Werken en een gezin, het is een topic die altijd wel voor discussie zorgt. Kan je een carrière uitbouwen in combinatie met dat gezin? Hoeveel dagen/uren per week werk je? Gaat je kind naar de onthaalmoeder, crèche of grootouders? En hoeveel uren per dag zit je kind dan in de crèche? Ben ik er wel genoeg voor mijn kind? Ik ben ervan overtuigd dat veel ouders ermee worstelen. Maar ook dat de antwoorden voor iedere mama anders zijn. En ook dat er een verschil is tussen wens en realiteit. Want laat ons eerlijk zijn, de combinatie van een full time job en een baby is soms echt moeilijk.

Maar hoe zit het bij mij?

Ik doe mijn job graag. Ik heb het geluk van te werken voor een leuk begrijf met een toffe drive en deel uit te maken van een fijn team. Maar eerlijk is eerlijk, ik zou gerust wat minder willen werken en wat meer tijd doorbrengen met mijn dochter. Maar opnieuw, welke mama wil dat niet.

Mona gaat 2 dagen per week naar de grootouders en 3 dagen naar de crèche. Dat zijn lange dagen. Als wij werken zijn zit ze snel tussen de 8 en 10 uur bij de grootouders/crèche.

Je hebt je kind altijd bij je als het moe is

De ochtenden zijn een rush. Iedereen moet ontbijten en klaar zijn voor de opvang, de job, etc. Mijn man en ik hebben een officieuze taakverdeling die goed werkt. En op zich verlopen die ochtenden dus redelijk rustig. Maar juffrouw Mona heeft nogal eens last van een ochtendhumeur. Ze kan dan vrij aanhankelijk zijn en nogal zagen. En ik snap dat ook. Ze heeft net een hele nacht geslapen, is nog niet mega goed wakker en ze heeft aandacht nodig. Maar ’s morgens is er weinig tijd voor leuke spelletjes en moet het vooruit gaan. De ochtenden zijn dan al niet de leukste momenten.

Overdag zijn zowel mijn man als ik aan het werk. Ik weet echt dat ze het prima naar haar zin heeft bij de grootouders of de crèche. Maar toch. Bij mooi weer zou ik misschien liever met haar gaan wandelen dan binnen achter mijn pc te zitten.

’s Avonds heb ik vaak maar een uurtje met haar. En dat is verdekke weinig hé

Als ik weer eens uren in de file heb gestaan is dat een enorm tijdsverlies. De uren die ik dan in mijn wagen doorbreng zie ik als uren die ik verlies. Tijd die ik verlies met mijn dochter.

Mona wordt op de crèche opgepikt tussen 17u en 18u30, afhankelijk van onze jobs. Ze gaat meestal rond 19u30 slapen. Dat betekent dus dat er ook ’s avonds weinig tijd is om samen door te brengen. We eten meestal pas als zij slaapt, net om die enkele uren die we hebben toch op haar te focussen.

Enkele dagen in de week ben ik pas thuis rond 19u. Als ze erg moe is ligt ze zelfs al in haar bed. Ik hoef je niet te vertellen dat ik dat absoluut niet leuk vind.

Het kan anders hé Annelies, je kan ook minder werken

“Het kan anders. Je kan minder gaan werken, je leven aanpassen” hoor ik je denken. Klopt. Je hebt waarschijnlijk wel gelijk. Maar zo eenvoudig is het allemaal niet. Ik heb iets opgebouwd op professioneel en financieel vlak de laatste jaren. Ook een zekere levensstandaard. Niet dat wij luxueus leven. Maar toch. We genieten graag. De weekends, feestdagen, vakanties zijn dan ook dubbel en dik genieten van de tijd die we samen als gezin kunnen doorbrengen.

En eigenlijk is het zo slecht nog niet

Hoe graag ik Mona ook graag meer bij mij zou hebben, ze is ook zo ontzettend graag in de crèche. Ze zou eerder huilen als ik haar ga halen dan wanneer ik ze afzet. Ze amuseert zich daar te pletter (getuige de vuile kleding) en leert er ontzettend veel bij. En bij de grootouders of meter is ze het centrum van het universum en wordt mevrouw op haar wenken bediend.

En jullie, hoe doen jullie het?

Ik ben hier dus even heel erg eerlijk geweest over het aantal opvangdagen van Mona en het feit dat ik me daar soms echt gigantisch slecht bij voel. Nu wil ik wel eens weten hoe het bij jullie zit. Zijn jullie minder gaan werken? Of misschien net meer? Is er een groot verschil tussen hoe je het zou willen en wat het is?

Shoot! Ik ben een en al oor.