Lieve Mona,
vandaag vieren we je eerste verjaardag. Of beter, deze week. Voor je mama is het vandaag nogal een emotionele dag. Ik kijk al weken uit naar je eerste verjaardag. Je feestje plannen, een cadeaulijstje opmaken en de decoratie kiezen. Je papa is ook al weken met je taart bezig. Maar eigenlijk keek ik er ook een beetje tegenop.
Want je eerste verjaardag betekent dat er al een jaar opzit. Je gaat officieel het peuter tijdperk in. Ik kan niet geloven dat je ooit in de kleine babymaatjes hebt gepast. Of zoals je papa het zo romantisch omschrijft, we houden je al een jaar in leven.
Maar wat een jaar
Ik was helemaal klaar voor je. Ik had babyboeken gelezen, met vriendinnen gepraat, blogs gelezen. Wist ik veel dat theorie en praktijk niet helemaal hetzelfde waren. Niets, geen enkel boek, kon me voorbereiden op jou, om mama te worden.
De eerste weken waren een rollercoaster. Ik zat in een soort overlevingsmodus. De borstvoeding kende een moeilijke start. Ik was doodmoe. Soms werd het me allemaal teveel en dan kwamen de tranen.
Maar het werd beter. Rustiger. Leuker. Ik voelde me steeds beter in mijn rol als mama. Onze interactie groeide en ik genoot intens.
En wat laat je me genieten
Ik vind het heerlijk om je met je blokken heel het appartement te zien rondkruipen. Het lijkt alsof je een spoor wil achterlaten om de weg terug te vinden. Ik vind het fantastisch om je heel de badkamer onder water te zien zetten. Ik vind het vreselijk (handig) om je te zien staren naar Bumba. Want dat lijken de enige 5min op een dag waarop je eens gewoon even blijft stilzitten. Want je hebt echt geen zittend gat. Ik vind het beangstigend om te zien dat jij geen angst hebt. Mama’s hart kan dat nog niet zo goed aan. Ik vind het schattig om je bezig te zien met Ozzy. En hoe je denkt dat elke hond een Ozzy is, ook al is die 5x groter. Ik vind het grappig om je te horen lachen met je papa. Oh hoe je “kijk” roept en je vingertje wijst naar iets wat ik niet kan zien. Mijn hart breekt als je je pijn doet en dramatisch huilt. Ik smelt als je “mama” roept en je armpjes strekt om opgepakt te worden.
Lieve Mona, geen enkel boek kon me voorbereiden op het gevoel dat ik vandaag heb. Je hebt me breekbaar gemaakt. Kwetsbaar. Emotioneel. Je leert me relativeren. Ik geniet nog meer van het leven, van de kleine dingen. Ik zie je papa nog liever dan ik al deed. Ik kan niet meer van je houden dan ik nu doe. En toch weet ik dat ik dat morgen toch zal doen.
Ik wil dat je weet ik mijn best doe om een goede mama te zijn voor je. Maar dat is niet altijd makkelijk. Ik ben soms bang dat ik er niet genoeg voor je ben. En ik maak ook fouten. Maar ik hoop dat je weet en voelt dat ik ongelofelijk veel van je hou.
De komende dagen ga je omringd zijn door mensen die heel veel van je houden om samen met ons die eerste kaars uit te blazen. Je grootouders, tantes en nonkels, meter en peter en onze vrienden die eigenlijk ook een beetje familie zijn. Jij zal het waarschijnlijk allemaal nog niet echt beseffen. Maar weet dat je geliefd bent.
Wat ik eigenlijk wou zeggen is, gelukkige verjaardag lieve meid. En als mama af en toe een traantje wegpinkt zijn het happy tears, echt waar.
Liefs,
Je mama
Jess
Snif, smelt, mooi geschreven. En allemaal helemaal waar. Geniet ervan vandaag (deze week)
Annelies
Dank je wel Jess. Zo fijn om te horen. We hebben mega genoten vandaag. Wel KO nu 🙂
Sofie
Ik heb zelf (nog) geen kindje, maar ik voelde toch een traantje opkomen bij het lezen.. heel mooi geschreven! Hiep hiep hoera voor Mona!
Annelies
Oh dank je wel Sofie! Zo leuk om te horen. Laat het me trouwens zeker weten als het zover is he 🙂
Ester
Wat mooi geschreven, Annelies. (en geloof me, ’t wordt alleen maar leuker. Eens ze wat bewuster zijn van hoe & wat. Dan kan je samen met je dochter tetteren over de meest dwaze dingen, of leuke uitstapjes plannen. Zonder buggy, gewoon samen rondcrossen in de velden enzo. Ik geniet wel van die kleuterleeftijd ^^ )
Gelukkige verjaardag Mona !
Annelies
Dank voor je reactie Ester. Ik kijk enorm uit naar alles wat er nog gaat komen en heb mooie herinneringen aan alles wat al voorbij is.
Sofie
Ik heb zelf (nog) geen kindje, maar ik voelde toch een traantje opkomen… Heel mooi geschreven!
Hoera voor Mona!
Julie
Hier ook een traantje! Onze dochter is nu 3 maanden en het lijkt alsof ze gisteren nog maar geboren is. Wat gaat het snel… Wat verwoord jij dat mooi! Ik ben ook helemaal verliefd op mijn kleine meid en elke dag ook een beetje meer. Maandag start ik met werken en heb nu al zo een verdriet. Wij hebben elkaar nog teveel nodig, moet ik ze nu al een beetje loslaten? Mijn hart breekt!
Annelies
Hoi Julie. Dank voor je lieve reactie. Dat opnieuw gaan werken herken ik. Hoewel ik graag werk worstel ik elk elke dag mee. Het gevoel dat ik niet genoeg ben voor haar, dat ze teveel uren in de crèche doorbrengt. Ik wens je in elk geval heel erg veel succes toe maandag. Probeer in je achterhoofd te houden dat jij het waarschijnlijk erger vindt dan je meid.