Ken je dat, een Mommy Meltdown? Nee? Geen erg. Ik had er ook nog nooit van gehoord. Het is zo een moment waarop je het als mama allemaal even niet meer ziet zitten. Het is gewoon even allemaal teveel. Als je je kinderen (voor heel even) zou kunnen wegtoveren, je zou het doen.
En dat gevoel kan je wel eens overvallen.
De eerste keer dat ik erdoor moest was op net geen 3 weken na de bevalling. Mijn man ging op vrijgezellenweekend in Nederland voor het huwelijk van mijn broer. Ik had op voorhand mijn akkoord gegeven. Het was immers voor mijn broer en m’n man had de organisatie grotendeels op zich genomen. Ik zou het wel overleven. NOT. Mijn eerste nacht alleen was een regelrechte ramp. Mona wilde amper slapen. Ik dus ook doodmoe aan mijn zaterdag begonnen. Mona heeft gehuild van 10u00 tot 18u00. Ik trok het niet meer. Ik had afgesproken met een vriendin om ’s avonds iets te gaan eten, inclusief baby. Maar ik zat om 17u nog altijd in mijn pyjama, ongewassen, mee te huilen met mijn baby. Ik had het etentje afgebeld maar gelukkig is zij nog wel langs gekomen, met frietjes. Een goeie babbel, frietjes, een slapende Mona en een vrij oké nacht later was ik er wat bovenop.
“Waarom bel je dan niet?” vroeg mijn moeder. Omdat ik kwaad was op iedereen. Ze wisten allemaal dat ik alleen zat en niemand die eraan dacht eens te bellen. Ik voelde mij echt compleet alleen. Irrationeel natuurlijk, achteraf bekeken. Ik had gewoon even kunnen bellen. Stomme trots ook…
Vorige week was het nog eens zo ver. Een zieke baby die slecht slaapt betekent veel onderbroken en vooral korte nachten voor mama en papa. Mona werd ’s nachts voor de zoveelste keer krijsend wakker. Ik voelde me zo machteloos. Had ze pijn? Koud? Warm? Honger? Nachtmerrie? We kregen haar niet getroost. Doe daar nog wat huizenjacht stress bij en daar kwamen de tranen. Ik was op.
Ik denk zelfs dat ik haar heb gezegd dat ze geen Sinterklaas kreeg, want die komt alleen voor brave kindjes… I know, los erover.
Enkele uren extra slaap en ik was er weer bovenop. Soms heb je echt niet meer nodig dan dat. En gelukkig heb ik ondertussen geleerd om de omgeving in te schakelen als het even te zwaar wordt. Lesje geleerd.