Ik heb ondertussen de gewoonte om Mona op belangrijke momenten een brief te schrijven. En in het rijtje ‘mijlpalen’ kan die eerste schooldag wel tellen.

Brief aan Mona aan de vooravond van haar eerste schooldag.

Lieve Mona,

morgen is het zover, een nieuwe mijlpaal in je nog jonge leventje, je eerste officiële schooldag. En mama zit hier met een knoop in haar maag.

Wat ben ik ontzettend trots op je. Ik kan amper vatten hoe je de afgelopen 2 jaar en 8 maanden bent gegroeid. Letterlijk, want serieus, wij kunnen niet volgen met de kledij. Maar ook als persoontje. Je ontwikkelt je eigenlijk karaktertje, je leert elke dag bij. Een eigenwijze trien, koppig ook. Strijden om je zin te krijgen, anderen rond commanderen en duidelijk maken hoe jij het wil. Ik zou je bij momenten een lap rond je oren willen geven. Ik doe het niet. En ik zoek tevergeefs naar die ‘mute’-knop.

Maar je bent ook zo ontzettend lief. De zoentjes, knuffels, de ‘mama is mijn allerbeste vriend van de heeeeele wereld’ en ‘mama, ik zie je graag’ laten van mijn moederhart niets meer over. Je hebt een babbel waarvan ik me afvraag of dat “normaal” is voor een tweejarige. Mama en papa moeten serieus op hun woorden letten want alles wat we zeggen kan en zal tegen ons gebruikt of herhaald worden.

Je bent klaar voor je grote dag morgen. Ik weet het wel. De laatste weken in de crèche waren er wat teveel aan. Je hebt geen pamper meer nodig, je hebt een babbel voor tien en je bent een plantrekker. Die school gaat je goed doen.

Jij bent er klaar voor, maar mama niet

Je bent de grootste van de crèche en plots de kleinste in school. Het gedacht alleen al om je met een rugzakje de speelplaats te zien opwandelen breekt mijn hart. Ik heb er geen rationele uitleg voor natuurlijk. Je dagen op school zijn korter dan die in de crèche en je bent er echt aan toe. Maar ik heb je nog maar net op de wereld gezet. Het lijkt nog maar enkele weken geleden dat ik een positieve zwangerschaps test deed, dat ik zwanger van je was, dat ik van je ben bevallen.

En dan knipper ik twee keer met mijn ogen en hop, je gaat naar school.

Mama gaat morgen (en nu eigenlijk ook al) een traantje wegpinken. Ik hoop dat het bij eentje blijft maar ik vrees voor een dramatische waterval. Ik beloof mijn tranen te houden voor als je ze niet ziet. Ik weet hoe fier je bent dat je eindelijk naar school mag en ik ga je dag niet verdrinken.

En weet, mijn lieve kleine meid, ik ben ontzettend trots op je. Je bent een fantastische dochter, een geweldig zus voor Oscar, een topmeid. Wat je morgen en de dagen daarna ook doet, blijf gewoon jezelf en je gaat een mooie schoolcarrière tegemoet.

Morgen laat ik je weer een klein beetje meer los.
Ik hou van je lieverd, schattelouke, toertje, toertemie.

Je mama