Om misverstanden te vermijden laat me deze blog even starten met te zeggen dat ik het moederschap geweldig vind. Iedereen die mij een beetje kent of mijn blog wat volgt weet dat ik helemaal verliefd ben op mijn kleine meid. Ik zou haar voor niets ter wereld nog kunnen missen, net zo min ik me nog een leven zonder haar kan inbeelden. Maar dat moederschap betekent ook dat ik van bepaalde gebruiken die vroeger heel normaal leken afscheid heb moeten nemen.

10 dingen die ik mis aan het pre-baby tijdperk:

  1. Mijn nachtrust

Hoewel ik absoluut geen klagen heb over mijn nachtrust is er toch wel wat veranderd. Een feestje, laat opblijven, … het kan nog. Maar in mijn hoofd is er toch een stemmetje dat zegt “Mona gaat er weer om 7u zijn he. Als je geluk hebt.” Dus laat opblijven om nadien heerlijk uit te slapen zit er niet meer zo in.

2. Ergens naartoe kunnen gaan en gewoon vertrekken

Nope, ook dat gaat niet meer met een baby. Ik moet zien dat die pampertas mee is en dat die aangevuld is. Eventueel eten, koekje, speelgoed, … Zo heel soms durf ik het nog eens vergeten. En dan ben ik weg zonder ook maar iets. Tut vergeten, pampers, …. En dan is het maar hopen op het beste.

3. Privacy

Gewoon alleen naar het toilet kunnen gaan lijkt zo vanzelfsprekend maar dat is het dus niet meer. Dan zie je plots 2 handjes verschijnen en komt ze er gezellig bijzitten.

4. Orde en netheid

Dat was met de hond al niet zo evident maar nu met Mona dus gewoon nog erger. Als Mona gaat slapen ben ik eerst nog even zoet met haar speelgoed op te ruimen. Blokken, ballen terug in het ballenbad, de verrassingseitjes van Tomy… En dan zwijg ik nog over het brood dat ze op de grond heeft gegooid en drank die ze heeft omgestoten.

5. Meer budget

Een kind kost geld, dat wist ik. Hoeveel dat precies is, ik heb er absoluut geen idee van. Misschien moet ik het eens bijhouden voor een andere blog. De zwaarste kost is hier de crèche. Dat is elke maand een stevige hap uit het budget.

6. Een laptop zonder Bumba

Ik had gezworen Bumba nooit in te zetten, maar kijk, ik heb gefaald. Bumba is soms mijn redder in nood in de ochtendspits. Hij zorgt ervoor dat Mona net genoeg is afgeleid zodat ik mij kan klaarmaken en ook kan ontbijten. En haar zo zien lachen en zwaaien doet me denken dat het wel nog oké is.

Maar dat wil dus ook zeggen dat ik regelmatig mijn laptop opendoe en Bumba luid begint te zingen. Gênant als dat op je werk gebeurt.

7. Een auto kunnen kiezen, ook met een kleine koffer

Tijdens mijn zwangerschap moest ik een nieuwe wagen bestellen. Ik koos voor een Mini Countryman. Elk argument dat mijn collega’s gaven om toch een voor een ruimere gezinswagen te kiezen wist ik te tackelen. Ik zou die koffer niet nodig hebben, die buggy zou daarin passen, ik kon nu nog eens een auto voor mijzelf kiezen. Maar kijk, ondertussen heb ik mijn hippe mini ingeruild voor een ruime Skoda, mét koffer. Ik kan de “ik heb het je nog zo gezegd” uitspraken niet meer op 2 handen tellen.

8. Mijn geheugen

Toegegeven, het is beter dan tijdens de zwangerschap. Gelukkig. Maar echt helemaal terug oke is mijn geheugen echt nog niet. Ik vraag me af of dat eigenlijk ooit nog goed gaat komen.

9. Voor mijzelf shoppen

Als ik vroeger de winkelstraat in trok kwam ik regelmatig thuis met iets voor mijzelf. Een broek, toffe shirt, oorbellen of schoenen. Ik kom nog altijd met vanalles thuis, maar er is amper nog iets voor mijzelf bij.

10. Meer controle over mijn emoties

Ook deze is gelukkig beter dan tijdens de zwangerschap, maar toch. Ik merk dat ik een week moedermens geworden ben. Zaken die me vroeger zouden stressen, daar jaag ik me niet meer zo in op. Maar gebeurtenissen waar ik vroeger niet zo zou bij stilgestaan hebben kunnen we nu in een mum van tijd in tranen doen uitbarsten. Zeker als er kinderen bij betrokken zijn.

Het doet wat met je hé, dat moederschap. Gelukkig heb ik nu heel wat andere in de plaats gekregen. En al de rest kan ik toch niet meer onthouden.