“En, slaapt ze al door?” Het moet zowat de meest gestelde vraag zijn die ik de afgelopen maanden heb gekregen. Dat lijkt namelijk erg belangrijk, ze is tenslotte al zes maanden. Hoog tijd dus om door te slapen. Want anders zal er wel iets mis zijn. “Je geeft toch geen voeding meer ’s nachts? Ze slaapt toch al op haar eigen kamer?” zijn dan vaak voorkomende en ongetwijfeld goed bedoelde opmerkingen.

Wel, mijn baby slaapt soms door. Niet altijd. Op een week of 8 sliep ze ’s nachts langere stukken en vanaf een maand of 5 heeft ze geen nachtvoeding meer. Maar nu is elke nacht een verrassing. Soms zijn er weken waarin ze slaapt van 20u-6u30. Dan zijn er weer weken dat we elk uur zien passeren.

Afgelopen nacht was weer zo een nacht. Ze had overdag minder geslapen dan normaal. We hebben nog gespeeld in bad, eten gegeven. Ze was doodmoe. Vol goede moed legde we haar in bed. “Die gaat zeker tot 8uur slapen. Zo moe is ze.” Think again…

Om 2uur werd ze schreeuwend wakker. Nachtmerrie, koud? Wie weet het ook. Het heeft tot 3u30 geduurd om haar opnieuw in slaap te krijgen. Om 6u20 was ze terug daar.

Dus nee, mijn baby slaapt niet door. Of ik dat vervelend vind? Goh ja, eerlijk gezegd wel. Want ik slaap graag. En overdag moet ik me kunnen concentreren. En ik heb ’s nachts weinig geduld. Dan durf ik al wel eens vloeken als er een obstakel in de gang staat. Maar overdag kan ik dat dan wel relativeren. Het is ook maar een baby hé. Want had ik dan verwacht?

In tussentijd proberen we te volgen. Het is een fase. Ondanks het slaaptekort kan dat kleintje in no-time een smile op mijn gezicht toveren. En als we echt te moe worden, kan ze nog eens een nachtje bij een van de oma’s gaan logeren.

En er is ook nog altijd koffie. Gelukkig.