Mona is net 7 maanden geworden. Afgelopen vrijdag ging ik haar ophalen op de crèche toen de verantwoordelijke me plots zei: “Vanaf januari gaan we Mona naar beneden bij haar groepje brengen.” Zo uit het niets. Zonder vooraf schrijven, melding, postbericht, postduif, fax of persbericht. “We denken dat ze er klaar voor is.” Hm ja, dat kan goed zijn. Maar mama nog niet.
Onze crèche werkt volgens het systeem dat de kleinste baby’s een eigen plekje hebben op de eerste verdieping. Een gezellige, warme speelruimte en aparte slaapplek. Een plek waar baby’s gewoon baby’s kunnen zijn. Eten, spelen en slapen. Het is zo een plek waar ik zelf ook wel een dagje zou kunnen relaxen (zonder baby’s dan wel). Na enkele maanden gaan de baby’s dan naar beneden naar een grotere groep met leeftijden tussen de 8 maanden en 2,5 jaar. Mona gaat dus vanaf januari een verdieping naar beneden, naar de rode groep.
Waar is mijn baby naartoe? Nu al naar de andere kindjes? Maar ze zit nog niet zelfstandig. En ze kan nog niet praten. En ze stapt nog niet. Kunnen we haar misschien niet gewoon bij de baby’s houden tot ze naar school moet? Nee?
Natuurlijk wist ik dat dit moment zou komen. En ik ben eigenlijk ook wel blij. Vanaf januari komen er nieuwe mini-baby’s in de baby ruimte en Mona zou zich misschien wat gaan vervelen. Ze gaat haar ogen nogal de kost kunnen geven bij de “grotere” baby’s. Ze gaat zoveel bijleren. Alweer een mijlpaal.
Misschien tijd om aan baby 2 te beginnen?*
*Aan de gelaatskleur van mijn man te zien toen ik dit (als grapje) zei, zal dat niet voor meteen zijn 🙂
