Mijn eerste vier weken op het werk zitten er al weer op en ik krijg regelmatig de vraag hoe dat nu gaat. Omdat het wat veel is om in een Instagram berichtje te zetten, hier de uiteenzetting.

De organisatie is pittig

De blog over de overgang van één naar twee kindjes heb ik duidelijk geschreven toen ik nog in zwangerschapsverlof was. Nu ik terug aan het werk ben is het toch een pak meer organisatie. Eén kind naar de crèche brengen die open is van 7u30 tot 19u is meer relaxed. Nu moet er eentje naar de crèche en de andere naar school. En die school opent pas om 8u30 de poorten en om 15u40 gaat die bel al opnieuw. En je moet dan ook nog een boekentas met boterhammen enzo klaar maken.

Die kinderen op locatie krijgen en zelf op een aanvaardbaar uur op kantoor verschijnen vergt heel wat planning. Mijn man en ik verdelen de kinderen. De ene keer brengt mijn man Mona naar school en ik Oscar naar de crèche of omgekeerd. De schoonouders helpen op maandag en woensdag en op vrijdag ben ik thuis. Op die manier moet Mona ongeveer één à twee keer per week naar de naschoolse opvang. Ze vindt dat gelukkig heel leuk.

Ik moet ook wel toegeven dat mijn huishouden momenteel geen grandioos succes is. De was gaat van de wasmand in de machine op het rek en met wat geluk terug in een mand. Strijken én die kledij terug in de kast krijgen schiet er momenteel wat over. Gelukkig heeft mijn man strijkservice op het werk en hebben wij een poetshulp. Dat beperkt de schade. Maar ook andere zaken zoals de administratie en heel wat huishoudelijke werkjes worden uitgesteld.

Het lukt allemaal net wel. Maar dat was tijdens mijn zwangerschapsverlof toch allemaal net iets makkelijker.

De sfeer is niet altijd opperbest

De organisatie is één ding en dan krijgen we wel gefixed. Het minst leuke zijn de uren na het werk. Mona is stikdood van school en heeft honger. We proberen zo snel mogelijk eten op tafel te zetten zodat ze om 19u in bed kan. Dat betekent dus dat we Mona ’s avonds maximum anderhalf uur zien en dan is ze eigenlijk niet echt goed gezind.

Kolven op het werk

Ik ben met de borstvoeding begonnen in de hoop dat het zou lukken. Daarna zou ik borstvoeding geven tot ik terug begon te werken. No way dat ik ging kolven op het werk. Ondertussen ben ik een maandje terug aan de slag en sleur ik dus elke dag die kolf mee. Over dat kolven op het werk ga ik nog een apart blogje schrijven. Het gaat allemaal wel, maar evident is het dus niet. Oscar is vandaag vier maanden geworden en ik ga stilaan beginnen afbouwen.

Ik ben moe

Niet alleen Mona heeft wat last van vermoeidheid, ook hier beginnen die onderbroken nachten door te wegen. Ik tel niet meer hoe vaak ik elke nacht wakker wordt, maar het is minstens drie keer. Gelukkig is er koffie. Ik zou niet weten hoe ik anders mijn dagen zou doorkomen. Oh en concealer. Wat een uitvinding!

Het valt allemaal best wel mee

Over het algemeen valt het eigenlijk allemaal beter mee dan ik had verwacht. Mijn eerste werkdag had ik het best moeilijk. Mijn kleine baby achterlaten in de crèche en Mona niet zelf mee naar school kunnen brengen en gaan halen. Ik had het lastig.

Maar alles went en die routine van het werk was ik vrij snel weer gewoon. Ik weet wat doen, heb leuke collega’s en mijn dagen gaan eigenlijk snel vooruit.

Ik werk wel “maar” 4/5e met een vrije dag op vrijdag. Dat wil dus zeggen dat ik elk week een lang weekend heb. Die vrijdag is dan quality time met Oscar. We brengen samen Mona naar school en gaan haar om 15u ophalen. En ondertussen kunnen wij extra knuffelen en fijne wandelingen maken. Want dat werken is oké, de tijd die ik mis met mijn kindjes is dat minder. Het pikt soms wel om te beseffen dat de juffen op school en de verzorgsters op de crèche mijn kindjes meer zien dan ikzelf.

Maar bij deze is het dus alweer weekend voor mij, en ze geven mooi weer.
Fijn weekend!