Oscar is bijna 14 maanden en dat hij niet de beste slaper ten huize Verbruggen is wisten jullie al wel. Al meer dan een jaar moeten we elke nacht drie tot twaalf keer uit bed. Troosten, wiegen, een tutje, een flesje,… Hij had altijd wel een reden om ons uit bed te zetten.

We probeerden vanalles

Ik ben pro leven op het ritme van je kind. Maar ik begon op grenzen te botsen. Een jaar niet doorslapen begon zo zijn sporen na te laten. Minder geduld, prikkelbaarder en gewoon ontzettend moe. Zeker de periode waarin de nachten hels waren en zijn dag om 5u begon was enorm pittig.

We probeerden vanalles: het bed draaien, hoofd naar het noorden, hoofd naar het oosten, lavendel bodymilk, meer verzadigende pap, Mama natura dormi, verstuiver op de kamer, met slaapzak, zonder slaapzak, … We brachten ook een bezoek aan de osteopaat en maakten een afspraak bij de kinderarts om een medische reden voor zijn slaapgedrag te kunnen uitsluiten. Er bleek medisch gezien geen enkele reden, het manneke is kerngezond (hoera wel).

Awel, we hadden gewoon pech hebben. Je hebt goede slapers en slechte slapers, wij hebben eentje van elk. Ik had soms de indruk dat hij als platte baby beter sliep dan als peuter.

En hoe houden wij dat vol?

We verdeelden onze nachten in shiften. Ik vond dat ik nog behoorlijk goed functioneerde ondanks het slaaptekort. Het klinkt misschien wat gek, lopen helpt mij. Ik krijg vaak de vraag waar ik die energie nog haal. Wel het is geen kwestie van energie teveel te hebben. Maar lopen geeft me een boost, het geeft me energie. Het is een momentje voor mijzelf, muziek in de oren, blik op oneindig en lopen. It keeps me sane.

Hoe gaat het nu?

Je merkt dat ik hierboven praat in verleden tijd. Hij sliep slecht. Sliep. Ik heb het nog niet van de daken durven schreeuwen want zoiets wil je echt niet jinxen. Maar ik durf het zo stilaan vertellen, het wonder is geschied: Oscar slaapt door. Hallelujah.

De ommekeer

Enkele weken geleden moesten we op controle bij Kind en Gezin. Oscar doet het prima qua ontwikkeling en volgt netjes zijn curve. Maar volgens de boekjes dronk hij eigenlijk teveel. Een fles van 240ml om 19u, nog eentje van 210ml rond 23u en dan ’s nachts nog eens eentje van 210ml. Overdag eet hij goed zijn boterhammen, fruit en patatjes. We bespraken dan ook nog zijn slecht slaapgedrag en indien we ons er goed bij voelden raadde de dokter ons aan om zijn nachtfles proberen weg te laten.

Hoe dan…? Wel ja, laten huilen. Het is te zeggen. Wel gaan kijken, hem troosten maar geen flesje meer geven. Auwch, mijn hart. Maar ik was moe, doodmoe. We hadden nood aan meer slaap en we gingen het proberen.

Nacht één zette Oscar het rond 3 uur op een huilen. We gingen kijken, legden hem weer neer, tutje, indekken en “slaapwel.” Dat herhaalden we een keer of 5 en na een half uurtje hield hij het voor bekeken. Dat viel mee…

Dag twee was gelijkaardig, nacht drie sliep hij na zijn fles van 22u tot 8u.

Ondertussen zijn we enkele weken verder en blijft Oscar dit ritme aanhouden. Af en toe moeten we nog eens een keertje uit bed om hem zijn tutje terug te geven en weer neer te leggen maar dan valt hij meteen weer in slaap. Het gebeurt nog dat we er een keer of drie-vier uit moeten maar dat zijn uitzonderingen geworden.

Hij slaapt door

Ik denk dus dat we kunnen stellen dat Oscar doorslaapt. Ik had me dat laten huilen zeer dramatisch voorgesteld maar eigenlijk viel het reuze goed mee. Ik ben zelfs lichtjes teleurgesteld in zijn volharding en doorzettingsvermogen. En ik voel me ook wel wat idioot. Want als we dit drie maanden vroeger hadden geprobeerd hadden we misschien vroeger beter geslapen.

Dus, voor alle ouders van slechte slapers, er is hoop. Ooit betert het. Maar geloof me, nu ik kan doorslapen ben ik veel meer moe dan wanneer ik er zeven keer uit moest. Maar daar hebben we nog wel eens over.

Ik wens jullie een stille nacht.