Mona is een heel mondige peuter. Ze weet goed wat ze wil, en vooral wat ze niet wil. En dat laat ze duidelijk horen. Dat laat ook leuke gesprekjes toe. Ik heb mijzelf eens in de gaten gehouden en een top 10 gemaakt van de dingen die ik het vaakst tegen haar zeg. Oeps.

  1. Mona blijf daar eens af
  2. Mona nee, niet in je mond steken/opeten
  3. Mona, mag mama een knuffel?
  4. Mona, geef mama eens een zoentje
  5. Mona, kom eens hier
  6. Mona, wat doet de koe/schaap/ezel/kikker/varken/leeuw … (kortom de hele boerderij en de jungle)
  7. Mona, Mona, Mona, Mona, Mona… (in de hoop dat ze toch eens opkijkt)
  8. Mona ga eens op je poep zitten (waarop zij herhaalt “op de poep”, moeilijk om dan niet te lachen)
  9. Mona nee. Nee Mona. Nee, nee, nee, nee (waarop ik meestal compleet genegeerd word)
  10. Mona, mama ziet je heel graag

Wat me opvalt is dat ze op deze leeftijd (1,5) eigenlijk best veel begrijpt. Als ik zeg iets in de vuilbak te doen of een bord op tafel te zetten doet ze dat. Maar langs de andere kant lijkt ze woorden zoals “nee, blijf daar af, kom hier, ga zitten, …” niet te begrijpen. Of ze negeert het. Kan ze op deze leeftijd al selectief doof zijn? Nee toch?!