Mama zijn is een veeleisende job. Maar je haalt er ook zoveel voldoening uit. Je mag super veel wassen, om 2 minuten later opnieuw was in die wasmand te vinden. Je mag poetsen, waarna dochterlief haar boterham op de grond laat “vallen.” Om nog maar te zwijgen over die heerlijke lach die je ’s ochtends krijgt nadat ze je de hele nacht heeft wakker gehouden.

En ik moet toegeven dat dat mama zijn mij ook wel een beetje veranderd heeft. Als persoon, mijn kijk op verschillende zaken.

Wat is er veranderd?

  1. Ik maak me minder druk om dingen die rondom mij gebeuren. Discussies, opmerkingen, problemen waar ik vroeger nachten van zou wakker gelegen hebben, daar kan ik me nu niet druk meer in maken. Integendeel. Ik vergeet het vrij snel. Of dat nu aan het moederschap ligt of aan het feit dat ik gewoon veel vergeet laat ik in het midden. Maar ik ben blij met deze verandering
  2. Ik ben een pak emotioneler als het om baby’s en kinderen gaat. Als ik dingen hoor of lees over kindermisbruik, ontvoering, mishandeling, zit ik bijna in mijn auto om eens goed mijn gedacht te gaan zeggen. Niet dat dat me vroeger niets deed, maar toch. Ik heb nu snel de reactie “als iemand dat ooit met mijn dochter doet dan…”
  3. Daarentegen kan de actualiteit mij dan weer een pak minder boeien. Voor Mona las ik dagelijks de nieuwssites en keek ik ’s avonds naar het nieuws. Ik wou mee zijn met wat er in de wereld gebeurde. En nu… Het is niet dat het me niets meer kan schelen. Maar ik merk dat het me niet echt interesseert. Ik weet momenteel dus maar de helft van wat er vandaag gebeurt in de wereld.
  4. Ik wil een huis. We wonen al 4 jaar in een appartement. Een leuk, ruim appartement op wandelafstand van de winkels. Ideaal. En dan komt die dochter en dan wil ik toch dat huis. Meer ruimte voor Mona om te spelen. Een tuintje waarin ze in de zomer kan rondlopen. Die nestdrang stopt dus niet.
  5. Ik heb een extra zintuig, moederinstinct heet dat. Als ik denk dat het niet oké is, is het meestal ook niet oké.
  6. De twintiger Annelies wou een carrière. Hard werken, mooie functie, goed loon. De mama Annelies wil een job die ze graag doet met een mooi evenwicht tussen werk en privé. Een beetje minder werken en meer tijd met de dochter zou ik helemaal niet zo erg vinden (damn you punt 4!)
  7. Ik ben geen FOMO meer. Feestjes, etentjes, uitstapjes, events, openingen, solden, concerten, … ik wou overal bij zijn. Ik zou toch zo maar eens iets moeten missen. Ik kom nog super graag buiten en hou er nog altijd van om af te spreken met de vrienden. Maar nu ben ik niet bang meer om dat topconcert te missen. Wel om mijn dochter te missen. Haar eerste stapjes, haar eerste woordjes. Nog altijd een beetje FOMO dus, maar dan vooral wat de dochter betreft.

Het doet wat met een mens, dat moederschap. Fantastisch, toch?

Helemaal klaar voor een winterwandeling

 

Schattig in de schommelstoel

Koekje? Nee mama, ik heb geen koekje gezien.

Op 22 januari ontdekte we een eerste tandje. Mijlpaal!