Met Mona die ondertussen bijna 3,5 jaar is hebben we een kleuter in huis. Een mondige meid mét een karakter. En sinds ze naar school gaat lijkt alles nog sneller te gaan.

8 dingen waaraan ik merk dat we een kleuter in huis hebben:

Onderhandelen

Haar zeggen wat ze wel of niet moet doen is geen evidentie meer. In 90% van de gevallen krijg ik weerwoord, meestal in de vorm van een onderhandeling. Wanneer ik zeg dat het bedtijd is krijg ik een “mamaaa, nog vijf minuutjes. Nog vijf, oké?”

Liegen

Tot voor kort was Mona niet in staat om te liegen. Wat je haar ook vroeg, je kreeg een eerlijk antwoord. Maar dat is sinds enkele weken toch ook veranderd. Het is niet dat ze echt al super goed kan liegen, meestal heb ik het snel door. Maar ze probeert toch en dat is nieuw. Het zijn gelukkig nog vrij onschuldige leugentjes als in “Papa, mag ik een lolly? Mama heeft gezegd dat het mag.” En ik weet uiteraard van niets.

Alles zelf willen doen

De fase waarin ze vanalles zelf willen doen begint vrij vroeg. Wel, dat blijkt voorlopig niet te stoppen en vooral uit te breiden. Mee koken, de vaatwas in- en uitladen, Oscar eten geven, … Schattig en super lief hé, maar echt een hulp is het meestal niet.

Een woordenschat om U tegen te zeggen

Mona was altijd een mondige meid, een klein tettergat. Maar sinds ze naar school gaat heeft die woordenschat nog een extra versnelling gekregen. En hier en daar begint er zo wat dialect tussen te sluipen.Soms lijkt ze een tiener in het lijfje van een driejarige. En niet praten is geen optie. Mona praat altijd. Al-tijd!

Zorgzaam

Is het omdat het een meisje is, omdat ze grote zus werd of is het karakter? Ik heb geen idee. Maar Mona is ontzettend zorgzaam. In eerste plaats over haar broer. Als we ergens komen kan ze niet genoeg herhalen dat het háár broertje is, ze wil hem constant helpen, samen spelen, knuffelen. Ze praat tegen hem met dat hoge piepstemmetjes “Dag Oscarreke, dag kleine broer, dag rambo jambo, hoe is het met jou mijn schatteke?”

Maar ze kan ook heel streng zijn “Oscar, kom hier. Laat dat los. Ik heb toch gezegd dat je dat niet mag. Moet ik het tien keer zeggen ofzo?”

En dan heb ik het nog niet gehad over haar poppen…

Een mening

Kleuter Mona heeft een mening en komt daarvoor uit. Geen blad voor de mond, klinkt het niet, dan botst het maar.

Zo waren we onlangs samen gaan winkelen, herfstshopping in Mechelen. In een drukke CKS ging ik kleedjes passen. Ik kom met mijn jurk uit het pashok, waar een lange rij staat aan te schuiven om te passen en ik krijg een welgemeende “mama, dat is écht niet mooi.” En daarmee wist ik het.

Zingen

Als ze niet aan het praten is, is ze aan het zingen. Alle bekende kinderliedjes worden tegenwoordig aangevuld met K3 en Mega Mindy tijd. Ze kent de songteksten vlotjes vanbuiten en zingt in volle overtuiging, maar niet noodzakelijk op de juiste toonhoogte. Dat heeft ze van haar moeder denk ik.

Veel vragen

In de ‘waarom’ fase zitten we al een hele tijd. Die is nog niet helemaal over maar wel iets minder intens dan in het begin. Maar wat we nu in de plaats hebben is zo mogelijks nog erger. Mona stelt ontzettend veel vragen, maar echt véél vragen. En geen vragen als “wat eten we vandaag” of “regent het?”

Maar wel vragen als “waarvan zijn tanden gemaakt? Wat eten haaien? Wat eten egels, wat eten wormen, …? Waar slapen nijlpaarden? Hoe slapen flamingo’s…”

En eerlijk, ik weet op vele van die vragen het antwoord niet eens. Ik moet dringend terug wat gaan bijscholen.

Zo een kleuter brengt dus best wat leven en animo in huis, maar eerlijk, ik vind het echt een heerlijke leeftijd.