Lieve mama, mams, mamsie, moetie, oma,

Vandaag vieren we je 56e verjaardag. Al is “vieren” misschien niet de juiste omschrijving. Er is immers weinig plaats voor gezang, bloemen, taart en kaarsen in je steriele ziekenhuiskamer. Gelukkig wel voor nepbloemen en ballonnen.

Niet dat je verjaardag anders een gigantisch feest is. Meestal vieren we het door gezellig samen te komen. Een cadeau wil je eigenlijk ook nooit. Al hebben we nog geen enkel jaar het risico genomen om ook echt niets te kopen. Je zou boos zijn denk ik.

Boos ben je nu ongetwijfeld ook. Boos om wat er is gebeurd, omdat je aanvoelde dat het fout zou gaan. Boos omdat je daar nu al bijna een maand ligt. Boos omdat je er niet kan zijn voor ons. Boos omdat je geen Mona-donderdagen meer hebt. Boos om de onzekerheid. Boos omdat je niet weet wat er precies is gebeurd. Boos omdat je niet weet wat er komen gaat.

Boos omdat je niet eens kan zeggen hoe boos je bent.

Ik ben ook boos mams. Boos om wat er is gebeurd, om de onzekerheid en de machteloosheid. Boos op de wereld en diens wreedheid en oneerlijkheid. Boos om de geur van de antibacteriële zeep en het mondmasker dat veel te warm is om door te praten. Boos om de vele vragen en de weinige antwoorden.

Maar ik ben ook dankbaar. Dankbaar omdat je er nog bent.

Dankbaar om alle lieve berichtjes van mensen. De aangereikte zakdoeken, de spontane knuffels.

Ik ben ook trots op de sterke vrouw die je bent, al zal je dat van jezelf nooit toegeven. Wat heb jij al gevochten voor je leven en voor ons.

Mams, het is ongetwijfeld niet je meest feestelijke verjaardag ooit. Maar het is er wel eentje. Is het oke als ik me daar even aan vastklamp en verder voorzichtig positief blijf?

Volgend jaar gaat het beter zijn. Beloofd.*

Gelukkige verjaardag mama
Dikke kus,
Annelies & Wesley & Mona, Pieter & Tessa & X, Evelien & Kevin, Jonas & Evelien.
Wannes, Jules & Ozzy

  • Er zijn trouwens al heel veel beloftes gemaakt daar aan je bed. Gaande van huwelijken voor de kerk, over grote feesten met champagne en reizen.