Op belangrijke momenten schrijf ik hier al eens graag een brief. Verjaardagen ontsnappen daar niet aan. En hoewel ik die voor Mona’s vierde verjaardag precies nog maar net publiceerde, is het alweer tijd voor jaargang vijf.

Mijn Mooie Mona,

Vrijdag zaten we samen te wachten op onze frietjes. Je vroeg of ik nog foto’s had van toen je in mijn buik zat. Ik gaf je mijn gsm en je begon te scrollen door die foto’s. Mijn buik die alsmaar ronder werd en jij als inimini kleine meisjes. “Mama, ik wil zo graag terug een baby zijn! Kijk hoe schattig ik was. Maar jij was wel héél dik hé.”

“Wil jij ook graag dat ik terug een baby ben?”

Jij ook altijd met je moeilijke vragen. Ik wou eigenlijk gewoon die frietjes hebben en naar huis gaan eten. We waren net gaan zwemmen en ik had honger.

Maar jij wil antwoorden, hier gingen we

Soms zou ik willen dat je terug een baby was. Ik was zowat de enige persoon, samen met je papa, in je leven. Je leven hing letterlijk af van ons. Mijn liefde – en melk – was het enige wat je nodig had. Ik had je altijd dichtbij me, je kon letterlijk nergens naartoe en alles wat ik zei was oké. Je sprak niet tegen, je ging niet in discussie. Het was misschien allemaal wat veiliger. Een beetje makkelijker. Anders.

Maar nee. Ik wil niet dat je terug een baby bent. Elk jaar denk ik “dit is de leukste fase”. Ik vind het fantastisch om je te zien groeien. Letterlijk, je groeit met de dag een centimeter. Maar ook als persoontje groei je ontzettend hard. Ik hou van de babbels met je. Je duizenden vragen, je nieuwsgierigheid. Ik hou van onze discussies. Hoe je nooit zomaar iets aanneemt. Wanneer je er anders over denkt, hebben we het geweten.

Ik vind het een voorrecht om vanop de eerste rij te zien hoe jij jezelf en de wereld ontdekt. Ik zie hoe snel je vrienden maakt, hoeveel verantwoordelijkheidsgevoel je hebt over je kleine broer, hoe graag je waar ook ter wereld bent, als het maar bij ons is.

Je stelt mijn geduld bij moment zwaar op de proef. Je geeft niet af. Je blijft volhouden, je wil doordrijven. Maar ook dat weet ik te appreciëren. Toch een tweetal uur na de feiten.

Je bent een vreselijk vroege vogel. En je weet goed dat mama absoluut geen ochtendmens is. Willen we hier een werkpuntje van maken in je nieuwe levensjaar? Uitslapen mag hé!

Ik hou van kleuter Mona. Mona die haar eigen zin doet, een geweldig gevoel voor humor heeft en een nog groter hart. Het hart op de tong. Met je onuitputtelijke fantasie. De kleine meid die nooit zwijgt en mij geen twee minuten rust gunt. Dat meisje die mij uitzwaait alsof ik voor vier maanden op buitenlandse missie vertrek terwijl ik hoop en al een uur ga lopen en altijd terugkom. De dochter die geen bad neemt zonder bruisbal. Voor wie ‘nee’ geen antwoord is. Die meid die niet op te jagen is en mij als de beste compleet kan negeren.

Je was het mooiste babymeisje dat ik me kon wensen. Jij maakte van mij een mama. Ik heb prachtige herinneringen aan baby Mona en die draag ik voor altijd mee.

Maar nee. Ik wil niet graag dat je terug een baby bent. Ik vind vijfjarige kleuter Mona zo mogelijks nóg geweldiger en ik kan niet wachten om je verder te zien groeien en ontdekken.

En zal ik je eens wat vertellen? Héél stiekem blijf je voor altijd mijn babymeisje.
Mijn Mooie Mona.

Gelukkige vijfde verjaardag lieve schat.
Ik hou van je.
Tot aan de maan en terug.