Genderneutraal opvoeden, het is al een tijdje een ‘hot’ topic. Het werd ook verkozen tot meest irritante woord van 2017. Ik zie er regelmatig opiniestukken over verschijnen en ook op Instagram zie ik meer en meer shops die zich erop richten. En ook onder de vrienden met kinderen wordt er gretig op los gediscussieerd. Ik ben dan ook zo een persoon die meestal over alles wel een mening heeft, maar om een of andere reden lig ik hier niet wakker van.
Ik ben er niet tegen, maar ik ga er ook niet om strijden
Toen ik kind was, was ‘genderneutraal’ helemaal nog geen woord. Ik ben de oudste van een gezin van vier. Ik heb twee broers en een zus. Speelgoed werd gewoon gedeeld. Ik speelde met mijn broer met de auto’s en hij mee met de poppen.
Ik was een echte kwajongen. Ik had als kind lange tijd kort haar. Ik klom in bomen, over muren en ik heb zelfs enkele seizoen voetbal gespeeld in de jongensploeg van KFC Houtvenne. Echt gebeurd. Tijdens mijn tienerjaren weigerde ik rokje en jurkjes te dragen. Mijn plechtige communie heb ik in een broek gedaan. Tot grote frustratie van mijn moeder. Maar kijk, al bij al is het redelijk goed gekomen.
Ik met mijn kort kopke
Hoe doen wij dat met Mona?
Ik wil van Mona liever geen poppemie maken. Ik hoop dat het een stoere meid is die van aanpakken weet, zich niet laat doen en weet wat ze wil. Eentje die zich niet laat tegenhouden door vooroordelen en stereotypen. Maar dan in een roze tutu 🙂 Al heb ik ooit gezworen dat er geen roze in huis kwam.
Mona speelt ook met auto’s en als ze later wil gaan voetballen is dat oké voor mij. Al hoop ik stiekem dat het iets indoor wordt waarbij ik in de winter rustig in een warme cafetaria mijn cava’ke kan drinken in plaats van met een lauwe koffie in de koude langs de zijlijn van een veld te staan.
Op vlak van kledij gaat het hier alle kanten op. Van een jeans en een sweater tot een jurk en een roze strik. En ja, ik doe haar graag die jurkjes aan. Over enkele maanden/jaren heb ik er toch niets meer aan te zeggen. Maar veel van die genderneutrale kledij is zo donker. Grijs, beige, zwart en wit,… ik zie toch graag wat kleur bij mijn meisje.
We laten haar zichzelf ontdekken
Ik ben dus niet per se voor of tegen genderneutraal opvoeden. Maar ik wil er ook niet echt mee bezig zijn. Ik wil vooral Mona zichzelf laten ontdekken en experimenteren. Speelgoed, kleding-, studie- en beroepskeuze,… ze moet vooral doen wat ze zelf graag doet. Betekent dat genderneutraal? Misschien wel.
Hoe denken jullie erover?
Wat is jullie gevoel bij dat hele genderneutrale verhaal? Passen jullie het bewust toe en waarom dan? Ik ben erg benieuwd naar hoe jullie dit aanpakken. Want als ik hier nu echt de boot aan het missen ben hoor ik dat ook graag.
cindy
We zijn er wel mee bezig zoals zowel poppen als auto’s voor onze zoon. Hij mag alle kleuren van de regenboog dragen en we kijken in de winkel in beide kanten (jongens/meisjes) of we iets leuk vinden. Ik heb een smalle zoon die meisjesbroeken beter aanhoud dan jongensbroeken. Waar ik niet tegen kan is als mijn zoon een armband draagt dat er word op gewezen dat hij wel een jongen is en dat niet mag dragen of als hij het rozen frozen ijsje kiest dat hij een jongen is en dus geen roze mag kiezen. De wereld zou een stukske vlotter draaien als er niets steeds op gewezen word dat je iets niet mag of kan omdat je een bepaald gender bent…
Annelies
Oh ja daar ben ik ook helemaal mee mee hoor. Ik vind absoluut dat dat allemaal moet kunnen, zonder oordeel of vooroordeel. Maar ik ga niet stoppen met mijn dochter een jurkje of roze aan te doen 🙂
Kelly
Sinds enkele maanden is roze de lievelingskleur van Daan (4 jaar). Hij wou dan ook heel graag een roze kamer. Ik heb enige tijd getwijfeld… Ik besliste om wat roze accessoires te kopen (plaid, lampje…) MAAR toch was hij nog niet gelukkig. Hij vond zijn kamer niet leuk! Met als gevolg dat elke avond opnieuw het slapen gaan een ‘hel’ was! En dan dacht ik na… ach wat! Als hij nu een roze kamer wil… dus zijn we de volgende dag samen verf gaan kopen. We hebben 1 muur samen roze geverfd en hij is SUPER gelukkig! Geen slaapproblemen meer en elke avond een glimlach op zijn gezicht. Wat wil je dan als mama nog meer?! Maak ik me zorgen dat dit gevolgen heeft voor de toekomst? Helemaal NIET! Laat kinderen zichzelf ontdekken en experimenteren. Ze moeten nog zoveel leren. En is hij de roze kleur binnenkort beu? Dan zetten we er weer een ander kleurtje op 🙂
Annelies
Super dat je dat toelaat Kelly! En ik kan me voorstellen dat dat even moet bezinken. Want het lijkt “raar.” Maar het is zoals je zegt, dat betekent absoluut niets voor de toekomst. Een ongelukkig kind zal een grotere indruk nalaten dan een geukkige jongen in een roze slaapkamer
Jess
Wauw. Zo zou het dus moeten zijn. Dit is voor mij ‘genderneutraal’. Gewoon luisteren naar wat je kind zelf wil, ongeacht wat de maatschappij erop kleeft. Topmama
Mieke Reynaert
Ik heb twee zoontjes. We hebben hier thuis twee poppen en een buggy, ook al zijn het jongens. Ze spelen daar heel graag mee en ik zie daar geen graten in. De oudste zoon zijn lievelingskleur is roze. Hij is bijna vier. Zijn vader draait soms wel met zijn ogen als hij het hoort, maar voor mij kan dat perfect.
Annelies
Kan perfect naar mijn gevoel. Volgend jaar is het misschien weer oranje of groen.
Gaëlle | BestKidEver.be
Niet echt mee bezig. Als Mattéo een pop vast heeft… so be it! Maar gezien hij nog enig kind is, is zijn speelgoed thuis wel overwegend jongensachtig ? Off topic! Maar man man man, je dochter en jij? 2 druppels water!
Annelies
🙂 🙂 Gekke is dat als jongens met poppen spelen dat vreemder wordt aanzien als meisjes die met auto’s spelen
Lore
Bij mij leeft het wel, omdat ik een heel rustig mannetje heb die houdt van K3 én van draken. Hij speelt met poppen én met tractors.
Hij kreeg dan ook een t-shirt van K3 (de jurk ging me mssn iets te ver) en een pop met buggy omdat hij daar zo graag mee speelde in de crèche. Maar wat was het moeilijk om niet-roze poppengerief te vinden. Ik ergerde me als gek: toch niet alle meisjes houden van roze? En als ze er niet van houden, moeten ze toch want ALLES voor hen is roze..
Maar wat me het aller-, allermeest stoort is de uitspraak: ‘Heeft jouw jongen een pop en buggy? Je gaat er toch geen homo van maken?’
1) Als mijn zoon een homo is, who cares? Als hij gelukkig is, is dat al wat ik als mama wil.
En 2) Hoe MAAK je in godsnaam een homo? Of vooral: hoe MAAK je dan een hetero? Want ik ben er zeker van dat sommigen dan wel hadden willen kiezen voor een ‘makkelijker’ leven als ze hadden kunnen kiezen om iets anders te worden.
Dus genderneutraal speelgoed hoeft niet per sé voor mij, maar dat niet alles voor jongens met auto’s moet zijn, en niet alles voor meisjes roze moet zijn, dat zou voor mij al een stap vooruit zijn! Zodat elk kind zichzelf kan zijn.
Annelies
Absoluut groot gelijk in! Mona heeft ook auto’s en een autobaan. Maar ergens vrees ik dat dat oordeel sneller geveld is over een jongen met een pop dan over een meisje met een auto. Wat echt heel erg jammer is. Die stereotypen mogen er van mij snel uit zijn! Ik denk net dat je een vrij en gelukkig ventje aan het opvoeden bent! Verder doen zo!
Kathleen
Helemaal eens met dat gebrek aan kleur bij genderneutrale kledij. Ik word er stapelgek van. Daarmee dat ik intussen terug regelmatig achter mijn naaimachine kruip om leuke kledij te maken voor mijn zoontje. En het belangrijkste lijkt me inderdaad om je kind te laten ontdekken en experimenteren. Als zoonlief over een paar jaar een pop wil, dan mag hij er gerust een hebben van mij. Sowieso liggen hier al genoeg poppen en roze eenhoorns van de mama waarmee hij altijd mag spelen. 😀
Annelies
Oh jij kan zelf naaien? Geweldig! Ik heb daar dus geen geduld voor he.
Jess
Wat lijkt Mona hard op jou seg! Ik vooral voor doen wat je (ze) zelf wil en ik probeer er wel op te letten om niet stereotiep te handelen. Als wij een bal kopen, zal ik ook eerder rood, geel of groen kiezen dan een roze of eentje met pony’s, barbies,… op. Had ik een zoon en wilde die een K3 jurk aan, fijn! Wil onze dochter een astronauten pak aan, fijn!
Annelies
helemaal akkoord!
Kimberly De Groof
Bij ons leeft het wel wat meer. Onze oudste dochter wilt al enkele jaren enkel jongenskleren dragen. Maar ook schoenen, speelgoed, kapsel en sport alles moet jongensachtig zijn. Maak ik me er druk over, nope maar ik haat wel de vooroordelen mijn dochter mag niet haar eigen zijn. Ze moet als prinses door het leven met een roze tutu zoals haar zus. En dat vind ik soms wel spijtig. Ze vindt het ook lastig aangesproken te worden als jongen. Dus genderneutraak hoeft niet maar die hokjes moeten weg.
Annelies
helemaal akkoord! En zoals je in mijn blog kon lezen was ik vroeger ook zo. Ik weigerde jurkjes en rokken en speelde voetbal… Ook niet girly girly dus 🙂
Herman dailybits
Onze zoon loopt in een Frozen prinsessenkleed rond en fietst soms met een rokje door de wijk.
Whatever voor ons. Hij gelukkig. Wij gelukkig. ?
Annelies
Helemaal akkoord! Beter een gelukkige zoon in een prinsessenjurk dan een ongelukkige in een ridderpak. Laat ze maar gewoon kind zijn.