Ik ben 3 weken mama,  3 weken slaap tekort, 3 weken heel m’n wereld op z’n kop, 3 weken exclusief borstvoeding. En over die borstvoeding wil ik wel even iets kwijt.

Tijdens de zwangerschap heb ik natuurlijk nagedacht over de keuze tussen borst- of flessenvoeding. Lang heb ik niet getwijfeld. Ik zou voor borstvoeding gaan, of het toch op z’n minst proberen. Niet uit grote overtuiging, maar wel omdat ik geloof dat de natuur het zo heeft bedoeld. Na je bevalling een pilletje nemen om dat tegen te houden leek me vreemd. Bovendien denk ik wel dat m’n baby zo meer antistoffen binnenkrijgt en het is ook makkelijk. Je borsten heb je altijd bij.

Toegegeven, ik had weinig tot geen opzoek werk vooraf gedaan. Ik zou wel zien hoe het loopt. Ik zag weinig moeilijkheden. Buiten dat die productie wat op gang moest komen zou het wel loslopen, mits hulp van de vroedvrouwen. Maar hoe moeilijk kon dat zijn, borstvoeding geven?!

En daar heb ik me dus serieus mispakt. Daarom deze post. Niet om toekomstige mama’s aan te moedigen om flesvoeding te geven. Wel om de info mee te geven die ik heb gemist. Om de juiste verwachtingen te scheppen zodat je een beetje weet waar je voor staat. Want, trust me, zo makkelijk is dat niet, borstvoeding geven. Bij mij toch niet.

Het begon al meteen na de geboorte. Mona had de techniek nog niet helemaal onder de knie dus moesten we een tepelhoedje gebruiken. Ook voor mij was het zoeken naar de juiste houding om haar aan te leggen. Maar het ergste was dat de melkproductie nog niet op gang kwam. Om dat op te starten moest ik haar om te 3 uur aanleggen. Dag en nacht. dat betekende dus baby wakker maken, pamper verversen, 20min links en 20min rechts. Gigantisch vermoeiend! Zeker als je door je bevalling al 2 nachten hebt gemist.
De productie kwam dan pas op gang vanaf de 4e dag. Maar mijn kleine meid had wel honger. En ik kon haar nog niet geven wat ze wilde. Bovendien zijn baby’s blijkbaar heel ongeduldig. “Ik heb honger” betekent NU. En niet nadat ik eerst een minuut moet zuigen om een beetje melk te krijgen. Dat resulteerde dan in een boze baby en een gestresseerde mama. Gelukkig heb je in het ziekenhuis een rode knop om de hulp van de vroedvrouw in te roepen.
De nachten in het ziekenhuis waren hel. Zowel ik als Mona hebben tranen gehuild! Of in haar geval, gekrijst. De combinatie van vermoeidheid, hongerige baby en stress zijn ook niet positief voor de melkproductie. 2 dagen ver en ik wou naar een flesje overschakelen. Dat zou veel makkelijker zijn. Want dit kon ik echt niet aan! Dit had ik niet zien aankomen.

Maar op dag 4 lukte het ineens wel. Mona hapte juist aan en hier kwam de productie op gang. “We zijn vertrokken” dacht ik. Niet dus. De baby aanleggen zonder met alles bloot te zitten was een finesse die ik niet onder de knie had (en nu trouwens ook nog niet helemaal). In het openbaar borstvoeding geven was dus absoluut een ‘no go.’ De constante twijfel of je wel genoeg melk hebt voor je baby zorgt voor onzekerheid.

Er ging die eerste 2 weken geen dag voorbij dat ik er niet aan heb gedacht om te stoppen. Gesprekken met m’n man en vroedvrouw haalde me er telkens door en gaven me moed om te blijven doorgaan want het zou makkelijker worden. En Mona zat na enkele dagen opnieuw aan en over haar geboortegewicht. Dus dat zat wel goed.

Nu, 3 weken ver, ben ik nog altijd niet 100% overtuigd. Ik zie er de voordelen wel van in. Maar het heeft ook nadelen. Hier is mijn persoonlijk lijstje.

Nadelen:

  • Ik en alleen ik kan borstvoeding geven en sta dus altijd in voor de voeding van de baby, dag en nacht. Telkens wanneer zij honger heeft moet ik m’n borsten tevoorschijn halen. Ik ben dus stilaan begonnen met kolven. Om af en toe eens een flesje door te geven. Maar ook dat kolven vergt geduld en inspanning. Je tapt geen “liters” af in enkele minuten.
  • Borstvoeding is intens en zwaar. Niet alleen de onderbroken nachten. Maar je baby zuigt soms de energie uit je lichaam. Het is heel vermoeiend.
  • Het vergt geduld. Het is dus niet zo dat die baby is geboren, je aanlegt en hup, ze kan drinken. Misschien bij sommige vrouwen wel. Maar naar de verhalen die ik heb gehoord is dat in de meeste gevallen dus niet zo.
  • Je hebt absoluut geen idee van hoeveel je baby drinkt. Je kan dus perfect 30 min aan het voeden geweest zijn als ze een uur later terug honger heeft. Een ritme is er dus ook (nog) niet echt.
  • Clusteren! Had ik nog nooit van gehoord. Dan ligt je baby dus uren aan je borst. Daar gaat je plan om naar de post te gaan, te strijken en te stofzuigen.
  • Willen of niet, op een bepaald moment ga je moeten voeden in het openbaar. Je kan moeilijk constant thuis blijven zitten of alle uitstapjes binnen de tijdspanne doen dat ze niet eet. Oke, nadat je voor 4 personen met je benen open hebt gelegen is er al wel wat gêne weg. Maar ik had echt gedacht dat ik er minder moeilijkheden mee zou hebben.
  • Het doet soms ook gewoon pijn. Als Mona plots m’n borst loslaat maar toch besluit om die tepel mee te nemen is dat geen aangenaam gevoel. En de eerste seconden dat ze begint te drinken zijn soms ook pijnlijk. Gelukkig zijn daar zalfjes voor.
  • Planning! Wil je er eens een avondje tussenuit, trouwfeest voor de boeg zonder baby, … Dan moet je zien dat je voldoende afgekolfd hebt zodat de babysit je baby ook van eten kan voorzien. Je hebt dan ook best een kolf mee, want uren zonder voeding voelen ook niet bepaald aangenaam aan.
  • Tot slot, je borsten zelf, die worden gigantisch! Voor mij is er een verschil van 3 tot 4 cupmaten! Ik ben daar verdeeld tevreden over. Ik ga in elk geval een nieuwe sportbh moeten gaan kopen wil ik binnenkort terug gaan lopen. Al hoop ik wel dat er nadien iets van blijft hangen (niet hangen in de letterlijke zin, dat liever niet).

Voordelen:

  • Het is makkelijk. Je hebt je borsten altijd bij. ’s Nachts is er geen gedoe met flesjes op te warmen. Ik neem Mona gewoon mee in bed, geef ze eten en ze kan weer gaan slapen (of nadat ik toch ben moeten opstaan om een pamper te verversen).
  • Het is vrij goedkoop. Zeggen dat het niets kost, klopt niet echt. Je hebt nieuwe bh’s nodig (liefst van die versies waarmee je makkelijk borstvoeding kan geven), een afkolfset (die je ook kan huren natuurlijk), enkele flesjes, etc. Maar het is wel goedkoper dan flesvoeding.
  • Het is nog altijd de meest natuurlijk voeding. Je lichaam regelt alles in functie van je baby en haar behoefte. Geweldig toch!
  • Netflix: Want tijdens dat voeden heb je toch tijd. Lang leve de series.
  • Je staat ervan versteld wat je allemaal kan met 1 hand. Zelf eten en borstvoeding geven? Check!
  • Knuffeltijd! Borsten doen meer dan alleen voeden. Je baby ziet het echt als mama-tijd en dus een knuffelmoment. Ik heb ook al gemerkt dat bij huilbuien de borst soms dé oplossing is om haar rustig te krijgen. Mijn baby houdt van een dessertje of een slaapmutske. Duidelijk een kleine Verbruggen.

Samengevat, ik doe nog wel even door. Al heeft het vaak niet veel gescheeld of ik was ermee gestopt. Gelukkig had ik weinig fysieke ongemakken na m’n bevalling. Want ik denk dat de combi van een keizersnede of een pijnlijke knip met de opstart van borstvoeding echt een enorme inspanning vergt. En ik begrijp mama’s die er de eerste dagen/weken mee stoppen echt goed.

Ik hoop dat ik het makkelijker ga vinden eens er wat meer interactie met haar komt en ik al eens een glimlach of een lieve blik terugkrijg. Maar ik begin het leuker te vinden, maar niet altijd.

Raad ik borstvoeding aan? Niet per se. Ik denk dat elke vrouw dit gewoon voor zichzelf moet beslissen. Ik ben geen overtuigde borstvoedingsmama (is dat een woord?). Ik ben er wel van overtuigd dat elke vrouw dit voor zichzelf moeten kunnen uitmaken. Als je gelukkig en rustig bent door het geven van een flesje, moet je dat vooral doen. Voel je je toch goed bij de borstvoeding, ook top! Als je vooraf niet helemaal voor de borstvoeding wil gaan, is het heel moeilijk om het vol te houden denk ik.
Een happy mama is een happy baby!

Intussen kan je hier ook lezen hoe jammer ik het toen ik uiteindelijk stopte met borstvoeding.