Ik had eerder deze week een vreemd momentje. Ik stelde vast dat Mona plots zo groot leek.
Het gebeurde zondag. Het was mooi weer en ik vond een leuk jeansjurkje in haar kast. Gekregen van een vriendin om deze zomer te dragen. Maat 86 van de Hema. “Goh, Hema valt groot, ze gaat erin verdrinken” dacht ik.
Niet dus
Ik deed haar het jurkje aan en dat paste zowaar. Vreemd. Dat zou echt te groot moeten zijn hoor.
Moeke kocht een leuke playsuit, maat 86. “Perfect voor de zomer” zei ze. Ze moet het gaan wisselen voor een 92 want de playsuit past nu.
Toen ze gisterenavond lag te slapen ging ik nog even kijken. Toen ik haar daar vredig zag liggen kwam het binnen “damn ze is groot aan het worden” zei ik tegen mijn man. Waar is mijn kleine baby meisje naartoe?
“Ja schat, ze wordt bijna 1 jaar ook hé.”
“Ik ben daar nog niet klaar voor. Echt niet.”
Wanneer is ze plots zo groot geworden? Haast een peutertje.
Ik kijk enorm uit naar alles wat er nog gaat komen, alles wat ze nog gaat leren. Maar tegelijk is er al zoveel voorbij. Wanneer is dat toch zo snel gegaan? Zou ik haar wat minder eten moeten geven? (dat laatste is een grapje…)
Liesellove
Tijd vliegt… daarom genieten van elk klein moment 🙂
Annelies
Oh maar dat doe ik ook. Ik probeer het toch. Jammer dat je tussendoor ook moet werken enzo 🙂 Maar de momenten die we met haar hebben is echt genieten. En ze zit nu in zo een leuke fase!
Kreanimo
Onze kleinste wordt 3 en ik vergis me echt nog ooit.
Paar weken geleden kocht ik puzzels voor haar: wat makkelijker, want die grote kan ze nog niet.
Legde ze gisteren zelfstandig één van 35 stukken … die makkelijke puzzel was dus niet nodig!
Annelies
En dan kijkt die waarschijnlijk je met zo een blik van “mama, ik ben wel geen baby meer he!”