Als je zwanger bent kijk je ontzettend uit naar de komst van jullie kindje. Maar je weet ook dat er tussen die zwangere buik en die baby in je armen een bevalling staat. Willen of niet, die baby moet eruit. En dan heb je misschien al eens aan een geboorteplan gedacht?

Een wat?

Juist ja, een geboorteplan. Ik moet bekennen dat ik daar niet zo mee bezig was tot de laatste weken voor mijn uitgerekende datum. Dan begon ik mij plots te realiseren dat ik ook nog moest bevallen en daar had ik toch wel een ideaal scenario voor. Mijn geboorteplan zag er ongeveer als volgt uit: Ik zou na een gezellige, rustige dag in de late namiddag weeën krijgen die ik grotendeels thuis zou opvangen. De rit naar het moederhuis zou vlekkeloos verlopen. Na eventjes (max 3uur) puffen zou ik na een 3 tal korte maar krachtige niesbuien mijn baby er als het ware uitniezen. Na een deugddoende nacht zou ik dan helemaal klaar zijn om mijn kraambezoek te ontvangen. Zo, geboorteplan klaar.

Maar dat was natuurlijk niet zoals het ook echt verlopen is

Mijn bevalling is net iets anders gelopen dan mijn vooropgestelde plan. Ik klaag niet, ik had een prima bevalling en zou tekenen om het zo opnieuw te mogen doen.

Maar tijdens gesprekken met andere mama’s en zwangere vriendinnen kreeg ik zoveel verhalen te horen. Makkelijke bevallingen, maar ook de echte horrorbevallingen. Maar 1 ding hebben ze allemaal gemeen: het loopt eigenlijk nooit zoals ze het op voorhand hadden gepland. 

Is een geboorteplan dan nuttig?

Goh. Door aan een geboorteplan te denken ben je wel bezig met de bevalling. Je leest, stelt vragen en doet wat opzoekingswerk. Misschien heb je zelfs enkele prenatale lessen gepland. En dat vind ik top. Want op die manier krijg je een idee van wat er kan gebeuren. Maar verder vind ik een geboorteplan redelijk nutteloos. Als je je echt hebt vastgezet op jouw scenario en het loopt anders, kan het op dat moment zelfs heel moeilijk te aanvaarden zijn. Stel, je wil écht zonder epidurale bevallen, maar de hartslag van je kindje daalt zo bij elke wee dat het eigenlijk onverantwoord is. Dan moet je voor die epidurale gaan. Of stel, je wil echt natuurlijk bevallen, maar dat blijkt niet haalbaar en een keizersnede dringt zich op.

Eigenlijk wil ik zeggen, je kan plannen zoveel je wil. Echt, informeer je, ik kan het aanraden. Ik schreef er ook al enkele blogs over. Maar pin je niet vast op je plan. Laat het op je af komen, laat gebeuren wat moet gebeuren. Er is maar 1 ding dat telt en dat is jouw baby gezond en wel in je armen kunnen sluiten op een manier die voor jou en je baby het beste is. Of dat nu met epidurale of zonder is. Natuurlijk of een keizersnede. Er is maar eentje die beslist hoe het zal gebeuren en dat is dat kleintje in je buik. Die zal trouwens de komende maanden nog heel wat plannen en beslissingen beïnvloeden.

Had jij een geboorteplan en is alles volgens scenario verlopen? Ik ben benieuwd.