Zal ik het anders gewoon even meteen zeggen?

Oh boy ….. it’s a boy !

gender reveal

Het geslacht ontdenkten we via de NIPT resultaten, ondertussen toch al vijf weken geleden. Heel onromantisch dus. Ik heb meer dan twee weken op het resultaat moeten wachten. Dat is een normale wachttijd, maar toch!

Op vrijdag 20 april zat er een brief van het ziekenhuis in de brievenbus. Ik was net thuis van een wandeling met Mona, mijn man was aan het werk. Omdat we hadden afgesproken de brief samen te openen stuurde ik een fotootje met de vraag of ik het toch niet zou open doen. Het kan ook een rekening ofzo zijn hé. Maar ik kreeg een verbod, gehoorzaamde, legde de brief weg en wachtte netjes tot manlief thuis kwam van het werk.

“Het is een …”

Ik was vooral benieuwd naar de testresultaten. Dat geslacht is maar bijzaak. De rest moest in orde zijn. Ik was in de tekst net aan de “normaal” uitslagen gekomen toen mijn man zei “het is een manneke.”

Euhm, waar zie jij dat?
“Het geslacht is: mannelijk.” Daar dus.
“Mona, je krijgt een broertje!”

Een zoon! 

Ik moest gewoon even wennen. In tegenstelling tot bij Mona had ik niet zo een sterk voorgevoel. Ik had de kans op 55% geschat dat het een jongen zou zijn. Ik was dus niet echt verrast, maar dan toch ook weer wel.

Er gingen van alles door mijn hoofd.
Van: wauw, een zoon. Van elk eentje. En de NIPT was goed. top!
Maar ook:  zou een zus voor Mona niet leuker geweest zijn?
Tot: ai, hier zit ik met mijn roze ballenbad, roze tipi, roze fiets, roze kruiwagen, … en oh, dat heeft een piemeltje en al!

Het gekke is, stel dat het een meisje zou geweest zijn, was ik ook mega blij geweest. Maar waarschijnlijk had ik het ook een beetje jammer gevonden. Want dat zou betekenen dat ik nooit een zoon zou hebben.

Maar dus, hoera, een zoon!

Na enkele uren was ik over de eerste verbazing over. We trokken naar Gelrode voor de aankondigingsfoto en we vertelden de eerste mensen in onze omgeving het baby jongen nieuws. Diegene met de “hopelijk is het nu een jongen” wensen waren dus extra tevreden 🙂

Maar het meeste fantastische is, wij worden voor de tweede keer mama en papa. Er komt een klein manneke bij die ons gezin compleet gaat maken. Het zal hem aan geen liefde tekort komen. En hij heeft een fantastische grote zus. Wij kijken nu al uit naar de komst van onze zoon, een broer voor Mona, in oktober. Maar tot dan ga ik toch nog wat genieten van mijn nachtrust.

Maar nu, een naam voor onze jongen

We hebben nog tijd. Toch nog een kleine vijf maanden. Er is dus nog geen paniek. Maar wij hebben nog geen naam voor onze zoon. Zelfs nog niet een klein beetje. Ik heb mijn lijstje, mijn man heeft zijn lijst. Maar we hebben geen enkele naam waarover we het eens zijn. Mona zou hem gewoon terug “Mona” noemen. Als we echt op niets anders komen moeten we hem misschien “Onam” gaan heten. Of “Veto” want dat begint ook bekend in de oren te klinken.

Duseuh, mama’s, laat die jongensnamen maar komen!

gender reveal gender reveal gender reveal gender reveal