“Het is al even geleden dat je nog eens een blogpost hebt geschreven hé.” Ik weet het, sorry. Maar de dagen en weken vliegen voorbij. Maar het is nu een mooie zondagmiddag, ik zit buiten op het terras, Mona slaapt. Dus hét moment om nog eens enkele ervaringen van de laatste weken neer de schrijven.

Deze post is er eentje voor toekomstige mama’s. Maar ook eentje aan mijzelf, voor moest er ooit nog een 2e baby volgen. Een post met enkele ervaringen en learnings van de eerste 9 weken van mijn mama-zijn die ik graag wil delen. Het zijn uiteraard zeer persoonlijke ervaringen die ik dus zeker niet wil veralgemenen. Want elke baby en elke mama zijn uiteraard anders.

DE EERSTE 6 WEKEN
De eerste 6 weken vond ik veruit de zwaarste. De onderbroken nachten, de vermoeidheid. Het zoeken met de borstvoeding. Het gehuil waarvan je moet uitzoeken wat ze nodig heeft. De baby die je eigenlijk nog moet leren kennen. Het nieuwe evenwicht zoeken. En had ik al iets gezegd over vermoeidheid?

IMG_0282

Baby Mona mee op het terras tijdens het schrijven van deze post. En grappig dat ze dat vindt.

(Ondertussen is Mona wakker geworden. Ik heb ze dan maar mee op het terras genomen).

Ik heb me gedurende die periode meermaals afgevraagd “waar zijn we toch aan begonnen?” Maar eens we die eerste weken door waren, werd het makkelijker en ook leuker. Mona begon steeds beter te slapen (zowel overdag als ’s nachts), de vermoeidheid bij mij werd minder, de borstvoeding ging goed, we begonnen elkaar wat beter te kennen. Ik begon vanaf dan ook te genieten van mijn baby en mijn moederschapsrust.

Ik weet natuurlijk niet of dit voor iedere mama zo is. Misschien loopt het van dag 1 voor jou op wieltjes, misschien duurt het langer dan 6 weken. Maar als het wat minder gaat, hou 1 ding voor ogen, het is een fase, het gaat voorbij, het gaat beter worden. En probeer te genieten van die kleine baby, want het “plat” is er af voor je het goed en wel beseft.

WEES REALISTISCH
Een eerste kindje zet je hele wereld op zijn kop. Je gaat nog nooit zo moe geweest zijn. Maar je gaat ook nog nooit zoveel liefde hebben gevoeld.
Maar een baby blijft een baby, een mama ook maar een mens. Wees realistisch. Een goede dag betekent niet dat alle komende dagen zo gaan zijn. Eén keer doorslapen betekent niet dat je baby dat vanaf nu altijd zal doen.

De ene dag gaat prima, de andere iets minder en een volgende weer helemaal niet. En oh ja, baby’s huilen. Dat komt er ook bij.

PLANNING
Een beetje in lijn met de vorige 2 punten is planning. Ik maakte de eerste weken nogal de fout om op te staan en een planning voorop te stellen: naar de winkel gaan, een wandeling maken, langs de post passeren, strijken en stofzuigen. En dan is het 15u, zit je nog steeds in je pyjama en heb je nog niets van je planning kunnen doen. Je bent gewoon de hele tijd bezig geweest met je baby, voedingen, verzorgen, verschonen, troosten. Oh ja, en de hond heb ik ook eten gegeven. Dat denk ik toch…

Tip: maak niet teveel plannen. Wacht af wat de dag brengt. Is het een goede dag, prima. Geen goede dag? Ook oké, dan is het voor morgen (of overmorgen, of misschien volgende week). Het bespaart je in elk geval een hele hoop frustratie.

AANVAARD HULP
Hier ben ik compleet de mist in gegaan. Ondanks het feit dat ik het geluk heb om veel hulp rondom mij te hebben, ben ik er niet in geslaagd om zelf eens te bellen en om hulp te vragen. Gelukkig hadden enkele mensen dat goed door en kwamen ze spontaan eens langs. Geloof me, iemand die even het troosten van je baby overneemt kan deugd doen. Of iemand die eventjes op je baby past zodat jij snel naar de winkel kan. Want snel, winkel en baby ga je niet meer in één zin kunnen gebruiken. Dus, aanvaard hulp. Niet vergeten (ook de toekomstige ik niet).

ZE LIJKT OP…
Een baby verandert snel. In het begin zei iedereen dat Mona een mooie mix was tussen ons beiden. Nu wijst iedereen mij erop hoe hard ze wel niet op de papa lijkt.

Ik zie mijn man graag en ja ik vind hem knap. Maar ik heb die baby 9 maanden gedragen, mijn lichaam uitgerokken. Ik ben moeten bevallen van haar, ik heb haar de eerste nachten in het ziekenhuis tot 5u getroost, ik geef haar de borst. En dan lijkt ze op de papa. Echt?!

P.T.A.
Persoonlijke Tut Assistent. Iets wat ik bij op mijn cv kan zetten. Mijn Mona is een tuttemie. Dat heeft zijn voor- en nadelen. Momenteel betekent dat vooral dat ik dagelijks een strijd voer met mijn dochter. Tut in, tut uit, tut in, … en dat kan wel een tijdje doorgaan. Meestal win ik uiteindelijk wel.

OPGEPAST MET BEWEGELIJKE BABY’S
Als je, net zoals ons, een bewegelijke baby hebt, moet je oppassen met het verschonen van de kaka pampers. Mona kan haar benen moeilijk stil houden. Hou die benen dus vast, want voor je het weet hangen die voeten in de vuile pamper. De gevolgen kan je al wel raden.

WEES LIEF VOOR JEZELF
Fantastisch om te lezen dat Alizée Poulicek 2 maanden na haar bevalling opnieuw kan pronken met een perfect lichaam. Heel erg fijn voor haar. Toegegeven, het is even slikken als ik dat zie. Maar dan realiseer ik mijzelf dat dat eerder uitzondering dan regel is. Het is echt wel oke om er 2 maanden na je bevalling niet opnieuw uit te zien als voor je zwangerschap. En toegegeven, zo’n lichaam als mevrouw Poulicek had ik ook niet voor mijn zwangerschap. Maar ik heb andere kwaliteiten 🙂

babybuik

Foto links: 10u na mijn bevalling. Foto rechts: 9,5 weken na mijn bevalling.

 

KOM BUITEN
Oke, die eerste weken ben je daar echt nog niet mee bezig. Dan zit je in je cocon, gezellig thuis, vertrouwde omgeving (liefst in je pyjama of jogging). Ik heb de eerste weken enkele dates met vriendinnen moeten wijzigen of afzeggen omdat Mona er een stokje voor stak. Met een krijsende baby wil je echt niet op restaurant gaan zitten. En ik voelde me toen ook nog niet echt comfortabel bij het geven van borstvoeding in het openbaar.

Maar ondertussen bevind ik me weer onder de levenden. Wandeling met de kleine meid en ondertussen eens pauzeren voor een koffietje. Lunch’ke met de vriendinnen, … Ik kan er weer helemaal van genieten.

En ik ben ook weer begonnen met lopen. Oké, het is nog maar 3km, het tempo is nog niet super, er is gigantisch veel werk op conditioneel vlak en de buikspieren zijn niet meer wat ze geweest zijn. Maar dat kleine halve uur, muziek in mijn oren en lopen, dat doet zoveel deugd! Ik heb dubbel zoveel energie nadien.

ER EVEN TUSSENUIT ZONDER DE BABY
Hier gaat niet iedereen mee akkoord gaan, I know. Toen Mona een 5 weken was, trouwde mijn broer. Mona ging dus meteen een avond, nacht en voormiddag naar mijn schoonouders. Ik was nadien met de borstvoeding wat ontregeld, maar verder was dat goed verlopen. Ik heb dus vrij vroeg “geleerd” op mijn baby even te moeten missen.
Ik heb er momenteel weinig problemen mee om iemand te vragen om te komen babysitten zodat ik samen met m’n man naar de film kan, eens kan gaan uit eten etc. Ik prijs me wel gelukkig met een omgeving die dat maar al te graag doet.

Ik geniet van die momenten zonder baby. Natuurlijk mis ik haar. Natuurlijk ben ik dolgelukkig als ik haar snoetje zie en haar een dikke knuffel kan geven. Na enkele uurtjes zonder baby zijn de batterijen weer helemaal opgeladen. Af en toe eens uit de baby-cocon komen is voor mij oke. Maar ik snap natuurlijk dat niet iedereen daar behoefte aan heeft. Dus doe dat vooral op je eigen tempo.

LIEFDE IS ALLES WAT JE BABY NODIG HEEFT
Maak je niet druk over de vraag of je wel genoeg kleding hebt voorzien (je hebt ongetwijfeld veel te veel, geloof me), of je het wel goed gaat doen, of de babykamer op tijd klaar gaat zijn, of je nu best kiest voor Zwitsal of Mustela en of die badcape nu mintgroen of rose moet zijn.

Alles wat je baby nodig heeft is liefde,  veel liefde. En eten, veel eten. Oh, en pampers, belachelijk veel pampers (ik had aandelen moeten kopen).

Nog enkele ‘good to know’s’:

  • Blijf lachen. Ook als je je baby probeert te troosten. Probeer maar eens, het helpt.
  • Of huil mee met de baby (een valse huil natuurlijk), maar daar schrikken ze soms zo van dat ze spontaan stoppen.
  • Baby’s die moe zijn, slapen niet noodzakelijk. Soms weigeren ze te slapen, waardoor ze alleen vermoeider worden, … de cirkel is dan snel rond.
  • Baby’s verzamelen pluisjes tussen vingers en tenen. Geen idee van waar dat allemaal komt.
  • Koop ‘Oei, ik groei’. Ik laat in het midden of alles daarin waar is. Maar als je een mindere periode doormaakt, kan je het tenminste op een “sprongetje” steken. (Ja, ook als die sprong eigenlijk vorige week was of pas over 2 weken zou moeten zijn).
  • Baby’s blazen bellen, grappig!
  • Baby’s zeveren. Je vroeg je af waarom je die “zeversjaaltjes” nodig had. Ja, die kan je dus gebruiken.
  • Neem foto’s. Je gaat dat ongetwijfeld uit jezelf wel doen. Maar vergeet het niet. Ze groeien zoooo snel. En nee, neem niet alleen foto’s van je schattig slapende of lachende baby. Ook een huilmomentje verdient wel eens een foto (hou je focus wel op het troosten, niet op het ramptoerisme).
  • Wees assertief. Mensen komen kortbij je baby, willen haar aanraken, pakken, …. als je je daar niet goed bij voelt, zeg dat dan. Het is jouw baby.
  • Goede raad: je gaat ermee rond je oren worden geslagen. Iedereen bedoelt het goed. En veel van die goede raad kan nuttig zijn (zoals de raad die ik hier geef natuurlijk 🙂 ) Maar jij bent de mama, jij kent je baby. Volg je buikgevoel, je zal het zelden mis hebben.

 

Veel succes! Jullie zijn super mama’s, laat niemand je iets anders wijsmaken!

baby2

Foto links: Slapen? In mijn wieg? Ik? Dacht het niet hoor mama. Foto midden: Bellen blazen. Foto rechts: Mona wordt wakker.