Mona wordt deze week 1 jaar. Ik vermeld het nog maar eens 🙂 En dat betekent dus ook dat die bevalling intussen al bijna een jaar achter mij ligt.
Je hoort veel over bevallingen, zoveel verschillende verhalen. Makkelijke bevallingen, moeilijke bevallingen, last minute keizersnede, lange bevallingen. En jouw bevalling was ongetwijfeld helemaal anders dan alle verhalen die je had gehoord en gelezen. Elke bevalling is zo uniek. Het is jouw verhaal en dat maakt het ontzettend mooi.
Maar één uitspraak die je bij iedereen hoort is dat je de pijn van je bevalling vergeet. Hoe zwaar die bevalling ook was.
Maar klopt dat ook?
Ja, dat klopt. Bij mij toch. Maar niet van zodra ze die baby op mijn borst hadden gelegd. Ik heb echt wel enkele dagen nodig gehad om het te plaatsen. Om die pijn opzij te zetten. En ik heb dan eigenlijk, achteraf bekeken, niet eens zo een zware bevalling gehad.
Mijn water brak ’s morgens rond 7u. Maar geen weeën. Die weeën zijn pas rond 19u30 gestart. Wel meteen regelmatig en pittig. Rond 23u had ik het gehad maar stuurde de top vroedvrouw me met 7cm in het bad. Eens uit het bad had ik volledige ontsluiting en was het tijd om naar de verloskamer te gaan. Mona is om 00.56 geboren. Ik heb dus “maar” enkele uren afgezien.
Maar wel hard afgezien
De pijn die ik tijdens die uren heb gevoeld is met niets te vergelijken.
- Ja het doet meer pijn dan een witte angine
- Ja het doet meer pijn dan je kleine teen te stoten tegen het salontafel
- Ja het doet meer pijn dan een man die een trap krijgt in zijn X. Niet dat ik dat kan vergelijken, maar ik ben er best zeker van
Ik heb meerdere keren gedacht dat ik richting het licht moest lopen, ik heb meermaals zwarte stippen voor mijn ogen gehad, ik heb meermaals gedacht dat ik zou flauwvallen.
De eerste 24u na de bevalling was ik er nog niet goed van. Ik zweerde die pijn nooit te vergeten. Maar 48u na de bevalling was ik al wat milder. 72u na de bevalling “viel het wel mee”.
1 jaar na de bevalling
En nu, 1 jaar na die bevalling, heb ik er zo’n mooie, warme herinnering aan overgehouden. Het was het mooiste wat ik in heel mijn leven heb gedaan. Die pijn is er met 1 doel, jouw kindje op de wereld te zetten. Vanaf dat moment weet je dat je alles voor die baby gaat doen.
Ik weet niet of er hier een tweede komt. De gedachte dat ik nooit meer zou moeten bevallen maakt me een beetje triest. Al vraag ik me wel af of ik bij een 2e ook zonder epidurale zou gaan, wetende welke pijn er komt.
Dus ja, je vergeet de pijn. Bij de ene duurt het misschien wat langer dan bij de andere. Ik besef ook dat ik best een vlotte bevalling heb gehad en dat dat een invloed heeft. Maar ik vond dat bevallen geweldig. Achteraf bekeken dan.
Liesellove
Ik zei tijdens mijn laatste bevalling: als je zou onthouden hoeveel pijn het doet, dan ga je nooit voor meer dan één kind 😉 ik vind dus ook dat je het vergeet en het doet verdomd veel pijn maar als ik vergelijk met mijn enkeloperatie tijdens mijn eerste zwangerschap dan beval ik toch nog liever 10 keer van een kind, haha… en dat van dat triest zijn over nooit meer bevallen, dat snap ik
Saar Vandegaer
Haha ja dat doet meer pijn dan een witte angine, grappig! Ik heb ook nooit lang moeten afzien maar 2 intense totaal andere bevallingen gehad en alweer ben ik het vergeten. Dat moment dat ze op je buik/borsten worden gelegd is zo mooi. Dat vind ik ergens wel jammer dat ik dat nooit meer ga beleven of meemaken denk ik… Ik vond de misselijkheid de eerste 12 weken erger dan het bevallen zelf denk ik. Mooie foto wel van jullie (heel veel hartjes).
Kool Family
Het belabgrijkste is dat je er een mooie warme herinnering en vooral een prachtige dochter aan hebt over gehouden!