Ik liet jullie eerder deze week hier al weten dat het een uitzonderlijk drukke week zou zijn voor mij. Ondertussen is het zondag, late namiddag. Paasdag. De rust is stilaan wedergekeerd. En ik ben moe.

Het seminarie met het werk was leuk. Een mix van fun- en werk activiteiten maakte de dagen goed gevuld. Topper was een Wipe Out. Wat hebben we daar gelachen. Vroeger zou ik daar als een kip zonder kop zijn ingevlogen maar nu dacht ik toch wat meer na over de proeven en de bijhorende risico’s. Maar uiteindelijk heb ik mij volop gesmeten (dat mag je letterlijk nemen) met een stijve nek tot gevolg. En eigenlijk was het ook nét nog niet warm genoeg. Gelukkig was de dag nadien iets rustiger met een wellness. Ik heb mijn collega’s weer wat beter leren kennen. Maar mijn “ik ga 2 nachten heerlijk slapen” bleek ook geen waar. Veel te weinig en niet goed geslapen.

Ik ben echt geen 20 jaar meer.

Wipeout

Helemaal klaar voor de Wipe Out

Dan de vrijgezellen van mijn nichtje. Topdag. Mijn meest creatieve en artistieke kant bovengehaald voor een workshop keramiek beschilderen bij Atelier Steengoed in Lier. Een leuke namiddagactiviteit, lekker gegeten en de nacht ingedanst bij ‘The dirty Rabbit.’ Enfin, nacht. Om 1u was mijn licht uit. Veel te warm, nogal druk, pijne voeten en moe.

Ik ben echt geen 20 jaar meer.

Paasdag heerlijk tot 9u mogen uitslapen. Waarna ik met mijn slaapkop, in pyjama, de hond ging uitlaten. We wonen nog op het appartement (niet lang meer) en meneer Ozzy neemt geen trappen. Gelukkig hebben we een lift. Maar in plaats van naar -1 zette die lift ons af op de 2e verdieping. Daar stonden we dan. Stil. Uiteraard geen gsm mee. Gelukkig hing er een noodtelefoon in de lift.

“Indien u vast zit in een lift, druk 1.”

Ik kreeg gelukkig al snel een vriendelijke man aan de lijn. Eentje die thuis van wacht was, aan de baby op de achtergrond te horen. De tips om zelf uit te breken leverde niets op. De technische dienst was nog uren weg. De vriendelijke man stelde voor de brandweer te bellen. De lift zou niet naar beneden vallen en door de ventilatie zou ik ook niet zonder zuurstof vallen. Dat had me moeten gerust stellen maar ik sloeg in paniek. Want daar had ik zelfs niet aan gedacht.

Ik vroeg hem ook mijn man te bellen. Hij zou wel ongerust zijn. De vriendelijke man belde me nog 2 keer terug om te zeggen dat de brandweer onderweg was. Maar hij kon mijn man niet bereiken. Tegen dat mijn man doorhad dat ik vast zat in de lift was ik natuurlijk boos op hem. De rust keerde terug. Ozzy snapte er niets meer van en ging erbij zitten.

Ik hoorde de sirenes van de brandweer naderen. Toen realiseerde ik me dat het zondagsmarkt was. Dit ging nog even duren. Dat wachten viel best mee. Ik hoorde lawaai in de hal en onder mij hoorde ik de deuren een voor een open gaan. Tot het de beurt was aan verdieping twee. De lift ging open en ik keek uit op een gang vol brandweermannen. Daar stond ik dan, in mijn pyjama. Vriendelijke mannen, dat zeker wel. Maar 6 brandweermannen voor 1 vrouw en een hond in een lift was misschien niet nodig geweest.

Je kan je ook wel voorstellen dat de Heistse zondagsmarkt op stelten stond. Overal toeschouwers en zelfs enkele die aan het filmen waren. Ramptoeristen.

Brandweer

Mijn reddingsteam

De rest van de dag hebben we rustig, thuis, samen doorgebracht. Gespeeld met Mona. Een dutje gedaan met Mona. En manlief die heerlijk heeft gekookt.

Wat een week

Ik hoop dat het morgen droog blijft zodat we door de bloesems in Haspengouw kunnen gaan wandelen. En dinsdag en woensdag trekken we met onze drietjes naar Noordwijk in Nederland. Ozzy gaat op logement naar ’t stad.

We hebben het verdiend.

Babymeise