ga ik hier niet teveel meer in. Dat kunnen jullie hier verder op de blog uitgebreid nalezen. Ik beloofde jullie wel een update. Intussen zijn we iets meer dan twee weken bezig en vertel ik jullie graag wat meer over die slaaptraining.

Wat was het probleem?

Wat is het grootste probleem in het slaapgedrag van Oscar vroeg Ana van Twinkel Twinkel ons. Dutjes, het inslapen, doorslapen of vroeg opstaan? Euhm… alles eigenlijk. Op basis van een lange babbel en een vragenlijst stelde Ana ons een slaapplan voor dat paste bij onze manier van opvoeden. Een zachte aanpak die wat tijd zou vragen maar waar we ons wel comfortabel bij voelden.

Dutjes

Voor de slaaptraining:
Op de crèche doet Oscar vrij vlot een dutje. Thuis was dat vaak een strijd. Iemand van ons moest bij hem op de kamer gaan tot hij sliep. Maar dat was niet altijd een succes.

Na de slaaptraining:
Op de crèche slaapt Oscar maximum één uurtje. Thuis wil hij niet altijd meer slapen. We proberen, we bieden de dut aan. Maar wanneer hij met “Oscar wil ni slapen” duidelijk een punt maakt halen we hem weer uit bed. Als hij overdag geen dut doet, gaat hij ’s avonds een half uur tot een uur vroeger slapen.

Gaan slapen

Voor de slaaptraining:
We hebben een vast ritueel dat al heel lang hetzelfde is en wat we ook mochten behouden: slapen gaan aankondigen, nog iets drinken, naar boven, pyjama aan, opfrissen, tanden poetsen, zus kussen en knuffelen, verhaaltje lezen en in bed. So far so good. Maar dan begon het circus. Ik of mijn man bleven bij hem op de kamer – we hebben daar een zetel staan – tot hij sliep. Bij mijn man verliep dat vaak vlotter dan bij mij. Soms zaten we daar twintig minuten, vaak een uur of langer. Wanneer hij dan eindelijk sliep was het in ninja stijl de kamer uit sluipen.

Na de slaaptraining:
We hebben verschillende tussenstapjes genomen waarbij we de eerste ongeveer tien nachten bij hem in de kamer bleven. Ondertussen zijn we op het punt gekomen waar we Oscar in bed leggen en we de kamer uitgaan. Gemiddeld moeten we één tot twee keer terug naar binnen om hem zijn tutten terug te geven, waarna hij rustig in slaap valt. Ons uur bij hem in de kamer is intussen teruggeschroefd naar een tiental minuten op de gang.

De nachten

Voor de slaaptraining:
Als we elke avond een uurtje bij hem zouden doorbrengen en hij nadien wel een mooie nacht zou slapen, denk ik niet dat we er echt een punt van zouden gemaakt hebben. Maar dat was dus niet het geval. Oscar werd vaak wakker ’s nachts. Heel vaak. 21u, 22u, 23u, … Zelf gingen we dan slapen tussen 22u en 23u. Wanneer Oscar dan wakker werd, kwam hij standaard tussen ons te liggen. Wat ook niet resulteerde in een goede nachtrust, anders zou het ook goed geweest zijn voor ons.

Na de slaaptraining:
Oscar werd vaak wakker tussen verschillende slaapfases en had dan onze hulp nodig om terug in slaap te vallen. Tijdens de slaaptraining waren we de eerste anderhalve week ook bij hem, maar kwam hij niet meer mee naar onze kamer. Stapje voor stapje leerden we hem dat het veilig was om zelf terug in slaap te vallen.

De afgelopen twee weken sliep Oscar vijf nachten volledig door. Geloof mij, dat is meer dan de afgelopen twee jaar samen. Soms worden we wakker ’s nachts, dan roept hij twee keer maar valt hij zelf weer rustig in slaap. Ergens tussen 6u en 7u is hij wakker en klaar om op te staan.

De gemoedstoestand ten huize Verbruggen-Vervoort

De slaaptraining met Ana van Twinkel Twinkel zorgt hier voor een wereld van verschil, op heel veel vlakken. We ervaren zelf rond dat slapen een pak minder stress. Na meer dan uur bij hem gezeten te hebben kwam ik vaak gefrustreerd naar beneden. Want ik had nog zoveel te doen en het duurde me soms allemaal gewoon te lang. Eens we dan in de zetel zaten was het bang kijken naar de babyfoon en wachten op het moment dat hij weer daar was. Inslapen was voor mijzelf intussen ook een probleem geworden. Ik lag vaak wakker tot ik Oscar hoorde of sliep ik in een soort waakstand omdat ik wist dat hij toch zou roepen. De avonden en nachten verlopen hier intussen dus een pak relaxter.

Het effect van weinig slaap wordt echt heel hard onderschat. Door dat slaaptekort is alles gewoon moeilijker. Het had een effect op mijn concentratie, mijn gemoed, mij geduld, mijn energieniveau, mijn stressniveau, mijn vermogen tot relativering, mijn gezondheid, mijn lichaam, … noem maar op.

Ik heb mijn slaaptekort nog lang niet ingehaald. Daarvoor heb ik nog wel even tijd nodig vrees ik. Ik voel mijzelf na een nachtje doorslapen zelfs meer moe dan de onderbroken nachten. Maar ik voel wel aan alles dat het beter gaat met mij.

Ging het in tegen mijn moedergevoel?

Nee, helemaal niet. We hebben met Ana iemand gevonden die ons begreep en niet afkwam met een ‘laat hem maar huilen’ plan. Wij kwamen van veel nabijheid en we wilden een milde methode die voor ons en Oscar haalbaar zou zijn. En daar zijn we echt in geslaagd. Ik heb gedurende die twee weken een keer of twee gedacht ‘foert, ik neem hem mee naar de kamer’ maar net op dat moment viel hij telkens terug in slaap. Oscar heeft nooit langer dan enkele minuten gehuild – en ik ook niet. Ook niet toen ik twee uur in child’s pose op een babymatras lag. Ik had het gevoel dat hij er meer dan oké mee was, dat hij het aanvaarde. Ik heb nooit het gevoel gehad dat ik tegen mijn moedergevoel inging of dat ik er niet was voor Oscar.

Hadden we dat dat niet vroeger moeten doen?

Hadden we die slaaptraining dan niet vroeger moeten proberen? In plaats van eerst dat bed te verplaatsen, slaapstenen te kopen of lavendel te sprayen? Wie weet, hoe lang sliepen we dan al door.

Misschien. Maar slaaptraining vergt wel wat van je. En ik zat echt op het punt dat ik geen andere oplossing meer zag. Ik weet niet of ik er een jaar geleden klaar voor zou geweest zijn. Ik weet niet of Oscar er toen klaar voor was. Een half jaar geleden misschien wel.

Allemaal slaaptraining dan?

Nee, uiteraard niet. Baby’s en kleine kinderen betekenen meestal een pak minder slaap dan je gewend was. Dat is deel van het pakket en helemaal oké. Tot op zeker niveau. Je moet vooral doen waar je jezelf goed bij voelt en wat binnen je mogelijkheden past. Zoals ons, meer dan twee jaar zulke nachten verteren, is misschien niet nodig. En wanneer je dan een Ana vindt die je begrijpt en zorgt voor een zachte overgang die tot mooie resultaten leidt, dan is het wel het overwegen waard.

Zijn we er nu dan?

De laatste nachten waren meer dan veelbelovend, die pakken ze ons toch al niet meer af. Maar ik durf er nu ook geen geld opzetten dat Oscar vanaf nu altijd gaat doorslapen. Maar we hebben nu wel een soort handleiding, iets en iemand om op terug te vallen, en dan gaat ons in elk geval wel helpen. Wij leven op hoop. En op iets meer slaap. En dat doet deugd.