Op belangrijke momenten schrijf ik hier al eens graag een brief. Verjaardagen ontsnappen daar niet aan. Ik neem dat moment om even stil te staan. Terug te kijken en vooral vooruit te blikken. De zesde brief al, het gaat snel.

Mijn Mooie Mona,

Eindelijk. Zes. Jaar. Je hebt de maanden, weken, dagen en uren afgeteld. Vandaag, 11 mei 2022, is het zover. Een hele hand vol, begonnen aan de tweede.

Je telde af. Je koos zorgvuldig het menu van je dag: ontbijten met cupcakes, middageten met wafels, avondeten met happekes en pannenkoeken. Een kleine zoetebek. Dat heb je van je papa.

Met dat cadeaulijstje verbaas je me ook dit jaar. Vooral dan met hoe weinig je wil. Meestal wil je gewoon een dier. Een hond of een kat of misschien toch een konijn. Binnenkort misschien. Voor nu hoop ik dat je blij zal zijn met de cadeautjes die je vandaag en de komende dagen zal krijgen. Materialistisch ben je in geen geval.

Dan, je thema: regenbogen. Ik discussieerde niet. Het past helemaal bij je. Je bent een kleurrijke meid. Blij wanneer je mensen rondom je hebt, die mensen zijn blij wanneer ze jou zien. Elke keer opnieuw uniek om te zien verschijnen. Na regen komt zonneschijn. Of een regenboog. Altijd goed gezind. Positief in je sandalen.

Dat goedgezinde en positivisme is iets wat het laatste jaar echt tot uiting is gekomen. Ik durf daar wel wat credits voor nemen. Toch vanaf een uur of 8. Want wanneer je ’s morgens je ogen opent ben je ook écht wakker. Dan ben je zo een Disney prinses die al zingend de gordijnen opent en de vogels verwelkomt. Ik beken dat dat nogal in schril contrast staat met het ochtendhumeur van mij en je kleine broer. Ik heb echt geen idee van wie je dat hebt.

Moontje, je bent momenteel ‘a walk in the park’. De pittige eerste levensjaren en de kleuter tantrums liggen intussen al een tijdje achter ons. Je bent goedlachs, altijd goed gezind, sociaal, ontzettend empatisch en veel gevoel voor humor. Een beetje onhandig, dat ook wel. Een wereldzangeres zal je misschien ook niet worden.

Tijdens onze reis naar Mexico straalde je als nooit tevoren. Het meest gelukkige meisjes op aarde. Klaar om te wereld te ontdekken. En ik keek naar je met een ongelofelijke trots. “Waar gaan we nu op vakantie” is elk weekend een van je eerste vragen. En een diepe zucht wanneer het antwoord ‘nergens’ is.

In dit nieuwe levensjaar gaat er weer wat veranderen voor je. Over enkele weken trek je de poort van de kleuterschool achter je dicht om de straat over te steken naar de lagere school. Het eerste leerjaar. Van de grootste van de speelplaats opnieuw naar de kleinste. Jij hebt er zin in, volgens de juf ben jij er klaar voor. Mama heeft nog enkele maanden om zich klaar te maken. Oscar zal zijn grote zus heel hard missen. Je hebt een topklasje, lieve vrienden en vriendinnen, het komt allemaal goed.

Lieve meid, je bent alles wat mama en papa zich konden wensen. Blijf groeien – ookal zeg ik soms dat je nu even mag stoppen. Blijf zoeken, proberen, ontdekken, vallen en opstaan. Wees niet te streng voor jezelf. Het is niet erg om fouten te maken. Integendeel, je gaat er nog massa’s maken heel je leven lang.

Vergeet nooit, wat je ook doet, waar je ook gaat, je bent nooit alleen. Wij zijn er, soms kortbij, soms vanop een afstand. Maar altijd. Elke stap op de weg. Ik zou het voor geen geld ter wereld willen missen.

Mijn Mooie Mona, gelukkige zesde verjaardag.
Geniet van de feestjes deze week.
We houden van je.
Tot aan de maan en terug.
(en ja ik wéét het, Mars is verder maar laat ons nu niet vallen over details).

Liefs,
Je mama