Mama ligt ondertussen meer dan 3 maanden in het ziekenhuis. 50/50 intensieve zorgen en een gewone kamer. Ik ben gestopt met tellen op 7 operaties en ik kan ook niet meer bijhouden hoeveel buisjes en zakjes er aan haar hingen. Maar dat hoeft niet. Het ziekenhuis telt in jou plaats en stuurt netjes de factuur. Gelukkig voor ons naar de mutualiteit en de verzekering.

Want, jeetje, dat is duur!

Mama heeft een hele tijd op intensieve zorgen gelegen en onderging tal van operaties. Ook op zondagen. Ze werd machinaal enorm ondersteund en kreeg heel veel medicatie. Dat telt door. Het exacte bedrag doet er niet echt toe. Ze ligt ook nog steeds in het ziekenhuis. Maar het is een huis. Een klein huis wel te verstaan, we wonen nog altijd in België. Maar toch. Zo een bedrag waarvan je denkt dat ze niet een paar nullen teveel getypt hebben.

En dan ben je blij om in België te wonen

Gelukkig moeten wij die factuur niet betalen. Ik zou niet weten vanwaar we het geld moesten halen. Ik zou naar de zwarte markt moeten om Mona te verkopen. Of een nier. Te bekijken wat ik het minste zou missen 😉

Maar dat hoeft in België dus niet. Akkoord, je geeft heel veel (echt, te veel) van je bruto loon aan sociale zekerheid en belastingen. Maar bij het ontvangen van die ziekenhuisfactuur ben je blij dat we in België een systeem hebben om je daarin te helpen. Want echt, je bent failliet anders hoor!