We hebben nu drie maanden opnieuw een baby’tje in huis. Hoewel het nog niet zo heel lang geleden is dat Mona een baby was (2016) blijk ik toch wel het een en ander vergeten te zijn over kersverse baby’tjes.
1. De vermoeidheid
De eerste nachten waren veelbelovend. Oscar liet al snel vier tot vijf uur tussen. Maar enkele weken geleden vond hij dat niet meer nodig en sindsdien is hij elke twee tot drie uur daar. Ik neem al geen horloge meer mee naar boven. Niet weten welke uren we exact wakker waren helpt. De nachten zijn onderbroken en ik ben moe. En zo heel soms verlang ik toch nog eens naar een nachtje waarin ik in één stuk kan slapen.
2. De extra bagage
Probeer maar eens te vertrekken met een kleuter én een peuter. Dat is dus niet gewoon sleutels nemen en vertrekken. Dat is die pampertas klaarmaken, wandelwagen in de auto, baby verschonen en die wil dan natuurlijk nét op het moment van vertrek eten. En als je dan eindelijk weg bent merk je dat je die pampertas vergeten bent.
3. Geen gevoel voor timing
Baby’s hebben helemaal geen gevoel voor timing. Ze liggen heerlijk te slapen tot het moment dat die kookpot de tafel raakt. Dan zijn ze plots klaarwakker mét grote honger. Ze houden geen rekening met jouw planning en op tijd komen heb je al lang opgegeven.
4. De papa-baby band is niet dezelfde als de mama-baby band
En dat zeg ik met de grootste liefde voor mijn man. Maar de band die ik heb met Oscar is anders. De interactie tussen hen begint stilaan te komen en mijn man doet wat hij kan om me te helpen met de verzorging. Maar ik weet ook dat het nog even gaat duren voor die mannen een sterkere band gaan ontwikkelen. De grootste zorg en aandacht over Oscar ligt dan ook bij mij. Maar ik weet dat het goed komt, getuige de grote liefde tussen Mona en haar papa. Mannen zijn niet zo’n platte baby mensen denk ik.
5. Baby’s zijn perfecte gespreksstarters
Nood aan een babbel of sociaal contact? Ga met je baby naar de winkel of wandelen, gegarandeerd dat je snel aan de praat geraakt. En voor ik het goed en wel besef heb ik een wildvreemd mijn bevallingsverhaal vertelt (dat duurde gelukkig niet zo lang) en kennen ze de hele gezinssamenstelling. Rarara van wie Mona haar babbel heeft.
6. Ze brabbelen
Ik was helemaal vergeten hoe schattig dat baby gebrabbel is. Ik haal dan ook alles boven om hem aan de praat te krijgen en dat is smelten, elke keer opnieuw.
7. Ze zijn sterker dan je denkt
We behandelen baby’s als porselein. Terecht ook wel. Maar ik schrik er toch altijd van dat ze veel meer kunnen verdragen dan wij denken. Ik denk meermaals “oei, nu heeft Mona hem pijn gedaan.” Maar dan ligt hij daar geamuseerd te lachen.
8. Ze hebben de schattigste lach ooit
Die lieve, tandloze lach met een licht scheef mondje. He makes my day!
9. Het is je kostbaarste bezit en je beschermt het met je leven
Dat geldt voor al je kinderen, ongeacht of ze baby zijn of niet. Maar Mona kan ik al eens ‘los’ laten. Ze trekt haar plan wel wat. Oscar is een ander verhaal. Dat is een hulpeloos welpje waarover moeder leeuw waakt. En ja, ik bijt.
10. Ze verzamelen plushkes
Die handjes van een baby zijn altijd bij elkaar genepen. Heel handig om kleding aan te trekken ook. En als ze die handjes openen zal je heel wat ‘plushkes’ tussen die vingertjes zien steken.
11. Ze delen kopstoten uit
Ken je zo van die hondjes die op het dashboard van de auto staan en met hun hoofd wobbelen? Wel, baby’s hebben dat ook. En zo krijg je regelmatig een kopstoot te verwerken.
12. Ze geraken met veel weg
Je onderspuwen, plassen op je vers gewassen hoeslaken (of op jezelf) en je kot in de nacht wakker maken. Ze geraken ermee weg. Nu toch nog.
13. De sprongskes
Dat befaamde sprongen zaten hier al ergens ver verdrongen in het geheugen. Met Mona zitten we in een ‘het is een fase’ levensmotto. Maar hier zijn de sprongskes dus terug. En ja, ook als die sprong eigenlijk vorige week was of pas over twee weken en Oscar is vervelend zal het wel een sprongske zijn.
14. Baby’s die moe zijn slapen niet noodzakelijk
Je denkt dan “oh hij is moe, hij zal wel slapen.” Niet dus. Dat betekent meermaals rondwandelen en ‘sssstttt’ doen. Je baby dan ninja gewijs proberen weg te leggen in het wiegje/bedje/… om dan twee minuten later helemaal opnieuw te kunnen beginnen.
15. Het plat is er snel af
En dat duurt echt niet lang. Voor je het weet is er van die platte baby niets meer te zien en lijkt het een reus naast die pasgeboren baby. Terwijl er eigenlijk maar drie maanden verschil is.
16. De onvoorwaardelijke liefde
Ik hou van mijn man, heel veel. Maar niet onvoorwaardelijk. Mijn kinderen, dat is wat anders. Dat is onvoorwaardelijk. En misschien is die verliefdheid er niet van dag één en heb je wat meer tijd nodig. Dat kan. Maar het komt en dat gevoel maakt je enorm sterk en kwetsbaar tegelijk.
Moederschip
Hahaa die pluisjes tussen de handen! Dat was ik al helemaal vergeten. Mijn jongste wordt morgen twee, niet te geloven hoe kort die babytijd eigenlijk is.
Annelies
enorm kort. Maar na enkele ellendige nachten lijkt het dan weer ontzettend lang te duren 🙂
Goofball
het plat is er echt we zo snel af. Maar in je foto’s bne ik wel jaloers op jouw klein plat manneke. ‘k wou zo nog eens eentje dat op mijn buik in slaap viel. Want dat ze geen gevoel voor timing hebben en dat meestal op een onmogelijk moment deden, zeker als je alleen thuis bent met een andere kleuter die iets dringend nodig heeft, ben ik ook wel even vergeten.
Kopstoten! Ja. Maar peuters en kleuters ook nog hoor.
en die vermoeidheid…oh ja die vermoeidheid. Daarom wellicht dat ik zo goeie herinneringen heb aan zo een klein hoopje die slaapt op mijn buik. Even ook mijn ogen toedoen, eindelijk, want ik was zoooo moe. Zo ongelooflijk moe.
Annelies
Dat ken ik. Ik ben momenteel ook in zombie/mombie modus en verlang naar meer slaap. Het is een fase zeker….