De afgelopen dagen ben ik eventjes van mijn roze wolk moeten afkomen. We overwegen immers om ons liefdevolle nest te verplaatsen naar een nest waar meer plaats is voor al die liefde. (Of: we hebben eigenlijk meer plek nodig, een tuintje, …)
Mijn man en ik zijn intussen bijna 10 jaar een koppel. Onze studententijd hebben we samen op een piepkleine studio doorgebracht. Stel jezelf een kleine studio voor en deel dat door 2. Aardappelen, ajuin, fritketel en tupperware. Alles zal mee in de kleerkast. We lachen er nog vaak mee.
Na onze studies koos m’n man ervoor om samen met enkele klasgenoten een bedrijfje te starten, zelfstandig. Dat betekende dus geen inkomen.
De eerste jaren van ons professionele leven hebben we doorgebracht bij de ouders thuis. Deels uit financiële noodzaak. Maar na verloop van tijd heb je nood aan je eigen stek, privacy. We kozen voor een leuk huurappartement in Heist op den Berg. In combinatie met (veel) weekendwerk was dat haalbaar.
Gelukkig is de laatste jaren de financiële situatie veranderd. Mijn man werkt intussen al enkele jaren in loondienst. We verdienen beiden wat meer, we hebben een bedrijfswagen,…
Gezien we nooit echt last hadden van die baksteen in de maag kozen we ervoor om onze centen te spenderen aan het mooie leven en hebben we best wel wat gereisd in plaats van een huis te kopen of te bouwen. Een bewuste keuze waar ik geen moment spijt van heb gehad.
Net omdat de financiële situatie verbeterd is en ook omdat de gezinssituatie wat gaat veranderen zijn we op huizenjacht gegaan. Wat meer ruimte zou immers enorm welkom zijn. En we zouden graag een tuintje hebben. We kunnen niet de rest van ons leven blijven huren.
Na iets meer dan een half jaar zoeken hebben we nog geen enkel huis gezien dat naar onze zin is én binnen ons budget past. (Had ik al gezegd dat ik niet zoveel geduld heb?) Na wat research, gesprekken en tellen kwamen we tot de conclusie dat we misschien beter zouden bouwen. Voor het budget dat we hebben zou dat mogelijk zijn en hebben we iets dat toch meer in de lijn van onze verwachtingen ligt.
In theorie is het dus allemaal haalbaar. Maar de praktijk?! Dat zorgt bij mij toch wel wat voor stress. We hebben helaas geen gulle schenker die ons op weg kan helpen voor onze nieuwe woonst. Bovendien, als we kiezen om te bouwen betekent het dat we gedurende een aantal maanden huur + lening moeten betalen. Slik! Of we moeten even terug thuis gaan wonen. Voor 3 maanden wil ik daarover praten. Langer, no way! Zeker niet met de baby.
Op korte termijn is dit dus echt een financieel bloedbad en zullen we enorm op onze uitgaven moeten letten. Met z’n tweetjes, oke. Maar vergeet niet dat we over een 3,5 maanden een kleine baby in huis hebben. En ik heb geen flauw idee hoeveel dat in “onderhoud” gaat kosten…
Op lange termijn moet het wel lukken denk ik. Ons inkomen is oke, dus financieel moeten we dat wel rond krijgen. Maar ten koste van hoeveel vrijheid gaat dat? Etentjes, kleding, reizen, extraatjes, ontspanning,… Wat gaan we allemaal moeten laten vallen? Gaan we enkel nog moeten werken om ons gezin en die hoop stenen te betalen? En hoe doen al die andere mensen dat toch?!
Ik voel het al, dit gaat me enkele slapeloze nachten geven. En dan is die baby er nog niet eens…. (diepe zucht).
PS: Indien u dit leest en u zoekt een tof project om uw teveel aan centen in te investeren, u kan steeds vrijblijvend info vragen. Wij helpen u graag verder.
Herman Dailybits
Persoonlijk zou ik niet teveel schrik hebben van het onderhoud van de baby. De eerste maanden valt dit best mee (zeker als je de geboortelijst goed gebruikt). Vanaf dat je echter opvang nodig hebt, wordt het duurder.
Voor de aankoop van ons huis hebben wij toen ook even 6 maand alles bijgehouden van uitgaven en je verschiet hoeveel je zo kan besparen.
En wees zeker realistisch bij bouwen. Het budget wordt altijd overschreden…