“Van een schoon tafel kan je niet eten” zei mijn mama me vroeger. Ik begreep dat nooit helemaal. Het is toch altijd fijner om te eten aan een mooi gedekte tafel?

Hoewel ze het figuurlijk bedoelde, snap ik nu helemaal waarover het gaat. De Difrax flessen! Heb ik daar al op gevloekt.

Toen we van borstvoeding naar flesvoeding overschakelde moesten we nieuwe flesjes gaan kopen. Na veel getreuzel in de winkel kozen we uiteindelijk voor Difrax. Waarom? Ze zouden beter zijn tegen krampen. Maar vooral omdat het de mooiste flesjes waren die er stonden. Leuke kleurtjes, toffe vorm. Het oog wil ook wat hé.

Hebben we ons die keuze al beklaagd! Om die flesjes te wassen en te steriliseren moet je ze eerst helemaal uit elkaar halen. En dat flesje bestaat maar liefst uit 6 onderdelen. 6! Maar dat is nog niet het ergste. Je moet ze immers terug in elkaar steken. En pas op, dat moet op de juiste manier gebeuren. Want ooh wee als je dat ventieltje niet correct op de bodem plaatst. Dan loopt het water er gewoon weer uit. En dan kom je aan de crèche met een half flesje water.

Ik zet nu de flesjes ruim van tevoren klaar. Enerzijds om “lekkages”  tijdig op te sporen, anderzijds omdat je die flesjes echt niet wil beginnen in elkaar draaien wanneer je baby ligt te krijsen van de honger. Stress is immers een factor die je handigheid niet bevordert, je laat het flesje vallen, … kortom, drama TOT EN MET.

Dus, mama’s, jullie zijn gewaarschuwd. Het zijn misschien wel mooie flesjes. Maar handig zijn ze niet. Zeg niet dat ik het niet gezegd heb.

PS: We hebben nog andere Difrax producten, zoals de tutjes. En daar zijn we wel heel tevreden over.