Schrijven over borstvoeding, het is altijd een beetje een wandeling op glad ijs. Elk verhaal is anders en oordelen is vaak snel gebeurd. Wat ik trouwens oprecht jammer vind. Maar ik ga me er nog eens aan wagen.

Tijdens de borstvoedingsperiode van Mona schreef ik al eens een blog met dingen die je moet weten over borstvoeding. Niet om te demotiveren, maar wel om voor wat omkadering te zorgen, vanuit mijn eigen ervaring.

Niet zo romantisch als ik dacht

Ikzelf had immers altijd een zeer romantisch beeld over borstvoeding. Als in: ik leg mijn baby aan, de baby drinkt en hup we zijn vertrokken. Maar bij Mona verliep dat toch anders. De opstartfase was enorm intensief en ik heb vaak de handdoek in de ring willen gooien. Had mijn romantisch beeld wat realistischer geweest, had ik er waarschijnlijk zelf een pak rustiger onder gebleven.

Borstvoeding kan trouwens van begin tot einde geweldig verlopen. Bij Oscar ging de start beter en tot op heden gaat het eigenlijk goed. Op wat gezoek en een productie dip (ik heb dan maar beslist dat het dat was) na. In andere gevallen verloopt het enorm moeizaam en is het een strijd. En in heel veel gevallen ligt het er ergen tussenin, met vallen en opstaan.

De opstart kan pittig zijn

De opstart van een borstvoeding wordt in mijn ogen wat onderschat. Moeilijkheden met aanhappen, een slechte/luie drinker, pijnlijke tepels, kloven. Dan heb je stuwing en zit je daar met coldpacks en verwarmde luiers over je borsten te rollen om het dragelijk te houden. Om nog niet te spreken over mogelijke borstontstekingen of ontstoken melkkanaaltjes. En met over- of onderproductie kan je ook te maken krijgen. Ik heb geen last van ‘lekkende borsten’ maar bij de bakker staan met een huilend kind en twee natte vlekken of je shirt, het is ook niet super prettig.

Je bent de enige voedingsbron

Je bent als mama ook de enige voedingsbron van je kind. Dat zorgt voor een zekere verantwoordelijkheid. Wanneer je (nog) niet aan het kolven bent, betekent dat ook dat alle voedingsmomenten voor jou zijn. Geen partner die je uit bed kan sjotten om een fles te geven. En wil je graag een avondje weg moet je zien dat je voldoende hebt gekolfd om je afwezigheid te coveren. En dan kan je ook maar geluk hebben dat je baby een flesje aanneemt (en er geen vijf moet proberen zoals hier) en drinkt.

Oké, ik ben hier geen reclame aan het maken voor borstvoeding. Ik zet dat hieronder even recht. Maar wat ik vooral wil zeggen is:

borstvoeding is een keuze. Maar zeker niet de makkelijkste keuze.

Of je nu fles-of borstvoeding geeft maakt mij eigenlijk helemaal niet uit. Ik ben zelf nogal pro borstvoeding maar zal dat nooit opdringen aan iemand. Het moet de keuze zijn van de mama/het koppel. En iedereen moet vrij zijn om die keuze te maken. Ik ben ervan overtuigd dat elke mama haar baby ontzettend graag ziet. En die liefde is niet meer of minder waard met een borst- of kunstvoeding.

Maar mama’s die twijfelen zou ik toch willen motiveren het een kans te geven. Ja er kan vanalles mislopen. Maar dat is met flesvoeding evenzeer het geval. Ook daar kan je moeten zoeken naar de juiste voeding en de juiste fles.

Geef het een kans en weet dat alle begin vaak moeilijk is

Ik ben geen expert, verre van. Mona kreeg “maar” 3,5 maanden borstvoeding. Met Oscar ben ik nog bezig. Ik hoor het me nog zeggen tegen mijn collega’s “no way dat ik nog borstvoeding geef als ik terug kom werken. Zie je mij hier nu al binnen komen met mijn kolf.” Wel dus… Voor je het weet zit je in de pikdonker op het toilet bij een klant te kolven nadat de meeting uren is uitgelopen, je borsten overvol zijn en het licht na acht minuten uitvalt. En je stelt jezelf daar geen vragen meer bij. Het is nu gewoon zo.

Wat ik eigenlijk wil zeggen met deze blog is, doe vooral je eigen ding. Maar twijfel je, geef het een kans. Wil je er kei hard voor gaan, super!

Maar weet ook dat die borstvoeding misschien niet zo perfect en romantisch zal verlopen zoals je het jezelf het voorgesteld. Dat de eerste dagen moeilijk kunnen zijn en dat er wel wat hindernissen zullen opduiken. Een goeie vroedvrouw of lactatiedeskundige zijn goud waard. Ze kunnen vaak het verschil beteken tussen overschakelen naar flesjes of doorzetten met de borstvoeding.

Maar weet ook dat het kei hard de moeite is wanneer het goed gaat. Ik ga hier geen lezing geven over de voordelen van borstvoeding, die je kan makkelijk op beter onderbouwde sites en instanties vinden dan hier. Maar het gevoel je baby groot te kunnen brengen met je eigen lichaam is eigenlijk heel fijn. Ik vloek ’s nachts wel eens wanneer ik eruit moet om Oscar te voeden. Maar overdag ben ik dat alweer vergeten en geniet ik eigenlijk nog enorm van die momentjes met hem. Maar kies je voor flesvoeding is het ook helemaal prima hé. Ik probeer hier even mijn eigen verhaal te brengen.

Hoe zat het bij jullie? Koos je bewust voor flesvoeding of gaven jullie borstvoeding een kans? En verliep dat dan vlekkeloos of ben ik de enige met dat romantische beeld dat niet helemaal bleek te kloppen?

borstvoeding