Ik heb intussen de gewoonte om mijn kinderen een brief te schrijven op belangrijke momenten in hun leven. Verjaardagen ontsnappen daar uiteraard niet aan. Vandaag, op 11 mei 2020 wordt Mona vier, tijd voor een brief aan mijn dochter.

Lieve dochter,

alweer een brief voor je verjaardag. Alweer. Sinds jij er bent lijkt de tijd alleen maar sneller te gaan. Hoe kan dat nu al vier jaar geleden sinds je geboorte?

Vier jaar. Mijn meid is al vier jaar. Kan je het geloven?

Elk jaar rond deze tijd wil ik een pauzeknop indrukken. Dan denk ik ‘nu is het echt leuk. Zo mag ze blijven.’ Maar je zien groeien en evolueren is dat ook.

En wat groei je. Ontzettend hard. Op je vier jaar kunnen we duidelijk zijn, er valt met jou niet te sollen. Je bent een mini-madammeke geworden die weet wat ze wil. En ook wat ze niet wil.

Je bent niet de gemakkelijkste. Een eigen mening, een eigen wil. The Mona way, or the highway. En daarvoor gooi je alles in de strijd. Je onderhandelt als de beste. “Als dat later geen advocate wordt weer ik het ook niet meer” zei de buurman onlangs.

Maar je bent ook een ontzettend lieve meid. Met een grote verantwoordelijkheidszin voor een vierjarige. En een woordenschat die intussen toch wel behoorlijk uitgebreid is. Je hebt een enorm aanstekelijke lach en een eindeloze fantasie. Een floddergat. Je houdt van dieren, bloemen en snoepen. Je leeft in het hier en nu. Je hebt geen besef van verleden tijd. Gisteren kon even goed vorige week zijn. Morgen is voor jou toekomst en veel verder dan dat hoeft het niet te gaan. Je hebt geen zorgen, je geniet.

Een gelukkige, enthousiaste, energieke kleuter. Een geweldige grote zus en onze lievelingsdochter.

Lieve schat. Vandaag is het feest. Maar niet helemaal zoals je had gehoopt. Als je had kunnen kiezen had je een man of vijftig uitgenodigd. Maar daar stak ‘het virus’ stokken in de wielen. Ik weet dat je je vriendjes ontzettend hard mist en dat je deze dag graag met hen had gevierd. Vandaag vieren we, Corona-proof, een klein feestje. Je grote feestje komt er nog aan, beloofd. Al ga je echt wel wat moeten schrappen in je gastenlijst. Het is een verjaardagsfeest, geen trouwfeest.

Ook dit jaar zou ik op de pauzeknop willen drukken. Je in een glazen kastje willen steken en je houden zoals je nu bent. Want weet je wat, met elke verjaardag van jou, is er voor mama ook alweer een jaartje bij. En mama verjaart al lang niet meer zo graag als jij.

Maar tegelijk ben ik zo benieuwd wat dit nieuwe levensjaar ons gaat brengen. De avonturen, de stoten, de uitspraken. Eén ding is zeker, vervelen doen we ons niet.

Geniet van je dag. Geniet van je verjaardag en van je feestje. Je telt al maanden af naar jouw dag. Ik ga af en toe een stapje achteruit nemen en je vanop een afstand bekijken. Dit moment even vastleggen en de tijd stoppen. Straks los ik weer. Beloofd.

Meisje, mama en papa zijn ontzettend trots op je.
Gelukkige verjaardag.
We houden van je.