Ik herinner me nog levendig hoe vaak ik tegen mijn man heb gezegd ‘dit doe ik bij een tweede niet meer.’ De eerste weken borstvoeding bij Mona verliepen verre van hoe ik het me had voorgesteld. Ik was doodmoe en geen haar op mijn hoofd dat eraan dacht dat bij een tweede nog eens te proberen. Maar ik zette door, uiteindelijk verliep het best goed en gaf ik zo een vier maanden borstvoeding. Tot ik terug ging werken.

Twijfel tijdens de zwangerschap

Met mijn moeilijke opstart bij Mona in het achterhoofd twijfelde ik wel eens over het opnieuw geven van borstvoeding of toch voor flesvoeding te gaan. Die twijfels deelde ik toen al met jullie. Maar ik besloot het toch te proberen en mijzelf vooral niet teveel druk op te leggen. Als het niet zou lukken of het zou opnieuw zo zwaar zijn, had ik een alternatief en zou ik mijzelf daar niet slecht over gaan voelen.

De placenta wou niet mee

Mijn bevalling zelf verliep behoorlijk vlotjes, dat konden jullie hier al lezen. Dat moment waarop mijn mijn zoon aannam en op mij legde blijft pure magie. Wat erop volgde, iets minder. De plancenta wou niet meekomen. Dat resulteerde in een hoop geduw, getrek en bloedverlies. Hoogst onaangenaam en eigenlijk heel pijnlijk. Oscar werd op dat moment even bij me weggehaald om te wegen, meten, … Dat gebeurde op twee meter van mij met mijn man erbij. Hij had zich wijselijk omgedraaid en zich op Oscar gericht want zo een fraai zicht was het bij mij niet.

De start van mijn tweede borstvoedingsavontuur

Met wat vertraging werd Oscar opnieuw bij mij gelegd en was hij al gretig aan het happen. “Ga je borstvoeding geven?” vroeg de vroedvrouw. “Ja” antwoordde ik zonder enige twijfel.

Oscar hapte meteen behoorlijk goed aan en heeft anderhalf uur aan mijn borst gelegen en rustig gedronken. Dat leek een goed begin.

De eerste dag verliep meteen erg vlot. Oscar hapte goed aan, de vroedvrouwen hielden zijn techniek in de gaten en corrigeerden waar nodig. Ik gaf meteen borstvoeding in het bijzijn van het kraambezoek, in eerste instantie wel met mijn rug naar het publiek, maar toch.

De eerste nacht heeft Oscar het meteen op clusteren gezet en lag hij aan van 2u tot 5u ’s nachts. Ik was behoorlijk moe en had meteen al twijfels “hij heeft honger, ik ga niet genoeg melk hebben, …”

We zijn vertrokken

Dat frequent drinken heeft er waarschijnlijk toe bijgedragen dat ik op maandag (Oscar werd de nacht van zaterdag op zondag geboren) al meteen stuwing voelde komen. Bizar, want bij Mona had dat zes dagen geduurd. Van dinsdag tot donderdag kon mijn boezem gerust naast die van Pamela gaan staan. Op dinsdagavond kreeg ik ijspakken van de vroedvrouw. Daar lag ik schoon.

Ik gaf zonder al te veel problemen voeding in het bijzijn van mijn bezoek. Ook dat lukte de eerste weken bij Mona echt niet wegens te lompe techniek van mijzelf en dus altijd met alles bloot.

We zijn intussen een 2,5 weken verder. Oscar groeit goed en dat stelt mij dan weer gerust dat hij voldoende binnen krijgt. Hij weegt ondertussen een goeie 3kg900 en meet 54cm.

Een echt ritme hebben we hier nog niet. Hij drinkt overdag om de 3 uur, bij benadering. Maar soms is hij er na een uur alweer opnieuw. ’s Nachts laat hij al eens vier uur tussen, maar vaker twee of drie uur.

Nu lijkt het allemaal vanzelf te gaan

Het contrast met de opstart bij Mona is best groot. Ik was toen ontzettend onzeker, mijn productie kwam laat op gang, Mona had honger, ik was doodop. Ik was bij momenten echt een wrak en heb heel veel tranen gelaten om die borstvoeding de eerste weken.

Ik ben ontzettend blij te merken dat het dus ook anders kan. De eerste dagen had ik wat last van pijnlijke/gevoelige tepels. Maar door veel zalf te smeren was dat ook snel verholpen.

Ik ben nu eigenlijk heel erg blij dat ik het toch opnieuw geprobeerd heb. Mijn lichaam heeft duidelijk ook bijgeleerd na die eerste zwangerschap en heeft besloten het me nu iets makkelijker te maken.

Over enkele weekjes ga ik eens een flesje proberen te kolven. Dan kunnen man en Mona Oscar ook eens een voeding geven en daar kijk ik eigenlijk ook wel naar uit. Mona is trouwens helemaal mee met de borstvoeding. “Oscar moet hard groeien en krijgt mamamelk.” En dan trekt ze haar shirt omhoog om ‘Monamelk’ te geven. Veel schattiger gaat het niet meer worden.

Kozen jullie voor borstvoeding en hoe verliepen die eerste weken bij jullie? Of kozen jullie voor flesvoeding?