Ik kan me niet herinneren dat ik zelf als kind graag wandelde. Rijden, vliegen, fietsen, springen, … dat allemaal wel. Maar wandelen… Wandelen om te wandelen, gewoon, zomaar. Ik denk niet dat ik dat tof vond. Maar sinds we zelf kinderen hebben en dan vooral vanaf 2020 met Covid en lockdowns heb ik de charme van wandelen ontdekt. En nu zadel ik op mijn beurt mijn kinderen op met van die vervelende wandelingen.

Maar dus, hoe maak je dat wandelen nu ook leuk met kinderen? Na heel wat kilometers in de benen te hebben kan ik uit ervaring enkele tips meegeven.

Verdubbel de voorziene tijd

Staat er bij de wandeling dat deze een uurtje duurt, reken dan twee uur. Die ingeschatte tijden zijn voorzien op mensen die met grote mensen benen die doorstappen. Niet op van die kinderbenen is stoppen bij elke paddenstoel, honger hebben, moeten plassen en even moeten rusten. En dan moet je ook nog eens een halve kilometer terug wandelen omdat ze hun stok hebben laten vallen. En dat dat moet die stok zijn. Voorzie en neem dus je tijd.

Beperk het aantal kilometers

Hou bij een wandeling rekening met het aantal kilometers dat je kind kan stappen. Een wandeling van tien kilometer met een vierjarige zal geen succes worden. Start met kleine wandeling van twee à drie kilometer en zie hoe dat gaat.

Wandelen of dragen?

Wanneer wij kiezen voor een speelparcours zoals het Totterpad nemen wij geen buggy mee (meestal wel de draagzak). Zulke wandelingen zijn voor de kinderen heel fijn en kort genoeg om zelf te kunnen stappen. Wanneer we kiezen voor een langere wandeling met minder speelmogelijkheden hebben we meestal de buggy mee. De buggy durven we dus al wel eens thuis laten, de draagzak gaat altijd mee.

Kies voor variatie

Wandelen om te wandelen is voor kinderen niet zo spannend. Wanneer je wil dat je kinderen enthousiast meestappen kies je dus best ook voor kindvriendelijke omgevingen. Een wandeling met een speelzone, een (natuur) speeltuin, heuveltjes, … zorgt voor uitdaging en afleiding en vaak dus ook voor meer enthousiasme en minder gezeur. Hoe was je zelf vroeger ….

Vertrek nooit zonder eten en drinken

In avontuurlijke landen is eten en drinken een must voor moest je verloren lopen. Tijdens onze wandelingen is het risico meestal niet zo groot en dient dat eten en drinken dus vooral om de kinderen content te houden. “Wanneer we boven op die heuvel zijn eten we een koekje” helpt het tempo op te krikken en it keeps the spirit alive.

Kies voor het juiste materiaal

En dat begint bij jezelf. Ga niet op je nieuwe witte sneakers of laarzen met hakken een boswandeling maken. Het is niet comfortabel én gevaarlijk. Voor je het weet lig je tegen de grond en je verzwikt of breekt sneller iets dan je zou willen geloven. Schaf jezelf dus een paar stevige wandelschoenen aan. In winkels als Decathlon hoef je daar ook geen fortuinen aan te spenderen.

En dan, onderschat het belang van stevige schoenen voor de kinderen ook niet. Zorg voor een stapschoen die goed aanzit, liefst waterdicht is en extra grip heeft. Wij kochten voor Mona en Oscar wandelschoenen bij Decathlon. Wanneer we voor een modderig parcours gaan is het met de Kavat laarzen.

Qua kledij kies je best voor laagjes. Tijdens het wandelen kan je het warm krijgen. Zeker als je een kind moet dragen, een step én een buggy (ik ben niet de enige die dat doet hé?). Altijd handig als je dan een jas of trui kan uitzwieren. Dat geldt ook voor de kinderen. En doe hen bij voorkeur iets aan waarvan je geen hartstilstand krijgt als er wat modder aankomt. Niets wat een wasmachine – het citroenzeepje is hier een momhack – en een bad niet kunnen fixen.

Neem reservekledij mee

Diegene die mij wat volgen op Instagram weten dat dit vooral een reminder aan mijzelf is. Maar een droge broek is echt een minimum om mee te nemen. Of je neemt je kinderen in hun blote billen mee de wagen in. Been there …

Zorg voor doelstellingen

Nogmaals, wandelen om te wandelen vinden veel kinderen niet zo spannend. Geef je kinderen onderweg opdrachten: het verzamelen van een aantal takken of bladeren, het spotten van een paddenstoel, … Je kan op vele plaatsen ook zoektochten doen, raadsels oplossen of je kan geocachen. Ook een kleine pauze of picnic bij het behalen van een bepaald punt kan motiverend werken.

Is het hier altijd een succes?

Zelfs wanneer je alle bovenstaande tips kan afvinken loopt het misschien niet helemaal zoals gehoopt. Ook hier dragen wij vaak kinderen. Of ze hebben honger, en dorst, of ze vinden het saai, of ze willen naar huis, vragen ze of het nog ver is, of we er bijna zijn, hebben ze het koud, hebben ze het warm, … Is het een gezeur en gezaag en vraag je je af waarom je niet iedereen met een zak popcorn in de zetel voor Disney+ hebt gezet.

Maar meestal is het ook wel echt gewoon fijn

Wandelen is hier een manier om te vertragen. Om buiten te komen. Te bewegen. Om te geniet van die buitenlucht. Om rond te kijken en versteld te staan van de mooie stukjes natuur die we in onze nabije omgeving hebben. Om even diep in en uit te ademen. Om op te merken dat het in België eigenlijk toch niet zo vaak regent als je zelf had gedacht. Om te luisteren naar elkaar. Om te praten zonder afleiding van schermen. Om gedachten en ideeën uit te wisselen. Om tijdens zo een wandeling spontaan elkaars hand vast te nemen. Om te onthaasten en te ontspannen.

Probeer het maar eens, je zal wel zien.