Nooit gedacht dat ik een blogpost zou schrijven ten gevolgen van Temptation Island. Maar kijk, af en toe verbaas ik mijzelf ook nog eens.

Ik geef het toe. De start van het nieuwe seizoen van Temptation Island stond in mijn agenda aangeduid. Tot groot onbegrip van de wederhelft. “Meen je dat nu?! Gaan we daar nu echt naar kijken?! Kan jij niet op de iPad kijken, dan kan ik ondertussen Playstation spelen.” Maar ik ben zwanger, dus mag ik naar de grote tv kijken (of hoe je dat te pas en te onpas als excuus kan inzetten).

De ultieme relatietest. Is het dom/overdreven/weinig realistisch om je relatie te gaan testen door elk op een exotisch Thais eiland 10 dagen te gaan vertoeven tussen drank en vrijgezellen met maar 1 doel: jou verleiden? Waarschijnlijk wel. Al levert het wel amusante tv op. Maar is de idee van een relatietest dan écht zo belachelijk?

In je tienerjaren kan je nog zeggen “We zien wel waar het naartoe gaat.” Maar eens je op een bepaald punt in je leven komt is dat niet meer voldoende. Je bent bezig met het uitstippelen van je toekomst. En als je dan aan het daten bent, wil je ook gewoon graag weten of die persoon daarin past en een beetje op dezelfde golflengte zit. Ik ben er zeker van dat iedereen tijdens het daten de andere persoon onderwerpt aan een test. Je zoekt immers naar antwoorden op vragen als: zie je jezelf een hypothecaire lening afsluiten met hem/haar, hoor je jezelf ‘tot de dood ons scheidt’ zeggen en zie je hem/haar als papa/mama van je kinderen (sorry voor de politiek correcte volgorde).
Weet je zeker dat die persoon te vertrouwen is, nooit vreemd zal gaan en er altijd voor je zal zijn, no matter what? Dat zijn toch dingen die je wil weten voor je daadwerkelijk een huis koopt en aan kinderen begint?

Zouden er niet heel wat tranen, gebroken harten, gebroken gezinnen, financiële dompers, … kunnen vermeden worden als er zoiets zou bestaan als een relatietest? 10 dagen afzondering op een eiland is misschien wat overdreven. Maar een test waaruit snel blijkt of die persoon helemaal is wat je denkt en wat jij verwacht van een relatie. Het zou in elk geval veel (verloren) tijd uitsparen.

Of rationaliseer ik teveel? Is dat nu net het mooie aan liefde. Dat je het gewoon niet weet en nooit zeker zal weten. Dat het altijd “werken” aan de relatie blijft. Samen dipjes overwinnen, elkaars minpunten aanvaarden en aanvullen, elkaars sterktes versterken, elkaar blijven verrassen. Hopen dat je partner jou minstens even graag ziet als jij hem/haar.

Of hoe 50min ‘guilty pleasure’ kan leiden tot serieuze vraagstukken.