Met dit nieuws werd ik vanmorgen wakker. Ik verslikte me bijna in mijn koffie. Volgens een onderzoek van Flair bij 3.500 jonge vrouwen vinden bijna 8 op de 10 vrouwen zichzelf te dik. Maar dat klonk eigenlijk wel bekend in de oren.
Moet je jezelf als jonge vrouw dan niet te dik vinden?
In mijn prille tienerjaren zwom ik competitie. Maar toen ik stopte met zwemmen en de puberteit inging begon ook mijn lichaam te veranderen. Ik zat toen ook in een klas met quasi allemaal meisjes. De helft daarvan is zowat het hele middelbaar op dieet geweest. Niet eten, boterhammen weggooien, giftige opmerkingen onderling. Het hoorde er allemaal bij. En ook ik bleef er niet van gespaard. Ik voelde mij ook vaak te dik, droeg veel zwarte kledij (omdat dat zou afslanken) en probeerde, met wisselend succes, verschillende diëten uit. Meestal niet de meest gezonde versies ervan. En dat allemaal voor mijn 18e. Een eetstoornis heb ik nooit gehad, daarvoor at eigenlijk te graag.
En toen ging ik op kot en was het helemaal om zeep
Toen ik mijn studententijd inging kwamen de kilootjes er snel bij. Ik at veel fast food, dronk wel eens wat alcohol en sportte te weinig. Toen ik met mijn vriend (nu man), die kok was van opleiding ging samen wonen beterde het niet. We hadden maar 2 vuren en de patatjes werden vaak vervangen door fritjes of kroketten. Ook laatavond snacks waren een plezier. Ik nam wel eens initiatief om te gaan joggen, Zumba of fitness, maar ook dat duurde nooit echt lang.
Amper één op de tien ondervraagde vrouwen kijkt met trots in de spiegel ’s morgens
Ik heb de laatste jaren weer meer evenwicht in mijn levensstijl gevonden. Er is meer regelmaat door de job, we koken veel gevarieerder en gezonder en ik trek regelmatig mijn loopschoenen aan om te gaan sporten. Ik beweer niet dat ik niets zou veranderen aan mijn uiterlijk en lichaam, maar ik merk wel dat ik er meer vrede mee heb dan pakweg 10-15 jaar geleden.
Eén op 10 jonge vrouwen wil een zwangerschap opgeven voor een droomlichaam
En dat meer vrede hebben met mijn lichaam is, denk ik, deels te wijten aan mijn zwangerschap. Ja het veranderde mijn lichaam. Ik heb altijd brede heupen gehad maar mijn buik was wel vrij strak. Maar ook dat lijkt nu niet meer goed te komen.
Maar ik vind het verontrustend dat die jonge vrouwen aangeven niet zwanger te willen worden omwille van dat streven en/of behouden van dat droomlichaam. Nu, ik had nooit echt een droomlichaam, misschien dat die drempel daarom wat minder was voor mij. Maar echt, een zwangerschap en een kind veranderen veel meer dan je lichaam hoor.
Ik zie heel wat vrouwen in mijn omgeving die na de bevalling meteen terug in hun kledij kunnen, maar minstens evenveel die er net wat langer over doen (zoals ikzelf).
Is het weer allemaal de schuld van de sociale media?
De media, de maatschappij en vooral de sociale media spelen een grote rol in het zelfbeeld van jonge vrouwen. “Meisjes spiegelen zich aan perfecte foto’s die ze online tegenkomen”, zegt Flair-journaliste Eline Geboers aan VTM NIEUWS. “Maar ze vergeten dat die foto’s vaak erg goed belicht zijn en er Photoshop aan te pas komt. Ze focussen zich dan ook heel hard om zo’n Instagramwaardig lichaam te krijgen.”
Vroeger waren het de “boekskes”, de catwalk en reclamespots die een verkeerd beeld vormden van het vrouwenlichaam, nu is het Instagram. Het probleem is er nog steeds maar het kanaal is met zijn tijd meegegaan. Nu, ik volg die fitgirls niet, wel de (fit) moms. Want echt, wie heeft er nu tijd om elke dag 3u in een fitnesszaal te gaan zitten?
Ik wil een voorbeeld zijn voor mijn dochter
Een gezonde geest in een gezond lichaam, geniet maar met mate. Benadruk je positieve punten. Het zit vanbinnen. Om even met enkele clichés te gooien.
Ook hier lukt dat echt niet elke dag. Er zijn evengoed dagen waarop ik wel kan janken voor de spiegel omdat ik absoluut niet het lichaam heb dat ik zou willen. Ik zou ook graag wat groter zijn, slanker, smallere heupen hebben en een mooie strakke buik en gespierde armen.
Maar kijk, we zijn allemaal anders. Vrouwen (mannen trouwens ook) komen in zoveel maten en gewichten. De ene heeft wat meer geluk met haar genen dan de andere. Is het allemaal eerlijk verdeeld? Nee, niet echt. Maar ik heb er wel meer rust in gevonden. Dat maakte deel uit van het 30-something pakket denk ik.
Ik wil dat mijn dochter opgroeit tot een zelfzekere jonge meid. Een meid die evenwichtig eet en weet wat goed voor haar is, die zich goed in haar vel voelt en beseft dat inhoud belangrijk is dan een kleine kledingmaat. Maar ook eentje die weet dat het oke is eens een frietje te eten en een stuk taart te verorberen. En vooral, eentje die niet bang is om zwanger te worden omwille van dat veranderende lichaam. Want echt, dat komt goed hoor. En ja, een moederhart weegt gewoon iets meer door al die liefde. En dat zie je op de weegschaal. Niet waar mama’s?
Bron: Flair
Jess
Zo herkenbaar, en dat voorbeeld stellen voor mij dochter(s) vind ik nog het moeilijkste. Ik kan me echt geen tijd herinneren dat ik niet inzat met mijn gewicht (mét eetstoornis). Terwijl als ik nu terug kijk, was er echt nix mis met mijn lichaam. Ik hoop toch ergens na deze zwangerschap terug wat in vorm te geraken, dat blijft toch in mijn hoofd zitten. Ik merk zelfs dat het zowat het eerste is wat ik doe als ik op babybezoek ga (shame on me), kijken hoe de mama eruit ziet en dat is altijd beter dan ik na mijn bevalling.
Straffe cijfers, die me niet helemaal verbazen.
Vicky
Mooi verwoord, Annelies.
Als ik naar men dochter kijk, verzacht het mijn onzekerheid van mijn flubberbuikje. De laatste 6kilo wil er niet meer af, maar ik ben ondertussen 2jaar gestopt met roken (ik steek de kilo’s daarop,oeps) voor het mooiste geschenk.
De tijd zal het uitwijzen of mijn kilo’s en mijn buikje verdwijnen of niet. Zolang ik gezond ben, dat telt. En dat wil ik mijn kleine meid ook meegeven.
Sofie
Die drie laatste zinnen ❤️
Jenni
Zoals quasi iedere vrouw ben ik ook wel met mijn figuur bezig. Maar mijn zwangerschappen hebben me net zelfzekerder gemaakt. Daar waar ik vroeger misschien kon vloeken op mijn striemen, denk ik nu: tja, dat is een overblijfsel van mijn zwangerschappen. Niet alleen heb ik geen platte buik, maar zit die ook vol met littekens (dank u keizersnede, 3 buikoperaties en striemen). ik zie ze als herinneringen. En ik denk vaak dat er niet al te slecht uitzie om twee kinderen gebaard te hebben. Als ik naar mijn kinderen kijk, denk ik dat het allemaal meer dan waard geweest is. Maar ben ook nooit van de magerste geweest, dat kan er ook mee te maken hebben 😉
Ellen Brootcoorens
Wat zeg je dat mooi : “een moederhart weegt gewoon iets meer door al die liefde. En dat zie je op de weegschaal”.
Die ga ik toch eens citeren!
En ja, ik heb ook geen droomlichaam hoor, maar wel een droom van een kind. En dat is me elke rolletje buik meer dan waard!
Je kan haar bewonderen op mijn instagram, Annelies, en mij krijg je er ook (heel af en toe) eens bij ?
Annelies
Haha, dank je. Ik kom je volgen!