“Als ik die 10.000 op Instagram haal moet ik een bedank blogje schrijven” zat zo ergens in mijn hoofd. Niets dringend. Ik had nog wel wat tijd. Misschien iets om dit weekend aan te starten, dan staat het klaar. Maar ik werd hier een beetje in snelheid gepakt want ineens was het daar. Een community van 10.000 mannen en vrouwen – nu ja, vooral vrouwen dan – die ons dagelijks reilen en zeilen volgen. Of toch hetgeen ik ervan deel.

Efkes terugspoelen

De blog hier bestaat ondertussen al een kleine zes jaar. Met Instagram was ik niet echt bezig. Tot Jolien – die ik leerde kennen toen we samen zwanger waren – me zei dat ik dat moest doen want dat was kei plezant. Bon, ik schakelde mijn privé account om en hernoemde het naar ‘Annelies beleeft’. Dat is een vier jaar geleden en ik had toen een 220 volgers.

Die community groeide. Week na week, maand na maand, jaar na jaar. Ik had geen plan. Ik deed en deelde ook maar wat. Met de combinatie van schrijven en fotografie kon ik er helemaal mijn ei kwijt. Mijn fotografieskills verbeterde gaande weg ook wel wat. Instagram, dat is plezant.

De stories, dat is helemaal mijne dada. Op die manier kan ik jullie dagelijks een kijkje geven in ons leven, onze uitstapjes en dingen die me bezig houden. Vooral de interactie daar is heel fijn.

Ik leerde er al geweldig veel leuke mensen kennen. Daar zijn ook al vriendschappen uit verder gekomen. Ik krijg hier enorm veel feedback, vragen, antwoorden, oplossingen en een ‘we’re in this together’ gevoel.

Ik had nooit, never, jamais, gedacht dat dit zo groot zou worden. Noem het een uit de hand gelopen hobby. Een focus op dat cijfers was er nooit (tot die 10K ineens heel dichtbij kwam dan). Ik was en ben dankbaar voor iedereen die me hier volgt en leest. Ik had geen doel, geen plan. Maar ik ben nu echt wel blij met zoveel volk. Hoe meer zielen…

Er wordt veel gezegd over social media, over Instagram. Maar ik vind het vooral een super leuk medium. Ik deel graag, ik deel veel. Maar ik deel ook niet alles. Wat ik deel beslis ik gewoon zelf, eventueel in overleg met mijn man. Ik ben niet zo gevoelig voor jaloezie op andere accounts/vrouwen/mama’s. Ik doe mijn ding en zolang dat goed voelt voor mij en mijn gezin is het helemaal prima.

Verandert er nu iets?

Wel nee, er gaat niets veranderen. Die 10.000 is zo een soort magische grens. Zo eentje die komt met een ‘swipe-up’ functie in Instagram stories van zodra je die grens hebt bereikt. En dat is handig. Handig om linkjes met jullie delen en dat maakt mij het leven iets handiger.

Maar verder verandert er dus niets. Ik heb net in de Spar mijn boodschappen gewoon moeten betalen. Het is dus niet zo dat mijn leven ineens gratis is 🙂 .

Ik blijf Annelies beleeft. Een gezinsblog, familyblog, mamablog, … hoe je het ook wil noemen. Een plek waar ik stukjes uit ons leven deel. Echt, eerlijk, the good, the bad and the ugly. Maar altijd met een dosis humor en zelfrelativering.

Bedankt

Maar dus. Wat ik eigenlijk wil zeggen is, bedankt. Echt. Recht uit mijn hart.

Bedankt voor jullie medeleven vandaag. Jullie enthousiasme was aanstekelijk en die 10.000 stond er dan ook ineens.

Bedankt aan diegene die er al lang bij zijn, aan diegene die wat later inpikten en diegene die er de laatste maanden, weken, dagen en uren bijkwamen.

Bedankt voor jullie hartjes, jullie reacties. Voor jullie interesse, medeleven, glimlachen en virtuele knuffels. Voor de vriendelijke begroetingen en de “Hey, jij bent toch Annelies beleeft hé” als we elkaar toevallig ergens tegen komen. Bedankt voor het vertrouwen, voor de lieve woorden en de fijne babbels. Ik heb geluk met zo een geweldig mooie community.

We gaan dat dan volgende week vieren met een feestje hé. Lag uw dansbenen al maar klaar.