Negen maanden Oscar en neen, hij slaapt nog niet door. Ik had het ondertussen ook wel graag anders gezien, believe me. Die onderbroken nachten en vroege ochtenden in combinatie met het werk, het valt niet altijd even goed mee. 

0,0 ritme

Ik weet het wel, hij moet nog niet doorslapen. Mona heeft het ons op dat vlak gewoon heel erg makkelijk gemaakt merken we nu. 

Overdag dut hij wel, maar dat zijn meestal powernapjes. En in die dutjes overdag zit ook weinig ritme. Het is niet zo dat hij op vaste tijdstippen een dutje doet. De ene keer slaapt hij 20 minuten, de andere keer twee uur. 

Oscar gaat omstreeks 19u30 slapen. Dat lijkt misschien vroeg maar heel veel langer kunnen we hem echt niet wakker houden. Ergens tussen 23u30 en 3u wordt hij dan wakker voor een flesje. Of twee flesjes, dat kan ook. Hij drinkt dat ondertussen gelukkig wel op kamertemperatuur, meevaller. En ergens tussen 5u en 7u is hij wakker. 

Dus, wij verdelen de nachten in shiften

Wanneer ik vroeger zulke verhalen hoorden dacht ik “hoe doen die ouders dat toch? Hoe is het mogelijk dat die nog rondlopen?” Wel, om een of andere reden gaat het wel. Maar ja, wij zijn moe. Heel moe. Op elk rustig momentje zou ik in slaap kunnen vallen. 

Mijn man en ik werken ondertussen in shiften met Oscar. Eentje doet de nacht, de andere de vroege. We wisselen elke nacht van shift. Alles voor 5u is voor diegene met de nacht, alles erna voor die van de vroege. “4u55, sorry schat, dat is nog jouw shift.” Nee, genade kennen we niet meer. 

Ik moest heel hard lachen met deze comedian. Als kinderloos koppel zeg je “slaapwel” tegen elkaar. Wel, wij zeggen “succes.” 

Het gaat wel…

De ene dag gaat beter dan de andere. Er zijn dagen waarop ik overloop van energie en de wereld aan kan. Er zijn er ook waarop ik het liefst van al ergens onder een steen wil kruipen zodat ik kan slapen en iedereen mij gerust laat. 

En natuurlijk helpen we elkaar wel. Zoals afgelopen nacht. Oscar had me rond 3u30 al vijf keer uit bed gezet. Om 4u heeft mijn man dan toch meer over genomen.

Maar nee, ik ben om 5u ‘s morgens geen fijne gesprekspartner. “Amai jij was boos vanmorgen” krijg ik wel eens te horen van mijn man. Awel ja, wat dacht je! Ik ben niet het type dan om 5u als een dartel veulen uit bed springt, het raam opent voor de vogeltjes om samen al zingend aan de dag te beginnen nee. Nog iets? Verder nog opmerkingen over mijn ochtendhumeur? Nee? Dacht ik ook! 

It will get better, one day… 

Zijn hier nog ouders met slechte slapers? Verdelen jullie de nachten of hebben jullie er niet echt afspraken over?