December is dé cadeautjes maand bij uitstek. Zo een maand die een regelrechte aanslag is op je budget. Dat was vroeger al zo, nu nog erger met een baby in huis. Niet dat die baby ook maar het flauwste besef heeft van Sinterklaas, Kerstmis of Nieuwjaar. Maar toch. En wat koop je nu voor een baby?
Speelgoed is de meest voor de hand liggende keuze. Onze woonkamer is een kakafonie van speelgoed in alle vormen, kleuren en geluiden. Niets past in het interieur. “Laten we een liedje zingen”, kan ik al niet meer horen.
Maar dus, mama en papa doen hun uiterste best speelgoed voor hun kleine meid te kopen en lijstjes op te stellen voor meter, grootouders, … Educatief speelgoed, ecologisch speelgoed, you name it, het staat op de lijst.
Maar wat blijkt? Die baby speelt eigenlijk liever met de doos waarin dat speelgoed zit. Of met de cadeauverpakking. En eigenlijk is ze ook gewoon blij met een lege plastic fles. En het liefst van al trekken we die sokken uit om daarmee te spelen. Of in de mond te steken. Want dat is momenteel het Mona keurmerk van speelgoed. Als het niet in de mond kan, is het niet interessant.
Goedkoop kind eigenlijk hoor… Maar dat blijft niet duren zeker?
