Vroeger stelde ik mijzelf al wel eens de vraag of ik dat leuk zou vinden, zwanger zijn. Ik heb een aantal vriendinnen die het een zalige tijd vonden. Maar evengoed vriendinnen die er een hekel aan hadden.

Ik ben intussen 18 weken zwanger en heb al wel een tussentijdse mening over zwanger zijn. Met de nadruk op tussentijd. Ik heb nog een aantal maanden te gaan en die mening kan dus nog wel grondig veranderen.

Laat me toe eerst even te klagen.

Zwanger zijn zorgt voor een hoop kwaaltjes en beperkingen waar je op voorhand niet bij nadenkt. Oke, die kwaaltjes zijn in mijn geval beperkt tot wat vermoeidheid en een verkoudheid die blijft aanhouden. En daar heb je meteen al de eerste beperkingen. Beetje moe? Drink Nalu! Of misschien wat extra koffie? Nee hoor, niet goed voor de baby, doen we niet.
Medicatie of een goede whisky tegen de verkoudheid? Nee hoor, niet goed voor de baby, doen we niet.

Sporten staat ook op een lager pitje dan voor de zwangerschap. Geen Spartacus series meer. Dan maar aquagym en gaan zwemmen. Ook leuk.

Verder heb ik wel wat last van bloedend tandvlees. Na het poetsen en flossen zie ik eruit alsof ik net terug ben van een nachtelijke rooftocht als vampier.

Mijn grootste “frustraties” situeren zich vooral op gebied van eten & drinken. Ik eet heel graag. En ik drink al eens graag een glas. Maar alles wat ik echt graag eet (bleu gebakken steak, préparé, sushi, etc) is van het menu geschrapt. Op  de middag snel een broodje gaan halen is plots geen optie meer. Ik heb geen antistoffen tegen toxoplasmose, helaas. Ik kijk al uit naar de feestdagen…

Bovendien denk je veel meer na over de dingen die je doet. Je stelt je bij zowat alles de vraag “zou dat kwaad kunnen voor de baby?” En bij de minste twijfel resulteert dat vaak in een ‘no go’.

Maar waar klaag ik eigenlijk over? Uiteraard weer ik dat dit alles relatief is, ik weet waar ik het voor doe en dat het beperkt is in de tijd.

En zwanger zijn heeft bovendien ook een hele hoop voordelen.

Mijn omgeving is zich zeer bewust van de zwangerschap en ze zijn dan ook buitengewoon lief en attent. Zonder mij te behandelen alsof ik van suiker ben. Want daar zou ik dan weer zenuwachtig van worden.
Mijn man zorgt goed voor mij, past de menu’s aan in functie van de zwangerschap en geeft me, ondanks het veranderende lichaam, het gevoel dat hij mij mooi vindt. Ookal gaat die buik alleen maar groeien.

En dat veranderende lichaam heeft ook leuke gevolgen. Ik heb plots borsten! Die had ik ervoor ook al wel natuurlijk. Maar toen ze de cupmaten aan het uitdelen waren stond ik niet op de eerste rij. Ik was op dat moment aan het aanschuiven bij de heupen denk ik.

Je zwangerschap kan je te pas en te onpas als excuus gebruiken.
Beetje te emotioneel gereageerd? Tja, zwanger hé…
Oeps, ik ben dat precies vergeten. Zwangerschapsdementie hé…
Zou ik dat laatste stukje nog durven opeten? De baby mag geen honger hebben hé…
Weer om 21u in de zetel in slaap gevallen? Weet je hoeveel energie dat vraagt, een baby maken…
Geduld?! Geduld?! Sorry, hormonen hé…
Oh, is dat chips? Oke nee, dat telt misschien niet

Nog een voordeel is de zwangerschapskledij. Ik heb sinds kort mijn eerste zwangerschapsbroek gekocht. En dat is mijn beste kledingaankoop van het jaar geweest. Ik zou die broek elke dag kunnen dragen. Dat zit zo comfortabel. Ik vraag me echt af waarom we altijd de moeite doen om ons in een jeans te wringen en na het eten de knoop moeten openzetten. De oplossing voor al die problemen: een zwangerschapsbroek (ook als je niet zwanger bent).
Een pleidooi om af te sluiten: zwangerschapsbroeken voor iedereen!