Ik heb het geluk mijzelf sinds een tijdje “mama” te mogen noemen. Zelfs Mona spreekt me sinds kort zo aan. Heerlijk is dat, mama zijn. Maar mama zijn betekent ook dat je al vanaf je zwangerschap vaak dezelfde vragen krijgt. Ongetwijfeld allemaal uit interesse, met de beste bedoelingen. Hier mijn top 6.
1. En, hoeveel ben je al bijgekomen?
Het is nooit oké om een vrouw naar haar gewicht te vragen. Maar als je zwanger bent is dat blijkbaar helemaal prima. Wat je ook antwoordt, een reactie zal je altijd krijgen. Ofwel kom je niet voldoende bij, of misschien toch al net teveel.
2. Ga je binnenkort bevallen denk je?
“Ik hoop van wel. Geen idee eigenlijk. Ik heb geen weeën op dit moment, mijn datum is pas over 3 weken. En nee ik voel nog niet echt iets wat lijkt op een baby die uit mij komt. Dus nee, geen idee” dacht ik toen.
3. Heb je veel pijn (tijdens de bevalling)?
“Goh nee, ik denk dat ik ga flauwvallen. Moet ik het licht volgen? Kan er iemand dat kind uit mij halen? Echt, wat denk je nu zelf?”
4. Heeft ze wel genoeg gegeten?
Of in dezelfde categorie: Geef je niet teveel eten?
Vooral de eerste weken van de borstvoeding kreeg ik wel eens de vraag of Mona wel voldoende dronk. Alsof ik er nog niet onzeker genoeg over was. Maar ja, ze komt goed bij, ziet er gezond uit. Dus ik denk van wel.
5. Slaapt ze al door?
Die vraag kwam er ook sneller dan verwacht. Nee ze slaapt nog niet door en ja ik overleef dat wel. No worries, jij hoeft er niet voor op te staan.
6. En, loopt ze al?
Mona is 1 jaar. Alle bovenstaande vragen heb ik dus al een tijdje achter de rug. Maar de “En, loopt ze al?” komt nu regelmatig boven. Nee ze loopt nog niet. Ze heeft nog tijd. Echt. Ik maak me daar nog geen zorgen over. Integendeel. Ik hou mijn hart vast voor als ze dat onder de knie heeft. Er is nu al geen houden meer aan.
Wanneer je zwanger bent of net mama bent geworden is het logisch dat je omgeving extra aandacht en interesse in je heeft. Heel wat vragen zijn zo vanzelfsprekend en meestal ook echt super goed bedoeld. Maar soms, zo heel soms, nadat je voor de 15e keer hebt uitgelegd dat ze nog niet doorslaapt, heb je het er wel even mee gehad.
Zijn er vragen die bij jullie regelmatig terugkomen? Ik ben erg benieuwd! 🙂
Debbie De Raedt
En, nog geen tweede? (en sinds het tweede er is: en nog een derde?)
Is’t een braaf baby’tje? (Euhm, hoe stout kan een baby van 9 maand zijn? Standaard antwoord ik ‘bwah ja, hij spreekt toch nooit tegen).
De vervelendste vond ik na de geboorte,’ geef je borstvoeding? ‘. Ik wou dan graag antwoorden of ik een betere mama ben als ik het wel of niet deed?
Mensen hebben uiteraard meestal de allerbeste bedoelingen maar afhankelijk van het moment na de bevalling of tijdens de zwangerschap zouden sommige vragen van mij verboden mogen worden.
Laat elke mama zijn wie ze is, groeien met haar kindje, genieten van het jonge leventje want ja, het gaat echt veel te snel. Met de onderbroken nachten, lange dagen, werken, huishouden,… hebben we wel andere zorgen dan de vraag ‘doe ik het nu wel goed?’
Ps. Ik hou van je blog!
Annelies
Oh ja juist. Die “en dan nu het 2e” komt ook sneller dan verwacht 🙂 En die borstvoedingsvraag is ook een klassieker.
PS: Dank je wel! Heel blij dat te horen
Evy Saerens
Of, bij de 3de zwangerschap: ‘oei, was het een bewuste keuze? Je hebt al een jongen en een meisje’ ?
Ellen Brootcoorens
O nee! Vreselijk erg!
Annelies
Om my… Want je kinderwens is ook bepaald door het geslacht van die kinderen natuurlijk….
Nietzomaarsaar
Oh zo herkenbaar. “Amai Saar jij bent echt wel dik! Of doet dat gene zeer? En dat lopen ook…” ze waren 17 maanden … ?
Annelies
Mona zal niet veel sneller lopen 🙂 I zeg het soms als projectief “Jaja, ze is al een jaar en nee ze loopt nog niet”
En die gewicht opmerkingen, het is nooit goed hoor.
Ellen Brootcoorens
Wat ik een vervelende vraag vond, al was ik wel blij dat ze het eerst vroegen voor ze het gewoon zonder mij iets te vragen deden- dan kon ik neen zeggen (maar toen kwam de waarom vraag of een heel rare blik alsof ik een freak was), was “mag ik eens aan je buik komen”? Ik vond dat dus níét fijn als mensen dat deden. Ik had soms mensen die ik niet eens kén die het blijkbaar maar normaal vonden aan mijn buik te zitten ( ik werkte toen in een winkel dus kwam veel mensen tegen op een dag), zonder het maar te vragen (ze wisten misschien dat ik nee zou hebben gezegd). Voor mij kwam dat over alsof ik zomaar vreemden mocht gaan ‘bepotelen’ zonder daar zelfs maar raar voor te worden bekeken, dat doe je toch ook niet?!? Of ben ik echt de enige die dat niet fijn vond?
Annelies
Het hing ervan af wie het vroeg. Maar van wildvreemden kon ik het ook maar matig appreciëren, dus ik snap je wel
Ellen Brootcoorens
Nog eentje, die nu nog steeds de revue passeert: heb je nu geen spijt van je keuze? (al dan niet gevolgd door: want da’s toch niet simpel eh?). En dan moet je weten dan mijn dochter bijna 8 wordt. Ik ben BEWUST alleenstaande moeder.
Ze zijn zich blijkbaar niet bewust van het feit dat die bewust staat voor: ik heb er zelf voor gekozen, en daar denk je wel even over na voor je dat doet. Dus neen, ik heb er geen spijt van dat ik alleen ben, want ik ben trouwens niet alleen want ik heb mijn prachtige dochter!
Annelies
Echt?! Spijt… ? Welk antwoord hopen ze daar dan op te krijgen. Natuurlijk heb je geen spijt.
PS: wel veel respect hoor!
Els Van Rompuy
Je bent als mama nooit meer gerust. Erwin en ik zijn een echt team, maar zelfs dat geeft geen rust. Ik heb al geleerd dat als we kinderen in een ‘standaard’ schema onderbrengen we standaardkinderen krijgen en dat is iets dat wij willen. ? dus stappen of niet. Mona ziet er supergelukkig uit en dat mag ook met jullie als ouders.
Els Van Rompuy
Wij niet willen
Annelies
Nee met de rust is het wel gedaan. Maar naarmate je baby groei, groei je als ouder ook. En ik denk ook wel dat Mona een gelukkige meid is. Jullie moeten vooral doen wat voor jullie werk.
Lynn
Alles wat jij hierboven zei, ook over dat lopen zelfs (serieus, ’t kind is 8,5 maand oud… maar trekt zich sinds anderhalve maand wel overal aan recht).
Ik hou ook niet het vergelijken. Ookal doen alle mama’s dat stiekem wel…
Elk kind is anders.
-‘Hoezo ze slaapt nog niet door?’ (het begint nu gelukkig wel goed te komen ;-)!!)
-‘Nog 5 voedingen op 8 maanden? Bij mijn baby waren dat op 6 maanden al 4 voedingen.’
-‘Laat jij je kind niet eens goed doorwenen? Niet troosten, je verwend je baby!’ (Vooral opmerking toen ze nog geen 6 maanden oud was…)
-Toen ik zwanger was: ‘Echt geen 1 glaasje wijn? Kan geen kwaad hoor!’
-Ook indiscrete vragen over mijn borsten… ‘Heb je nu theezakjes gekregen?! Mag ik eens voelen?!’ Euhm neen :-/
-Ook het ongevraagd aan mijn buik voelen tijdens de zwangerschap, van mensen die ik ken vond ik dat niet zo erg, van wildvreemden vond ik dat minder tof.
Ook eigenlijk nu als ik op de tram zit of aan de kassa van de winkel sta, ongevraagd de handjes van mijn baby nemen of eens over haar hoofdje wrijven. Raar vind ik dat!
Of het ergste, als ze nog maar een maand oud was. Een wildvreemde gaf een kus aan mijn baby. *shocked*
Allemaal met de beste bedoelingen natuurlijk ;-)!
Lynn
*Ik hou ook niet *van* het vergelijken.
Annelies
Oh ja!!! Die klinken ook allemaal heel herkenbaar. Hoe vaak dat heb heb moeten uitleggen dat ik echt geen alcohol dronk. Nee ook niet een beetje.
🙂 🙂 🙂 Dank voor je grappige reactie
Lies
Is het een ongelukje? heb ik heel vaak als vraag gekregen bij nummer drie. Of: was het gepland dat het zo snel op elkaar ging komen?
Geef je borstvoeding of flesvoeding? is ook eentje dat bij elk kind 100 keer gevraagd geweest is.
Annelies
Ja die voeding is ook een klassieker he. En ook daar heeft iedereen wel een mening over 🙂
Maar dat ongelukje, echt? Ik kan mijn oren niet geloven! Dat kan toch niet…
Céline
Ik kreeg die vraag zelfs bij mijn eerste kindje. Snapte dat echt niet. Zo veel mensen die precies dachten dat ik er bewust voor gekozen had. Trouwens nog eentje die ik vaak hoorde, ben je er klaar voor? En Zie je dat wel zitten?
Kelly
Wij hebben een zoontje van 6 jaar, toen hij baby was zei er iemand tegen mij dat ik zijn avondfles vroeger moest geven, dan kon hij sneller zijn bedje in!
Twee jaar geleden hebben we een dochtertje gekregen die spijtig genoeg 5 dagen na haar geboorte overleden is (ze is op 25 weken en 3 dagen met een spoedkeizersnede ter wereld gebracht, een genetische afwijking in de placenta die er voor zorgde dat ik ernstige zwangerschapsvergiftiging heb gekregen waardoor mijn leven ook in gevaar was), een maand na haar overlijden ging ik met mijn ouders naar de markt in Aarschot, zitten we daar op een terras iets te drinken, komt er een “nieuwsgierige” dame (vriendin van een vroegere buurvrouw) naar ons, 10x hetzelfde zinnetje “dat is het leven” en dan nog durven vragen of ik nog kinderen zou kunnen krijgen… Ik heb mijn hoofd omgedraaid, tranen rolden over mijn wangen… Sommige mensen zijn voor niks verlegen!
Nu ben ik 31 weken zwanger van een tweeling (dat was ff schrikken ;-)), en dan komen er toch ook weer van die vragen op je af “zijn ze ingepland?” Nee! “Zien jullie dat zitten?” Ja, het zal wel wennen zijn in het begin ;-). Ik durf soms al wel eens antwoorden dat ik er moeilijk eentje kan terugsturen naar afzender ;-).
Je komt soms wat tegen ;-).
Annelies
Kelly wat een verhaal. Zo fijn dat je dat wil delen met me. Ik ga er altijd vanuit dat mensen vragen stellen met de beste bedoeling. Dat kan naïef klinken, maar het helpt me relativeren 🙂 Ik ben welk ontzettend blij voor jullie en de tweeling. Ik ken enkele tweelingmama’s en ik verneem dat het pittig is. Maar het lijkt me ook wel heel erg leuk. Ik wens je in elk geval nog een goede verderzetting van de zwangerschap en 2 gezonde babytjes. Ik kijk al uit naar een fotootje