Maandag 7 januari 2019, een jaar geleden, was het Mona’s eerste schooldag in de instapklas. Een enorme mijlpaal. Je weet dat de dag eraan komt maar wanneer die kleine meid dan effectief met dat boekentasje de schoolpoort binnen stapt had mijn moederhart het moeilijk. En toch had ik er alle vertrouwen in.
Maar het liep helemaal anders
Ik had me bij Mona’s schoolstart weinig problemen voorgesteld. Mona is communicatief sterk, sociaal, zindelijk, ze deed geen middagdut meer en ze was de crèche gewend. Ze keek er ook echt naar uit om naar het klasje te gaan. In de mate waarin ze dat begreep toch. Mijn man, ik en Oscar zette de grote zus vol vertrouwen af op school in de handen van de juf. Ze zwaaide en zei “tot straks”.
De eerste drie weken van haar schoolstart was ik nog met zwangerschapsverlof van Oscar en ik kon haar ’s middags van school gaan halen. Toen ik haar die eerste middag ging halen had ik het idee dat ze niet met me zou willen meekomen, of dat ze terug zou willen gaan in de namiddag. Maar zo enthousiast bleek ze te niet te zijn.
Traantjes en gemis
Mona bleek een moeilijke eerste dag gehad te hebben. Ze miste ons en er waren veel traantjes. Niets abnormaal. Ik hield haar thuis in de namiddag en in overleg met de juf besloten we om de eerste twee weekjes te starten met halve dagen.
Ik zette Mona elke ochtend af op school en meestal was dat met traantjes. Verschrikkelijk vond ik dat. Want ik was eigenlijk thuis en kon haar perfect bij me houden. Maar ik zou ook snel weer aan het werk moeten, dus dat zou maar een oplossing voor enkele dagen geweest zijn. De juf zag verbetering en stelde me gerust dat het goed zou komen.
Hoe gaat het nu?
Ondertussen zijn wel al een jaar verder en zit Mona in de eerste kleuterklas en het gaat gelukkig veel beter dan de eerste dagen en weken. Het afscheid gaat nog niet altijd even makkelijk. Zelfs nu gebeurt het af en toe nog dat ze huilt bij het afzetten. Maar de juf verzekert ons dat die tranen altijd snel gedroogd zijn. Mona zegt nu zelf dat ze heel graag naar school gaat. Maar heel veel vertelt ze eigenlijk niet.
En ik vind dat een beetje gek. Mona is een echte babbelkous en ze heeft altijd wel iets te vertellen. Maar wanneer ik vraag hoe haar schooldag was krijg ik een “goed”. Als ik vraag wat ze heeft gedaan is het “niks”. Wanneer ik dan vraag of ze heeft gespeeld, geknutseld,… krijg ik een “ja” of “nee”, maar veel meer kom ik eigenlijk niet te weten. Gelukkig verschijnt er wel wat in de Gimme app en is de juf ook heel toegankelijk voor wat feedback.
Ik schrik vooral van de evolutie die ze het afgelopen jaar heeft doorgemaakt. Wanneer ik foto’s en filmpjes zie van een jaar geleden is het echt duidelijk hoe hard ze is gegroeid. Op elk vlak.
Oudercontact
Binnenkort hebben we ons eerst oudercontact en ik vind dat best spannend. Of Mona binnen de lijntjes kleurt en of ze met een schaar kan knippen interesseert met eigenlijk niet. Ik wil vooral weten hoe ze zich voelt op school, hoe ze zich gedraagt. Is ze er even uitbundig als thuis of eerder teruggetrokken en introvert? Speelt ze alleen of heeft ze vriendjes… ?
De eerste dagen en weken voor Mona op school waren tegen onze verwachtingen in best moeilijk. Maar na een tweetal weken heeft ze een klik gemaakt en Mona is een gelukkige kleuter die graag naar school gaat. Ik heb zelfs een vermoeden dat ze een vriendje heeft. Want op de foto’s in de Gimme app staat ze verdacht veel met telkens dezelfde jongen op. Ze vroeg zelfs al wanneer hij eens mag komen spelen en slapen. Voor dat laatste is het voor papa nog een jaar of twintig te vroeg vrees ik.
Aan alle mama’s en papa’s die een moeilijke schoolstart meemaken, het komt goed.
Mona klaar voor haar eerste schooldag op 7 januari 2019
Klaarmaken voor school
Het eerste schoolfeest
2 september 2019
Kris10
Wij beginnen er in maart aan. Zo spannend! Felix is nog niet helemaal mee met het schoolgebeuren maar ging tijdens de openklasdag meteen spelen. Hij kan het ook goed uitleggen dus dat komt wel goed. Alleen die potjestraining. Help … Hij wil het gewoon niet. (Want snapt volledig waar het over gaat)
Evi
Tuur ging in september 2018 voor het eerst naar school en dat verliep absoluut niet zonder slag of stoot. Iets wat wij eigenlijk ook niet verwacht hadden want hij was absoluut klaar voor school & keek er ook naar uit.
Zowat twee maanden lang was het afscheid elke ochtend hartverscheurend en moeilijk, in die mate zelfs dat als ik hem ging afzetten ze hem letterlijk als een aapje van mij moesten trekken en ik er als een speer vandoor ging. Geen fijne situatie, voor niemand. Maar gelukkig zijn de leerkrachten op zijn school stuk voor stuk fantastisch! We hebben zo ongelooflijk veel gehad aan zijn juf, de andere leerkrachten en de juffen en meesters die de opvang voor hun rekening nemen. Na de eerste kerstvakantie keerde het wat en begon hij graag te gaan. En nu gaat hij zelfs zo graag zelfs dat hij in de vakantie vaak vraagt wanneer hij terug mag gaan 🙂 Dus het komt inderdaad altijd goed hoor, alleen duurt het bij de ene soms wat langer dan bij het andere kindje.
Zelf vertelt hij wel nog altijd weinig hoor over school dus gelukkig werken ze ook bij ons met een app zodat we de avonturen kunnen volgen. En wij hebben elk semester een oudercontact, wat ook wel fijn is. Want daar hoorden we dat hele eerste schooljaar dus wel keer op keer dat hij het in de klas goed deed, communicatief is; enthousiast is, etc. En dat stelt je dan toch wel gerust als ouder.
Helma Keijzer
Het komt goed…. mooie woorden.
Ik ben 2 dochters. In nl gaan ze met 4 jaar naar school. De oudste nooit een traan gelaten. Vanaf dag 1 omringt door vriendinnen. Na 1 1/2 jaar gingen we verhuizen. Ik dacht arm kind…. ze vond het moeilijk. Maar ze deed het toch!! Nieuwe vriendinnetjes.
Toen kregen we nog een dochter. Een v e andere karakter. Ze is 4 in juli geworden. 5 jaar na haar zus mag ze ook naar school
Wij dachten dat doet ze wel even. Oeps… huilen en zo verdrietig. Na een week of 8 was ze gewend. Nog steeds is ze niet uitbundig maar het lijkt alsof ze het leuk vindt.