Het is zover, de meest magische periode van het jaar komt eraan en Sinterklaas en Zwarte Piet geven alvast de aftrap. Mona is ondertussen 3,5 jaar en ik denk dat dit het eerste jaar is dat ze er min of meer bewust mee bezig is. Ikzelf ben nogal fan van het hele gebeuren en dat enthousiasme geef ik graag door.

Maar ik merk om me heen toch hier en daar enkele kritische stemmen. Mensen die mij vragen of wij eraan meedoen. ‘Tja, waarom zou je niet meedoen?’ vraag ik mij dan af.

Eigenlijk ben je aan het liegen

Een oude man die met een boot uit Spanje komt om op zijn verjaardag met een paard over de daken te gaan en cadeautjes uitdeelt een de brave kindjes. Wat maak je je kind toch wijs? Eigenlijk is het een grote leugen. Toch?

Ik vind dat dus niet. Oké, technisch gezien is het wel een leugen. Maar eentje voor de goede zaak. Die magie, die verbeelding en dat enthousiasme bij je kind, dat wil je toch niet missen?

Hoe was je zelf ….

Ik heb zelf mooie herinneringen aan de Sinterklaasperiode. Het zorgvuldig samenstellen van mijn wensenlijstje en die brief posten. Het inkleuren van tekeningen waarvoor we gingen aanschuiven om die in hoogst eigen persoon aan Hem te geven. Ik krijg nog altijd een beetje kippenvel wanneer ik het deuntje van ‘Dag Sinterklaas’ hoor.

En dan die nacht van 5 op 6 december. Dan stonden we rond 7 uur boven klaar met z’n vier. Het ene jaar van klein naar groot, het volgende jaar omgekeerd. De vingerafdrukken van Zwarte Piet waren duidelijk zichtbaar op de deur naar de woonkamer. En wanneer die deur op ging en we onze cadeautjes zagen was er geen houden aan. De wortels en de suikerklontjes waren verdwenen, de pintjes leeg gedronken. Of weggegoten leerde ik achteraf. Want mijn papa dronk toen niet en mama lust geen bier.

Sinterklaas liet ook elk jaar een brief achter voor ons. Dat het handschrift nogal felle gelijkenissen had met dat van onze ouders is geen seconde in ons opgekomen. De brief was met veel zorg geschreven. Ik herinner me vooral de ‘flink samen spelen, alles opruimen en jullie ouders helpen in het huishouden’ passages die elk jaar werden herhaald. Vaak ook met een kleine dreigende zin dat Hij alles terug zou komen halen indien we niet zouden luisteren naar onze ouders.

Ik zou het echt niet willen missen

De magie van Sinterklaas, ik wil mijn kinderen dat niet ontnemen. Ik wil hen die mooie herinneringen die ik eraan heb ook graag geven. Ik ben ervan overtuigd dat ze ons die leugen wel gaan vergeven wanneer het zover is. Ik heb het mijn ouders in elk geval nooit kwalijk genomen. Integendeel. Tegen dat ik oud genoeg was en het mysterie had ontrafeld had ik nog jongere broers en een zus. Jarenlang heb ik mee geholpen met het spelen van Zwarte Piet én ik kreeg zelf ook nog cadeau’s.

Wat brengt de Sint?

Wat Sinterklaas gaat brengen weten we nog niet zo heel goed. We gaan samen met Mona een lijstje maken dit weekend en haar brief posten. Maar tegen dat het zover is, moet ze ook even door al haar speelgoed doorgaan. Want eigenlijk hebben die kinderen al zoveel. Hoog tijd om wat door te geven dus.

Tradities

Sinterklaas komt hier trouwens de nacht van 5 op 6 december, geen dag vroeger. Ook niet als dat beter uitkomt met een weekend of een woensdagnamiddag. Bij ons thuis was dat zo en dat wil ik graag behouden voor mijn kinderen. Sinterklaas komt hier ook maar één keer. Geen nachtelijke bezoekjes de weken voordien met koekjes en snoepjes.

We hebben ook niet teveel Sint bezoeken gepland. Voorlopig vraagt Mona er zelf nog niet om, dus uren gaan aanschuiven in een drukke winkel ga ik mijzelf nog niet aandoen.

We proberen Sinterklaas ook niet te gebruiken als dreigement. Proberen… Want ik betrap mijzelf wel eens op een “je weet dat Sinterklaas alleen komt bij de brave kindjes” uitspraak. Het is soms een beetje te gemakkelijk en handig om te laten liggen merk ik. Maar we proberen wel de ‘Als je je bord niet leeg eet komt Sinterklaas niet’- achtige dreigementen te vermijden en het vooral positief in te zetten.

Hoe zit het bij jullie? Hoe gaan jullie ermee om?