Ik ben 26 weken zwanger en een van de meest voorkomende vragen die je als mama kan krijgen wordt vaker en vaker gesteld “en, ga je terug borstvoeding geven?”. Een vraag die ongetwijfeld meerdere onder jullie hebben moeten beantwoorden. En welk antwoord je ook geeft, eigenlijk is het nooit goed.
Bij Mona liep het anders dan verwacht
Bij Mona was ik mega zeker van mijn stuk. Ik ging voor borstvoeding. Of ik zou het op zijn minst proberen. Maar onze start verliep alles behalve vlotjes. Het romantisch beeld dat ik mijn dochter bij geboorte zou aanleggen en ze dorstig zou beginnen drinken werd al snel doorprikt. Mona hapte niet goed aan waardoor ik al snel met van die sexy tepelhoedjes zat te sukkelen. Daarbij kwam dan ook nog eens dat mijn productie maar niet op gang kwam. Op enkele druppels na viel er niets te eten. Geen stuwing, geen productie. Nada, noppens.
Dat resulteerde in een krijsende baby die honger had, een radeloze uitgeputte moeder. Ik kneep op mijn borsten om enkele druppels op te vangen in een lepeltje, deze vervolgers met een spuitje op te zuigen en aan mijn dochter te geven. Sorry voor de details, maar zo ging dat hier.
De derde nacht in het moederhuis kon ik niet meer. Mona krijste opnieuw heel de gang bij elkaar, ik huilde en probeerde om haar eten te geven. Rond 5u ’s morgens bood de vroedvrouw van dienst een klein flesje flesvoeding aan. Mona dronk nog niet de helft van wat ze mocht drinken en viel uitgeput in slaap. Ik ernaast.
Als mijn borstvoeding er zo zou gaan uitzien ging ik dat niet langer volhouden. Hier was echt niets leuk aan.
Na mijn moeilijke start schreef ik er trouwens een blog over. Ik ga die zelf ook nog maar eens herlezen denk ik.
Maar het werd beter
Maar het beterde. Dag vijf na de bevalling waren we thuis. Mijn borsten werden meloenen en hoera, daar kwam de melk! Mona hapte ondertussen ook correct aan en dankzij de steun van mijn man en lieve vroedvrouw aan huis waren we vertrokken. Eindelijk.
En wat doen we nu voor ons tweede kindje?
Ondanks de moeilijke start die ik had met de borstvoeding bij Mona ben ik er vrij zeker van dat ik het opnieuw ga proberen. Ik heb het gevoel dat ik nu veel beter weet wat me te wachten staat en heb een iets realistischer beeld dan twee jaar geleden. Al hoop ik stiekem wel dat die productie nu echt wat sneller op gang komt.
Maar ik twijfel soms toch ook
Maar eerlijk, soms slaat de twijfel toe. Dan overweeg ik toch flesvoeding. Om te beginnen omdat het niet betekent dat ik mijn kind minder graag zie of omdat het echt niet zoveel slechter is. Genoeg flesvoeding baby’s en peuters in mijn omgeving die heel gelukkig en gezond zijn. Maar ook praktisch. Ik vind het best handig als iemand anders eens een voeding kan overnemen. En ook omwille van Mona. Ze zou haar broertje al meteen kunnen voeden daar waar dat bij borstvoeding niet zal gaan.
Maar dan toch ook weer niet
En hoewel ik bovenstaande valabele argumenten vind om toch voor flesvoeding te gaan heb ik er dan weer een hele hoop om toch die borstvoeding opnieuw een kans te geven.
Ja de eerste weken heb ik kei hard afgezien, echt gehuild. Maar ik weet nu dat dat over gaat. Het is een kwestie van tijd en mijn verwachtingen zijn anders dan toen.
Mona, mijn man en omgeving kunnen op andere manier bonden en bijdragen aan de verzorging van onze zoon dan voedingen. Troosten, verschonen, een badje geven, … En na een 6-tal weken kan ik wel eens kolven zodat grote zus haar broertje eten kan geven.
Het klinkt misschien dom, maar ik wil mijn beide kinderen graag dezelfde start geven. Mona heeft borstvoeding gekregen en in mijn hoofd is het dan ook alleen maar eerlijk dat broer die ook krijgt. Ik vrees anders een schuldgevoel te hebben en alle eventuele (toekomstige) problemen te wijten aan het feit dat hij geen borstvoeding heeft gehad. I know, dat moederbrein werkt in mysterieuze wegen.
Hoe heavy ik het begin ook vond, toen het gedaan was had ik daar echt moeite mee. Na enkele weken had ik dat voeden onder de knie en zag ik er ook de voordelen van. Ik begon er zelfs van te genieten. En toen het verhaal dan stopte was dat toch ook even een emotioneel moment.
Dus ja, ik ga terug borstvoeding geven. Of ik ga het toch opnieuw proberen. Al mag de start nu iets vlotter verlopen dan met Mona. Duimen jullie mee?
Hadden jullie op voorhand een duidelijk keuze gemaakt en verliep alles zoals gewenst/gepland?
Moederschip
Hier ging het de tweede keer veel beter dan de eerste, net omdat je al weet wat je te wachten staat. De problemen (overproductie en niet kunnen aanhappen) waren twee keer exact hetzelfde, maar ik ging er heel anders mee om. Ik hoor van veel vriendinnen dat er niet veel verschil is tussen de eerste en tweede keer, je zit nl nog steeds in hetzelfde lichaam en met dezelfde borsten 🙂 Maar door ervaring komt het sneller goed. Veel succes!
Annelies
Ik verwacht nu inderdaad ook geen gigantisch vlotte start. Maar ik ben er inderdaad beter op voorbereid. En ik ga er daarom waarschijnlijk rustiger onder blijven en dat alleen zal zal misschien al helpen. Fingers crossed!
Kris10
Ik kan nog niet meepraten over een tweede keer want nog bezig met nummertje 1, maar na een lastige start (geen melk, tepelkloven, tepelhoedjes, zeer boze baby …) geef ik nu tien maanden later nog steeds borstvoeding. Ik vind het ondertussen zo praktisch dat ik niet goed durf stoppen. Ik heb nu altijd iets te eten bij en zou niet weten hoe het moet met poeders en flessen.
Ik duim in ieder geval mee voor een vlotte(re) start.
Annelies
Dank je wel!
Eline
Het begin van borstvoeding is altijd heel moeilijk. Maar je lichaam is ervoor gemaakt. Kunstvoeding zou geen keuze mogen zijn en zou niet mogen worden aangeprezen in een ziekenhuis. Voila ik heb het gezegd. Shit all over me.
Goed dat kunstvoeding bestaat voor mensen waarbij het écht niet lukt.
Ik wil je een goede raad geven: laat een lactatiekundige komen naar het ziekenhuis. Iemand die je nu al zoekt. In een ziekenhuis zijn de adviezen ècht niet goed!
Je wil niet weten hoe hard de medische wereld gehersenspoeld is door de kunstvoedingsindustrie. Ik was onlangs bij een kinderarts die een stetoscoop van nestlé droeg ?. Het probleem is dat de kennis over borstvoeding zo slecht is omdat er met een goed potje borstvoeding geen euro te verdienen valt.
Annelies
Dank voor de tip. Ik zal het meermaals passeren dus dat ga ik zeker ter harte nemen 🙂
Martine
Ik heb bij onze Mats, de eerste keer, ook gestart met borstvoeding. Dat liep ook niet zo vlot. Ik had geen stuwing, te weinig melk, onze Mats kwam niet genoeg bij,… Ik ben dan na 3 weken overgeschakeld naar flesvoeding en ineens kwam hij heel goed bij, was hij blij,… En ik was ook gelukkig omdat hij gelukkig was.
Nu bij ons Mirthe, de tweede keer, terug gestart met borstvoeding. Het gaat eigenlijk vanaf de start heel goed. Ze drinkt super goed, komt goed bij,… maar ik weet niet of ik het lang ga volhouden. Ze drinkt heel onregelmatig. Geen vast aantal uren tussen, dan eens 10 min dan eens 45 min. Echt geen staat op te maken en ik vind het niet zo handig omdat onze Mats er ook nog is. Ik heb sommige dagen ook echt het gevoel dat ik niet anders doe een ganse dag dan eten geven. Ik geef 4 weken en 2 dagen borstvoeding, maar ik weet niet hoe lang ik het nog ga volhouden. Erg eigenlijk dat ik twijfel want ik heb echt geen klachten: geen stuwing, geen pijn (of toch niet veel), alles gaat vlot,… Maar mijn humeur begint er op achteruit te gaan.
Annelies
Begrijp ik helemaal. Ik vond borstvoeding ook echt heel erg intens. Dat clusteren vond ik vreselijk in het begin. Ik weet nog dat mijn eigen moeder zo vaak zei “ga je die nu weer eten geven?” Je moet vooral doen waar je je goed bij voelt. Maar weet dat het wel allemaal beter wordt, zeker vanaf 6 weken.
Tessa
Ik was overtuigd dat’k het wou proberen, was enorm onzeker en heb moeten vechten bij momenten om ’t vol te houden want ik vond voeden geen roze wolk.
Achteraf toen het gedaan was vond ik het ook erg jammer. Maar trots dat ze 6 maand exclusief bv had en tot 9 maand zoveel mogelijk bv kreeg. We hebben gedaan wat we konden.
Ook bij gezinsuitbreiding hoop ik opnieuw te kunnen voeden en hoop ik ook meer te genieten.
Annelies
ik duim met je mee! 🙂
Mie Kids
De eerste keer lukte het niet goed. Mijn zoon zoog niet hard genoeg en het is niet goed gekomen. Ik kolfde dan maar. Bij mijn tweede lukte het veel beter. Ik was waarschijnlijk ook rustiger. Succes!
Annelies
dank je wel!
Mama Naturelli
Moedig dat je het opnieuw wil proberen, ondanks de moeilijke start bij Mona! Ik kan je maar een tip geven: zoek nu al een échte lactatiekundige (ibclc), en schakel die meteen in. Weet dat het de eerste dagen normaal is dat je nog heel weinig melk maakt, en vergelijk niet met hoeveelheden kunstvoeding. Heb vertrouwen, schakel hulp in, en het komt goed! Bij een tweede ben je doorgaans ook relaxter, en dat helpt. Ik duim mee voor een betere start!
Annelies
Dank voor de tip! Ik neem dat zeker mee want kwam regelmatig terug.
Joke
Hier bij de oudste ook kloven en tepelhoedjes. En moeten kolven in het ziekenhuis (geen kunstvoeding zoals bij jou). De oudste kreeg 7,5 maand enkel met vaste voeding en erna gecombineerd met kunstvoeding tot 11 maand. De jongste: ging vlotter. Geen enkele kloof, véél minder lekken, wel manueel gekolfd eerste dag, maar eens hij wat binnen had met cupje hapte hij goed aan. En nu is hij 10 maand en grote borstenfan. Ik denk nog niet aan stoppen. Al is het een slechte slaper en ben ik soms nog elk uur wakker. Maar daarvoor gaan we aan slaapcoaching doen… Een heel ander verhaal. Veel succes! (Boek van Stefan Kleintjes is een aanrader om te lezen).
Annelies
Dank je wel voor je hoopgevende reactie 🙂
Goofball
Nee het begin van borstvoeding viel me ook veel zwaarder dan ik verwacht gehad. In alle eerlijkheid had ik er amper bij stilgestaan vooraf behalve dat “ik wil borstvoeding proberen”. Bloedende tepelkloven vanaf dag 1 hebben me ook naar tepelhoedjes en kolven doen grijpen. Ik snap echt dat vrouwen stoppen als ze niet goed ondersteund of geïnformeerd zijn in hun omgeving: geen oordeel daarover als ik niet in hun schoenen sta. We hebben tegenwoordig geen goeie rolmodellen voor borstvoeding meer, krijgen door medici schokkerend foute info en we verwachten als supervrouwen direct huishouden en hobbys en pasgeborene te kunnen combineren.
Gelukkig kwam in het ziekenhuis me een vroedvrouw die ook zelfstandige laktatiekundige was me helpen en ik mocht die echt in begin continu bellen. Zij, en ook de LLL Vlaanderen FB pagina (!!!) heeft me erdoor geholpen, die eerste weken waar het voeden nonstop en pijnlijk leek en ik me afvroeg of ik ooit nog een leven zou hebben en hoe ik dat zou volhouden.
Verhaal is beetje zoals jouwe (nee ik had geen productieprobleem maar dus veel pijn): het ging uiteindelijk toch beter, het keerde en ik begon ervan te genieten. En mijn plan om na 2 maand voor ik terug aan de slag ging af te bouwen heb ik nooit uitgevoerd. ‘k ben onverwacht een langvoedster geworden. En ik heb echt gerouwd toen het voeden bij de oudste stopte.
Hoe ging het dan met de 2e: awel ik was verrast dat na al dat langvoeden ik toch opnieuw veel pijn had bij mijn 2e kindje. Ook al liet ik continu de lactatiekundigen in het ziekenhuis (inmiddels waren er op elke shift aanwezig!) de aanhap controleren enz. Maar inmiddels wist ik vooraf dat ik me een paar vermoeidende weken te wachten stonden , dat de eerste weken mijn leven uit samen dutten, samen voeden zou bestaan…maar dat het zou beteren. En weet je: ik keek er wat naar uit. Vrienden wisten dat ze me de eerste weken niet moesten bezoeken, er was maximaal kraamhulp geboekt enz en ik had me ingesteld op die eerste tijd cocoonen in mijn bubble die enkel bestond uit mezelf en dat ukje op mijn buik. Want ik wist dat het ging beteren, ik wist hoe mooi het was, hoe rustgevend het zou worden na enkele maanden, ik wist inmiddels ook veel beter welke gezondheidsvoordelen er voor mij (pre-diabeet, borstkanker in familie, …) en voor het kindje aan vast hingen en hoe praktisch het was om te reizen zonder fleskes en afwas… dus ik was wel super gemotiveerd de 2e keer om wat er ook gebeurde om door te bijten. Ja, het deed echt opnieuw weer veel pijn dus de 2e keer was niet beter. Maar ik was beter omringd en ik wist beter waar ik aan begon. Daarom ging het in feite veel beter.
Mijn raad dus als je het opnieuw wil proberen: zoek een goede laktatiekundige bij wie je op je gemak voelt. En word lid van de LLL Vlaanderen FB groep. En veel veel veel voeden voor je productie die eerste weken en geniet ervan ondanks eventuele moeilijkheden. Achteraf bekeken is die intense beginperiode zo voorbij. Ik mis ze.
Annelies
Dank je wel voor je reactie! Ik ga zeker eens kijken voor de laktatiedeskundige want die tip kwam regelmatig terug en daar had ik zelf compleet nog niet bij stil gestaan.
Kathleen (Maankindjes)
Ik had ook heel hard het gevoel dat ik mijn tweede kind hetzelfde moest geven als het eerste. Al heb ik nooit getwijfeld over borstvoeding. Ik heb nochtans bij de oudste ook zes weken lang afgezien, maar achteraf was dat het zeker waard. Hoe langer de borstvoeding duurde, hoe meer ik ervan genoot. Het werd ’s morgens en ’s avonds een fijn momentje met de baby. Maar ik respecteer iedereen zn keuze daarin. In elk geval hoop ik dat je bij de tweede keer borstvoeding een gemakkelijke start hebt. Dat was bij ons gelukkig zo. Misschien geruststellend. 😉
Annelies
Dat helpt 🙂 Dank je wel!
Anna Helena
Ik had me vooraf weinig vragen gesteld over de borstvoeding, ik dacht we zien wel hoe dat gaat. En het ging goed, ook al had ik een tepelhoedje nodig. Ja, het was soms wel eens lastig, maar eens je beseft dat alles een fase is en dat aanvaardt, dan gaat het een stuk makkelijker :). Bij mijn eerste gaf ik 18 maanden borstvoeding. Bij de tweede stelde ik me opnieuw weinig vragen, nu met de ervaring die ik had. Het ging vrij gelijkaardig zoals bij de eerste, al wou zij tot 2,5 jaar drinken 🙂 Ik wens je veel succes, en kan enkel maar de tip geven van jezelf niet te veel erin op te jagen. Vertrouw op je lichaam en je ziet wel wat het brengt.
Annelies
Dank je wel. Ik heb er voorlopig nog alle vertrouwen in 🙂
Shana Vanheusden
Ik koos zeer overtuigend voor borstvoeding en Ik ben daar nog altijd zeer blij om. Hoewel de start moeizaam verliep, zeer moeizaam, vind ik het nu zó zalig om mijn dochter te voeden. Daarbij te bedenken dat de natuur zo werkt, je lichaam zoiets prachtigs kan èn je het beste van jezelf geeft aan je kind… da’s toch fantastisch?! De eerste dagen in het ziekenhuis heeft Olivia amper gedronken. Het lukte niet om aan te happen, ze was te zwak… ze sliep vier dagen en nachten. Ik vroeg me af hoe dat verder moest en hoe dat thuis ging lukken… maar kijk: bijna 7 maanden later en Olivia groeit en bloeit als geen ander. Hopelijk mogen we nog lang samen genieten op deze manier.
Annelies
oh fantastisch! Geniet er nog van
Laure
Bij mijn eerste dochter was de opstart van de borstvoeding absoluut vreselijk: huilen van de pijn, opzien tegen de voedingen, kloven die pas na drie maand zijn genezen en waar ik nu nog een litteken van heb, productie die maar niet op gang kwam,… maar ik hield vol, verbeet de pijn, kolfde elke voeding na (dag en nacht) en zocht de juiste hulp. Na drie maand kon ik voor het eerst genieten en ik heb blijven voeden tot ze 17 maand was en ik door zwanger te zijn geen melk meer had. Ik ben zo blij dat ik doorgezet heb in het begin want nadien was het puur genieten.
Mijn tweede dochter was een heel ander verhaal, van dag 1 ging alles super vlot, geen enkele keer pijn gehad (ik was wel van in de start heel “streng” op slechte aanhap), en kon ik meteen er al van genieten. Ze is nu 6 maand en ik herken absoluut wat je zegt: ik wil ze minstens even lang geven als haar grote zus, dat lijkt me maar fair (voor zover het lukt uiteraard)…
Annelies
Knap dat je hebt doorgezet die eerste wel hoor! En blij dat die tweede keer zo goed gaat, ik duim dat dat hier ook zo goed lukt 🙂