Wij reizen graag, altijd al graag gedaan. Andere smaken en culturen ontdekken, ik vind het verruimend. Voor Mona deden we al enkele mooie (verre) reizen maar ook met Mona willen we graag blijven reizen. En hoe zeer we ook genieten van die reizen als gezin, het is toch wel nét iets anders dan de koppelreizen.

Koppel, baby of peuter, het is telkens een andere ervaring

Mona is nu 16 maanden en we zijn met haar 2 keer naar Frankrijk geweest en naar Oostenrijk. En ook nog enkele weekendjes weg naar Nederland en Center Parcs. Op onze eerste reis was ze 4 maanden. En het verschil is echt wel groot.

De verschillen

De rit naar de bestemming

  • Als koppel: oke, als koppel hebben we eigenlijk nooit een autovakantie gedaan. We hebben telkens het vliegtuig genomen. Om de een of andere reden zijn we met Mona altijd al met de auto weggeweest. Deels uit gemak omdat je dan veel kan meenemen maar ook om budgettaire redenen. We kochten net een huis dus ja…
  • Met een baby: We reden voornamelijk ’s nachts en Mona sliep zowat de hele rit. Chill dus, zo kan je zelf ook een dutje doen (als je niet aan het rijden bent)
  • Met een peuter: Mona sliep een pak minder in de auto. Ook niet ’s nachts. “Boekje kijken, boekje kijken, boekje kijken.” Echt, ik kan niet zeggen hoeveel keer wij de boerderijdieren (met bijhorende geluiden) overlopen hebben. Al speelde we af en toe ook wel vals met Bumba op de iPad (oeps). Kortom, lange autoritten met een peuter, het is verdekke vermoeiend.

Entertainment op vakantie

  • Als koppel: we deden gewoon waar we zin in hadden. Stadjes bezoeken, een dag aan het strand of het zwembad, een uitgebreid dinner, … Niemand om rekening mee te houden.
  • Met een baby: Ook hier eigenlijk nog vrij veel flexibiliteit. Mona sliep meestal in de wagen of in de wandelwagen. Oke, uren op een heet strand was niet echt een optie meer. Maar al bij al viel dat wel mee.
  • Met een peuter: Ze slaapt overdag veel minder en als ze wakker is wil ze constant bezig zijn. Het is voor haar fysiek onmogelijk om 2 minuten stil te zitten. Ze wil alles gezien hebben, ze is altijd op ontdekking. Maar ze kent haar eigen limieten nog niet (of mama is bang dat ze die niet kent) en dat betekent dus constant achter haar aan zitten. Echt, dat kind bezig en bij houden is topsport hoor.

Ritme op vakantie

  • Als koppel: er is geen ritme. Wil je lang opblijven, gaan dansen, naar een cocktailbar en lang uitslapen, is dat helemaal prima.
  • Met een baby: je probeert het ritme van je kind te volgen. Maar Mona sliep quasi overal.
  • Met een peuter: we zijn er vrij snel in geslaagd om haar ritme om zeep te helpen. “Ze zal wel slapen in de rugzak/buggy.” Niet dus. Of toch veel later en minder lang. Ze leek er gelukkig weinig last van te hebben en ’s nachts sliep ze ook prima.

Nachten op vakantie

  • Als koppel: laat opblijven, de gins gaan testen in de lokale bar en dat proeven iets te serieus nemen. Het kan hoor. Ze kennen ons hier toch niet.
  • Met een baby: ook met baby Mona konden we vrij laat opblijven. Oké die alcohol was wat minder. Verantwoord ouderschap enzo.
  • Met een peuter: Mona moet nu echt slapen in een bed, meestal tussen 19u en 20u. Afhankelijk van de dutjes overdag. Maar tijdens onze laatste vakantie was het meestal 19u omdat ze overdag amper sliep. En daar zit je dan, in je verblijf om 19u. Yey voor Uno.

Op restaurant op vakantie

  • Als koppel: een snelle hap of een uitgebreid diner met apero en dessert, geen probleem. We hebben tijd en moeten vannacht/morgen toch niet opstaan.
  • Met een baby: ook dat was geen probleem. Tijdens onze eerste vakantie (Mona was 4 maanden) hadden we een B&B en gingen we dus elke avond op restaurant. Mona dronk melk en viel in slaap in de wandelwagen. En wij maar lachen met als die buggy-wandelde ouders. Wij hebben toch een gemakkelijk kind he.
  • Met een peuter: een ramp, echt een ramp. Ofwel was ze wakker en wilde ze niet stilzitten, ofwel was ze moe en enorm vervelend. In beide gevallen betekende het haar zo snel mogelijk eten geven. Wanneer ons eten kwam at bv mijn man eerst zodat ik me bezig hield met Mona en dan wisselden we af. Vaak was ons aperitief pas op aan het einde van het diner. Gewoon, geen tijd gehad. Voordeel is wel: geen enkele kater meer op vakantie.

Het is gewoon vermoeiender

“I need a vacation from this vacation” hoor je wel eens. Wel, zo voelden wij ons een beetje tijdens het verlof. We hebben kei hard genoten hé, Mona is een super tof kind, hilarisch bij momenten. Maar vermoeiend, echt vermoeiend. Wij hebben het zelden 22u zien worden, gewoon omdat we kapot waren van een hele dag achter haar aan te zitten en haar bezig te houden. Er was veel meer interactie met haar dan toen ze een baby was, het is leuker, maar verdekke ook een pak vermoeiender.

PS: ik ben stiekem al een beetje aan het zoeken naar een vakantie voor 2018. Jullie tips zijn meer dan welkom!