Nog niet zo gek lang geleden liet ik jullie weten hoe vlot de borstvoeding hier van start was gegaan. De combinatie van natuurtalent Oscar en mijn vlotte melkproductie zorgden hier voor een fijne eerste weken borstvoeding.

Onrustige drinker

Oscar was een rustige drinker. Hij had al vrij snel voldoende met één borst per voeding. Hij laat overdag een twee tot drie uur tussen de voedingen en ’s nachts een drie tot vier uur. Maar plots begon hij heel onrustig te drinken. De eerste minuutjes waren oké maar dat sloeg dan telkens om in een zeer onrustig manneke aan de borst. Aanhappen en loslaten, trekken, stampen met de benen en een heel lijfje dat lastig was. Ik wisselde van kant om daar exact hetzelfde voor te hebben. ’s Nachts dronk hij wel rustig en tussen de voedingen door was hij gewoon zijn vrolijke, rustige zelve.

Maar leuk is anders. Op deze manier was er voor mij ook weinig plezier aan en de twijfels sloegen al snel toe.

Op zoek naar antwoorden

Ik overlegde met mijn vroedvrouw. Zij gaf de mogelijkheid van een te sterke toeschietreflex waardoor hij teveel ineens kreeg en daarom loste. Het klonk aanvankelijk logisch maar ik twijfelde eraan.

De osteopaat kon geen oorzaak vinden. Er was nergens een blokkade in zijn nekje en alles was verder normaal. Hij gaf dan als mogelijkheid dat mijn productie misschien niet meer voldoende was, Oscar een luie drinker is en hij teveel moeite moest doen voor zijn melk.

Ook op Instagram stelde ik de vraag en kreeg tal van nuttige tips en feedback van andere mama’s. Dank daarvoor!

Paniek

Plots sloeg de twijfel toe. Krijgt hij nog genoeg melk, is mijn productie aan het stilvallen, … Mijn lieve schoonzus leende mij haar dubbele kolf. Ik legde Oscar zoveel mogelijk aan en begon wat meer kolven om die productie te boosten. Op kerstavond omstreeks 15u had Oscar heel even gedronken en zijn vorige voeding was al van 12u geleden. Ik sloot de kolf aan en er kwam amper melk.

Ik huilde, was dit dat het einde van mijn borstvoeding? Oké, ik ging dat geen maanden meer doen maar ik wou graag zelf bepalen wanneer ik zou stoppen. Ik reed naar de apotheek voor poeder. Ik wou niet op kerstavond en kerstdag zonder melk zitten.

Of toch niet?

’s Nachts dronk Oscar opnieuw rustig en ook Kerstdag leek plots beter te gaan. Op tweede kerstdag kwam de vroedvrouw nog eens langs. Oscar was voldoende bijgekomen en niets leek erop te duiden dat hij effectief iets te kort komt.

Onzekerheid en verwarring

Ondertussen is het de ene voedingen tegenover de andere wat anders. Maar het is alweer stukken beter.  Ik zoek me suf naar oorzaken en mogelijke oplossingen. Maar er lijken wel duizend redenen te zijn waarom hij onrustig is: een fase, een sprongetje, een groeispurt, veel melk ineens, of hij moet teveel moeite doen, een productiedip, …

Eerlijk ik weet het echt niet. We volgen zijn gewicht goed op en zolang hij goed blijft bijkomen, geen koorts maakt, etc probeer ik mij er niet teveel op de te focussen. Want stress blijkt ook niet goed te zijn voor die productie.

Ik probeer nu dagelijks even te kolven en ook dat lijkt beter en beter te gaan. Al is dat ook de ene keer tegen de andere keer.

Ik geloof nog steeds in mijn borstvoedingsverhaal en ik zou graag nog even doorgaan. Maar op zulke momenten slaat de twijfel me om het hart. Ik twijfel dan aan mijzelf, mijn lichaam. Ik heb immers geen controle over de hoeveelheid die hij drinkt. Hij drinkt wel eens een flesje, maar niet elke keer.

Laat het los? Die borstvoeding is toch iets raar hoor. Als het goed gaat is het geweldig, maar als het minder gaat slaat die twijfel hier zo snel toe.